Wie poogt om aan mijn muziekkeus mijn persoon te kunnen bepalen moet ik helaas teleurstellen. Hij is nogal of eerder flink divers en ik kan er ook zelf geen lijn in ontdekken.
Eest maar even mijn keus voor klassieke muziek.
Voor mij staat zonder enige aarzeling de muziek van Johann Sebastian Bach met afstand bij elk lijstje bovenaan. De Mattheus Passion natuurlijk en dan daaruit een hele reeks aria’s en koren, zoals Erbarme dich, Aus Liebe, Sind Donner etc. en nog een rijtje. Van Bach ben ik dan noch het meest dol op zijn composities voor dwarsfluit. Die zijn tegenwoordig nog maar nauwelijks te koop of op YouTube te vinden, maar ik blijf ‘verliefd’ op de fluitmuziek van o.a. Frans Brüggen en Jean-Pierre Rampal. Maar ook allerlei cantates, fuga’s, en noem ze maar op van Bach, uiteraard ook met andere instrumenten, waardeer ik hoog.
Dan krijg je eerst een tijdje niets en dan volgen andere barokke componisten: zoals Telemann, Rameau, Albinoni, Händel en nog meer.
Dan weer een tijdje niets en dan de andere beroemde componisten van Mozart tot Van Beethoven en een heleboel anderen.
Met opera en operette heb ik veel minder of zelfs nauwelijks iets enkele deelstukken daargelaten.
Van de moderne(re) muziek ga ik dan eerst naar de Jazz en dan in het bijzonder naar de Boogie Boogie.
Van de muziek uit ‘mijn’ tijd de voorlopers van de Rock ’n Roll: Chuck Berry, Little Richards.
Big Bands: zoals Glenn Miller en andere.
Koormuziek, maar vooral geen Nederlandse. Zodra twee Nederlanders namelijk samen gaan zingen, kun je niet meer verstaan wat ze zeggen, zelfs niet in het Nederlands. De kunst van het articuleren en gelijk zingen is hier al heel lang uitgestorven. Jasperina de Jong was zo ongeveer de laatste die goed articuleerde. Als ander uiterste noem ik het Mormon Tabernacle Choir, waar enkele honderden mensen tegelijk zingen en je nog steeds de tekst kunt verstaan.
Vrijdag 30 juni 2023. Gisteren dus een bustocht naar Oude Pekela. Daar was ik nou nog nooit geweest. Uit mijn schooltijd weet ik nog dat zowel Oude Pekela als Nieuwe Pekela bestonden en ook dat ze allebei in de provincie Groningen lagen, maar dat was dan ook alles. Of hebben we ook nog geleerd dat ze er strokarton maakten? De enige reden dat ik dit nog weet dat onze leraar toen, een zekere heer Nuis, bij veel woorden de klemtoon verkeerd legde. Zo noemde hij het strokartón. Net als schieréíland. Maar wat nu strókarton is, heeft hij er nooit bij verteld. En ik heb nog steeds geen idee hoe dat er uitziet en waarvoor het gebruikt wordt (of werd?). De bus ging van station Assen, naar Oude Pekela (met als eindpunt Winschoten) en deed daar zo’n anderhalf uur over. Tot mijn verrassing kwamen we onderweg behalve Nieuwe Pekela ook nog Boven Pekela tegen. Dat zat nooit in de schoolles, dat weet ik wel zeker. Zou er ook nog een Beneden Pekela bestaan? Ik ging daar naartoe omdat het één van twee zaken in Nederland is, voor zover ik zo snel kon nagaan (de andere is in Utrecht), die je oude LP’s kan omzetten in een digitaal bestand. MP3. Ik had vier LP’s meegenomen, netjes en strak ingepakt tussen twee plankjes, zodat ze niet konden buigen of beschadigd raken. Het zijn alle vier platen met barokke fluitmuziek, voornamelijk Bach, maar ook van enkele andere componisten, en wel door de toen (zeventiger jaren) beroemde fluitisten Frans Brüggen en Jean-Pierre Rampal. Brüggen werd later dirigent en hing daarmee zijn fluit aan de wilgen, en is in 2014 overleden op bijna 80-jarige leeftijd. Jean Pierre Rampal gaf al eerder de geest en wel in het jaar 2000 toen hij 78 was. De muziek van deze platen is bij mijn weten nooit op CD uitgebracht en is ook op YouTube niet te vinden. Niet alleen niet van beide musici, maar ook niet van andere uitvoerders. Dus maar heel weinig mensen kennen deze muziek en hij is over twee tot drie weken bij mij ook digitaal beschikbaar. Het bijzondere van deze platen is dat de muziek zo ongelooflijk virtuoos is. De noten volgen elkaar bij vlagen zo ontzettend snel op dat je er als toehoorder buiten adem van raakt. Dat zegt zowel veel over Bach, die altijd heel hoge eisen stelde aan zijn uitvoerders, maar uiteraard ook van de beide topmusici, die het dan maar presteerden.