Traditioneel begint het jaaroverzicht met de situatie aan het begin van het jaar. De coronapandemie was definitief (?) voorbij en er waren dit jaar daarvoor geen beperkingen meer. Ik ben nog altijd lid van het bestuur van het Huurdersplatform van woningcorporatie De Woonplaats en dat zou nog moeten duren tot maart 2025, als mijn mandaat afloopt. Of ik voor nog een periode van drie jaar ga weet ik nog niet. Ik ben ook nog lid van de ‘klankbordgroep’ van mijn gepensioneerdenvereniging, maar ik betwijfel of dat lidmaatschap het einde van dit jaar gaat halen. Met het lidmaatschap van de vaste commissie voor de commerciële sector, van de Verenigingsraad van de Woonbond ben ik in feite al gestopt en dat zal dit jaar naar verwachting helemaal gebeuren. Wel ben ik nog lid van de Hollandse Vereniging voor Genealogie “Ons Voorgeslacht” en ben ook niet voornemens dit lidmaatschap te beëindigen. Datzelfde geldt voor de Moerdregste Historische Vereniging. Per april 2024 ben ik lid geworden van de Nederlandse Vereniging voor Genealogie (NVG). Ik ben geabonneerd op de New York Times, The Guardian en de Times of Israel. Ook mijn beide b.v.”s , Invictus b.v. en Qatraze b.v. zijn nog intact (op en laag pitje) actief. Ik ben ook nog lid van MyHeritage en 23andme, zowel voor het medische als voor het genealogische deel. Ik wandel nog veel (gemiddeld zo’n 5 km per dag) en fietsen op mijn driewielfiets doe ik ook, zij het niet dagelijks. Ik woon nog altijd waar ik al meer dan 10 jaar woon, en heb weliswaar veel relaties, maar geen vaste.
Het bezoek aan mijn websites liep verder op. Voor de standen verwijs ik naar de aparte pagina op deze website.
Wat mijn gezondheid betreft: per 1 januari 2024 had ik al jaren geen medische behandeling van enige betekenis gehad en gebruik ik ook nog altijd geen enkel medicijn.
Vroeg op oudejaarsavond 23/24 is broer Jan gevallen terwijl hij op zijn toilet zat en kwam pas na de jaarwisseling weer bij. Hypo. Het duurde even voordat ik dit allemaal meekreeg en heb mij ingezet om hem zo snel mogelijk te bezoeken in het Sint Franciscus Gasthuis te Rotterdam, mits hij het kon hebben uiteraard. Dat lukte uiteindelijk op donderdag 11 januari 2024.
Maandag 1 januari 2024: De oud- en nieuwviering.
De oudejaarsdag ging niet zonder horten en stoten voorbij. Eerst had ik mij voorgenomen om des avonds zoervleisj te maken. Dat doe ik te weinig, vreemd eigenlijk, want ik vind het één van de lekkerste maaltijden en ik gebruik hem maar eens in de zoveel maanden. Al ’s morgens vroeg haalde ik dus de meukvrije stooflappen uit de diepvries, want die kunnen dan mooi langzaam ontdooien. Ik was lekker bezig met van alles en nog wat, onder andere de jaarlijkse opname van de waterstand onder de vloer, waarvoor ik steeds een stuk van de vloerbedekking moet weghalen. Dus ik ben er altijd wel even zoet mee. Waarom het waterbedrijf steeds de stand van 31 december wil hebben, heb ik nog niet kunnen bedenken. Ik zat weer uithijgend op de bank, nadat ik alles weer in de oude staat had teruggebracht en ik de standopgave aan de leverancier had gedaan. Ik keek op de klok en het was precies vier uur. Alle mensen wat een drama. Helemaal vergeten om op tijd de stooflappen op te zetten. En aangezien ik ze echt de hele vier uur stoven wil geven, betekende dat dus meteen een laat dinertje. Ben dus meteen naar de keuken gestoven, en heb het vlees op de voorgeschreven wijze opgezet. Dit late diner had meteen ook tot gevolg dat ik met het maken van de oliebollen, ook een lange traditie van me, ook extra laat zou gaan beginnen. Maar alles moest nog gemakkelijk voor middernacht klaar kunnen zijn. Tot ik mij om kwart over vijf plots realiseerde dat ik geen olie voor de -bollen in huis had gehaald. En ik had nog wel speciaal voor de gelegenheid een nieuwe friteuse gekocht. Hoe laat zouden de winkels op oudejaarsavond sluiten? Bij opzoeken bleek dat hier om 18.00 uur te zijn, dus ik was maar net op tijd. Zelfs de wagentjes waren al door het personeel naar binnen gehaald en vastgezet, dus men rekende al niet meer op een klant. Ik moet de laatste geweest zijn. Dus was ik ook de laatste klant van 2023. Die prijs had ik nog niet eerder. Om half negen zat ik dus aan de zoervleisj-maaltijd, waarop ik nog een nieuwe variant had bedacht. V E R R U K K E L I J K. Tegen half tien kon ik dan eindelijk met het oliebollenbeslag beginnen. Maar dit beslag moet dan ook nog een een uur rijzen, dus kon ik om kwart voor elf met bakken beginnen. De buurvrouw, die het de laatste maanden zo zwaar heeft met haar gezondheid, had me al eerder gevraagd of ik nog even langs wilde komen om het nieuwe jaar in te luiden. Dat had ik ook toegezegd, maar ik kon bezwaarlijk midden in het bakken weglopen, dus ik moest dat tot mijn spijt afzeggen. Jammer, maar helaas. Het bakken ging sneller dan verwacht en om kwart voor twaalf was dat af. Dus kon ik toch nog naar de buuf om het glas te gaan heffen. Heb ik toch nog aan al mijn oudejaarsdagverplichtingen en -afspraken voldaan.
Woensdag 3 januari 2024. Vlees en bladeren.
De oliebollen zijn weer op en het huis is weer schoon. We kunnen dus weer met nieuwe avonturen beginnen. En het zoervleisj was zoveel, dat ik daar ook nog een tweede dag van kon smullen. En daarna zijn we op de gewone tour verder gegaan. Ik was weer eens bij onze slager. Van de meukvrije slager was me al eerder opgevallen wat voor vreselijk grote stukken vlees, zoals karbonades, die hebben. “Schnitzels als deurmatten” las ik eens op een reclamebord. Maar een schnitzel kun je makkelijk halveren, maar een karbonade of een kippenpoot kun je niet simpel in tweeën snijden, dus ik besloot dan maar enkele karbonades bij de gewone slager te kopen. Maar toen ik eenmaal thuis met zo’n karbonade bezig was, viel me pas op dat ook de karbonade van de gewone slager erg groot was. En ik kreeg hem echt niet helemaal op. Ik neem me heilig voor om voortaan alleen nog maar vlees te kopen, dat ik makkelijk in kleinere porties kan indelen. Ik wil eerder zuiniger met vlees omgaan, dan dat ik zou streven naar steeds grotere stukken vlees. Heb ik toch nog een goed voornemen voor 2024 gemaakt. Verder viel me bij het wandelen enorm op dat de gemeente nog altijd niet de stoepen hier heeft ontbladerd. Dan loop je toch door een soort bladerdrab, waarbij ik enorm moet uitkijken waar ik precies mijn voeten neerzet, om uitglijden te voorkomen. Ik realiseerde me ook dat als er straks een wit winterlaagje overheen gaat, dat ik dan helemaal niet meer weet waar het glad kan zijn. De gemeente Haren moest worden opgeheven, en gevoegd bij de gemeente Groningen, omdat Haren financieel niet meer zijn eigen broek kon ophouden. Nu begrijp ik hoe de gemeente Groningen de tekorten oplost: de service aan de burger afschaffen. Want onder Harens beheer waren de stoepen altijd schoon. Nu niet meer. Ik weet nog niet hoe ik dat straks ga oplossen.
Zondag 7 januari 2024. Een witte wereld.
Toen ik gisteravond laat naar bed ging, keek ik nog even uit het raam. Tot mijn stomme verbazing keek ik naar een witte wereld. De paden waren nog wel zwart, dus het zou te belopen moeten zijn, maar op al het groen, en dat is hier nogal wat, was een laagje wit gevallen. We gaan dus toch nog de winter in. En ik had er stiekem al een beetje op gerekend dat we de winter inmiddels wel gehad hadden. Niet dus. En er kan zelfs nog meer komen. Dus dat wordt uitkijken bij het wandelen, fietsen of boodschappen doen.
Donderdag 11 januari 2024. Mijn waterverbruik.
Ik kreeg dezer dagen de eindafrekening van mijn waterverbruik. Ik bleek vorig jaar in totaal aan € 180,09 aan water te hebben verbruikt. Aan voorschotten was in totaal door mij € 180,29 betaald. Dus dat was € 0,20 teveel!! Dat moet toch beter kunnen. Ik moet nog uitrekenen om hoeveel liter water dit gaat. Maar dit jaar zal ik toch minder koffie moeten nemen.
Vrijdag 12 januari 2024. Broer Jan.
Inmiddels is het bezoek aan broer achter de rug, en intussen is vanmorgen zijn operatie ook geslaagd. Het was een hectische dag, waarbij de informatie en de misverstanden elkaar snel opvolgden. Het was dus ook een lange dag. Met heel vroeg op en ook weer heel laat huis. Daarna wel geslapen als een blok en vanmorgen laat op. Maar we kunnen er dan nu ook weer tegen. En uiteindelijk gaat alles dus nu weer goed.
Maandag 15 januari 2024. Boodschappen voor mijn zieke buurvrouw.
Ook gisteren ben ik weer boodschappen gaan doen, ook voor de buuf en zelfs twee keer. Waaronder een keer in de Oostwijk. Dat laatste om toch weer eens wat kilometers te maken, om mijn moyenne wat op te voeren. Ik merk steeds weer dat het toch lastig is om voor iemand anders boodschappen te doen. Er blijken dan steeds weer meerdere keuzes mogelijk te zijn, op een een ogenschijnlijk simpel verzoek. En welke variant met je dan kiezen? Gisteren bijvoorbeeld was een verzoek ‘300 gram rundergehakt.’. Daar blijken dan in de supermarkt drie varianten van te zijn: rundergehakt, biologisch rundergehakt en mager rundergehakt. Alle drie in verpakkingen van 300 gram. Welke neem je dan mee? Een ander verzoek: een pak koffie ;’dolce gusto’, soort ‘espresso’. Ik weet uit ervaring dat van elke koffiesoort er meerdere varianten te zijn, dus ik zoek het toch maar eerst even op het internet op. Ik kende het koffiezetsysteem ‘dolce gusto’ niet, dus dat moest ik eerst ontdekken. Daar blijken dan vier soorten van te zijn, maar de soort ‘espresso’ kwam daarin niet voor. Dus gaf ik de buuf de keus welke ze dan wel daarvan wilde. Ze koos voor ‘grande intenso’ van het merk Nescafé. In de winkel aangekomen bleek het dan toch weer anders te zijn dan ik had opgezocht, bovendien kwam ik er achter dat van het merk Nescafé, bij de keus ‘dolce gusto’ er een kleine en een grote verpakking bestaat. Bovendien zijn niet alle soorten in een grote verpakking te verkrijgen en de soorten in een kleine verpakking zijn niet allemaal dezelfde als in de grote verpakking. Zij grijpt zelf uiteraard meteen naar het pak dat ze wil hebben, zonder zich elke keer af te vragen welke varianten er verder nog mogelijk zijn. Dat doet iedereen zo, vermoed ik. Ze nam genoegen met de keus die ik had gemaakt. Gelukkig maar, anders had ik weer terug gemoeten.
Donderdag 18 januari 2024. Bunde.
Gisteren weer een dagje Achterhoek. Vanwege de vele waarschuwingen voor gladheid en sneeuw ging ik toch een beetje met angst en beven weg: als ik maar weer heelhuids thuiskom. Het viel enorm mee. Zowel op heen- als op terugweg kon ik overal vlot doorrijden en was er ook geen enkele gladheid. Die bleef blijkbaar in Limburg en Noord-Brabant steken. Van de gelegenheid maakte ik gebruik om weer eens naar mijn Duitse super in Bunde te gaan. Dus op dat front heb ik voorlopig ook niets meer nodig. Het gebeurt me niet vaak, dat ik twee keer achter elkaar naar de Chinees ga. Dat was deze keer dus op zowel dinsdags als woensdag het geval.
Voor recentere bijdragen zie mijn blog.