Blog

Woensdag 6 december 2023.

Sinterklaas is weer voorbij en ik moet vaststellen dat hij bij mij niet langs is geweest. De appel en de wortel stonden er nog onaangeroerd bij, dus dat wordt vanavond hutspot en de appel is intussen ook al weg. Ik zal dan wel een keer stout geweest zijn, maar ik weet echt niet wanneer dan. Ik word zelfs steeds braver heb ik zelf het gevoel. Het is ook mogelijk dat hij niet langs kwam, omdat ik geen schoorsteen heb. Dan had hij toch wel een briefje kunnen achterlaten?

Gisteren lag er overal sneeuw op de struiken, maar ook op de voetpaden om mijn huis. Aan de glans te zien, kon het ook wel glad zijn en in elk geval neem ik dan geen risico en ga de deur niet uit. Vanmorgen bij het naar buiten kijken na het wakker worden, zag ik dat alle paadjes weer gitzwart waren, maar op de struiken en bomen was alles nog wel wit. Het had dus duidelijk gedooid. Vanaf vandaag kan ik dus de deur weer uit. Hiep, hiep, hoera.

Maandag 4 december 2023.

Sinterklaas is weer in het land en ik mag vanavond vooral niet vergeten mijn schoen te zetten, met een wortel voor het paard. Zou dat paard trouwens niet eens wat anders willen? Overal wortels. Ik leg er maar eens een appeltje bij. Morgenvroeg kijken wat hij heeft genomen. Ik vergeet het wel eens en dan krijg ik uiteraard de volgende morgen niks en moet ik weer een jaar wachten. Dat gaat me dus in 2023 niet gebeuren. Als ik het niet per ongeluk vergeet, zal ik morgen hier over het resultaat berichten.

Zondag 3 december 2023.

Mijn daggemiddelde met wandelen is aan het dalen. Dat komt door een combinatie van meerdere zaken.

1. Minder verplichtingen buitenshuis.
2. In het weekend: interessante sport op de buis
3. Het weer.

En als er twee of alle drie samenvallen kom ik helemaal de deur niet uit. Misschien moet ik wel een tredmolen aanschaffen. Maar dan niet een ronde, maar een platte. Als ik dan de deur niet uitkan, heb ik een alternatief. Verder heb ik een goede vriend van me eindelijk fluitmuziek van Bach en Händel via het internet, op voor mij totaal nieuwe wijze, toegestuurd. En na enige tijd werkte het ook nog bij hem. Vier LP’s uit begin zeventiger jaren met muziek die ik daarna nergens meer heb kunnen vinden. Ook niet bij YouTube of Spotify. En ze is ook al nooit op CD uitgebracht, bij mijn weten. Met als voornaamste artiesten Frans Brüggen en Jean-Pierre Rampal. Allebei al lang geleden overleden. Die fluitmuziek is zo ontzettend virtuoos, en gaat af en toe zo snel, dat ik alleen met het luisteren ernaar af en toe al buiten adem raak.

Woensdag 29 november 2023.

Het valt me al weken op dat ik na afloop van het avondeten, met een grote glimlach op de bank ga zitten en me erover verheug dat ik weer zo lekker gegeten heb. Het nagenieten dus. En het hoeft dan zeker niet een ingewikkelde maaltijd te zijn geweest, want het gebeurt me ook vaak dat ik dat heb na boerenkool met worst of een portie simpele macaroni. Op andere – veel minder vaak voorkomende – momenten denk ik na afloop: dat heb ik wel eens lekkerder gevonden en wat had er nou anders gemoeten? Ook word ik steeds selectiever als het gaat om vlees of vis erbij. Bij de meukvrije slager, weet je meestal niet tevoren hoe groot het stuk precies is. Soms kun je het stuk vlees in tweeën snijden, dan heb je voor twee dagen, maar bij een karbonade lukt dat niet. En die zijn me daar veel te groot. Biefstukjes, speklapjes en filetlapjes zijn dan weer plezierig klein. Varkenshaas, gehakt en rookworst gaan makkelijk twee dagen mee. Zo probeer ik ook mijn eigen ‘footprint’ kleiner te maken. En geleidelijk ook wat meer groenten te eten.

Dinsdag 28 november 2023.

Ik heb geprobeerd de achterstand met lopen, die ik de afgelopen dagen heb opgelopen, weer wat in te halen. Voor het eerst heb ik mijn nieuwe jasje aangedaan, omdat het nog altijd guur-koud is. En hij doet precies waar ik hem voor gekocht heb: hij houdt de wind tegen. Het is maar een kort jasje, want bij terugkeer thuis, was het bovenlijf nog lekker warm, maar de benen ijskoud. Dat kostte dus wel enkele uren, die ik dan uiteraard niet ergens anders voor kan gebruiken. Toch heb ik ook nog veel besteed aan tijdrovende klusjes als het opschonen van mijn mailbox. Ik krijg een stuk of zestig mailtjes per dag, waarvan de helft SPAM. Die verdwijnen dan weliswaar meestal in de SPAMbox, maar ook die moet je dan op gezette tijden legen. En niet alles tegelijk, omdat er ook een verdwaalde gewone e-mail tussen kan zitten. De gewone e-mails moet ik dan ook één voor één weggooien of juist bewaren. Zo ben ik gisteren gekomen tot de zomer van 2019. Er zijn dus nu nog – grof geschat – zo’n 85.000 mailtjes over om nog na te kijken. Dus dat valt best mee(?). Ik moet deze oefening dus nog diverse keren herhalen om echt een beetje bij te zijn.

Maandag 27 november 2023.

En dat was alweer een regendag en vandaag is er weer eentje. Wanneer stopt deze stroom buien eens? Of gaan we meteen maar naadloos over op sneeuw en andere witte ellende? Donderdag zou het de hele dag blijven vriezen, dus wie weet. Nu is de aangewezen verkenner bij de formatie, van PVV-huize, alweer gestopt. Wegens in opspraak gekomen. Ook bij de PVV, maar zeker niet alleen bij de PVV, wordt gewoon slecht geselecteerd. Men wijst maar iemand op gevoel aan, kennelijk zonder na te denken over iemands achtergrond. Het grootste probleem van alle politieke partijen, maar meer in het bijzonder van alle nieuwe(re) partijen, is een totaal gebrek aan personeelsbeleid. En daarmee ook een totaal gebrek aan selecterend vermogen van de verantwoordelijke(n). En desgevraagd zal iedere aanvoerder bij hoog en laag beweren dat ze daar nu juist zo goed in zijn. Ze kunnen dat prima. We zien de gevolgen dagelijks op het nieuws. Het zijn barre en onzekere tijden: De Oekraïense oorlog, de oorlog Israel-Hamas, de politieke chaos in Nederland, gecombineerd met de maatschappelijke problemen (immigratie, woningnood etc. etc.) en de winter die op uitbarsten staat. Gelukkig gaat het met mij persoonlijk nog altijd heel goed. Ik heb nog altijd geen bijzondere problemen, ik kan mezelf nog steeds goed redden, en ik lig helemaal nergens van wakker.

Zondag 26 november 2023.

En ook gisteren vond ik het nog steeds akelig koud weer. Ik ga sowieso in deze periode alleen de deur uit voor boodschappen en probeer dan toch nog enkele kilometers te halen, vanwege de vele veldritten op de TV. En met een zieke buurvrouw die ik af en toe help en die dus ook tijd vraagt, had ik toch dik 4 kilometer. Fem van Empel was gisteren bij het veldrijden weer terug van weggeweest; ze is de absolute Nederlandse topper, en ze verslaat weer iedereen. Wat een eersteklas persoon is dit toch. Verstandig, voorzichtig maar tevens een koele kikker, die met rust en regelmatig iedereen met schijnbaar groot gemak voorbijfietst. Bij de mannen waren er meerdere zware valpartijen, die ik daar niet zo vaak zie. Vandaag Dublin. Met regen zoals overal in West-Europa. Ben benieuwd.

Zaterdag 25 november 2023.

Voor mij is de wintertijd niet de mooiste tijd van het jaar, behalve dan als je je beperkt tot naar buiten kijken, want dan is het mogelijk wel de mooiste tijd van het jaar. Maar ik ga nog elke dag de deur uit, dus dat blijft in de wintertijd voor mij toch steeds oppassen. Gisteravond moest ik dan bijvoorbeeld de deur weer uit voor mijn geliefde nootjes. Eenmaal buiten viel me op dat er een soort bolletjes op de grond lagen en het eerste dat ik mij afvroeg was, wat er toch zo massaal uit de bomen was gevallen. Doorlopende richting nootjes viel me op dat overal deze bolletjes op de grond lagen, ongeacht welke boom er stond en ook als er helemaal geen boom in de buurt was. Het duurde wel een minuut of tien tot het tot mij doordrong dat die bolletjes hagel waren. Het had net fors gehageld!! Toevallig had ik deze dag een weerman horen zeggen, dat hagel op dit moment geen enkel probleem is en geen gladheid veroorzaakt, omdat de bodem nog 6 tot 7 graden warm is: dus de hagelstenen smelten. Aangekomen bij de notenboer bleek dat ik de enige klant was. Dat heb ik daar nog nooit meegemaakt. Het was behalve koud ook uitgesproken guur en ik waaide af en toe zowat van de weg én van waar het pas nog fors gehageld had. Geen weer dus om nog naar buiten te gaan. Op de terugweg naar huis, waren de bolletjes al voor 90% verdwenen. Ik heb weer voor drie weken voldoende noten in huis.

Donderdag 23 november 2023.

Dat was gisteren dus weer een dagje Enschede. Voor een zogenaamde ’themadag’. Dit keer was door ons aangevraagd het te hebben over wat we allemaal vanaf 2024 kunnen verwachten, met de vele wetgeving die al gerealiseerd is, en nog in de steigers staat. We kregen dus dezelfde presentatie die dezer dagen ook aan de RvC is gegeven, want de RvC had hier blijkbaar ook om gevraagd. Op de terugweg langs Meppel, om mijn LP’s terug te halen die nu voor de tweede keer zijn gedigitaliseerd. De trek speelde toen een hoofdrol, en onderweg naar Meppel had ik al bedacht dat ik wel ergens een uitsmijter zou kunnen halen. Daar had ik wel zin in. Op het Rembrandtplein in Meppel aangekomen, bleek daar inderdaad een soort snackbar met tafels en stoelen te zijn, dus dat leek me wel een mooie plek voor mijn uitsmijter. Maar vlakbij was ook een vistent en een visje zou er toch ook wel ingaan. Na enige twijfel besloot ik toch maar voor de uitsmijter te gaan. Er waren meer zitplaatsen en zoiets geeft dan bij mij de doorslag. De uitsmijter viel tegen. Wat kan er nou toch bij een uitsmijter verkeerd gaan? Antwoord: hij was met veel te veel boter gebakken en dus veel te vet. Was ik nou toch maar naar de vistent gegaan. Daar kan toch helemaal niets mee misgaan? Of bij mij toch wel? Daarna doorgereden naar huis en de garage om de auto weer weg te brengen. Om een uur of half zeven was ik weer thuis en toen moest ik ook nog eerst stemmen. Het bleek dat mijn vaste stembureau blijkbaar was opgeheven, want ik moest ineens naar de voor mij totaal onbekende Sint-Nicolaasschool, een plaatselijke basisschool. Die school bleek lopend maar lastig te bereiken. De stoep die ik nodig had, was door werkzaamheden onbeloopbaar dus moest ik omlopen. In een volgende straat, werd ik geleid door een stikdonker bospaadje van een paar honderd meter, waar ik niet kon zien waar ik mijn voeten neerzette en dat vind ik heel griezelig lopen. Aangekomen in de straat van de Sint-Nicolaasschool, bleken de lantaarnpalen in die straat te zijn uitgevallen, zodat je een beetje op je gevoel naar de verlichte ramen van de school, die op enige afstand van de straat stond, moest lopen en je opnieuw niet kon zien waar je voeten neerkwamen. Wat een mens er al niet voor over moet hebben, om zijn stem te kunnen uitbrengen.

Dinsdag 21 november 2023.

Net als vorig jaar ben ik ook dit jaar gaan stoken vanaf 19 november en ook weer, net als toen, op 18 graden. Het bijzondere is dan, dat je inmiddels behoorlijk gewend bent geraakt aan lagere temperaturen, van uiteindelijk 15 graden, en als je dan de thermostaat hoger zet, op 18 graden, het weldadig warm aanvoelt. Er is ook nog een ander effect, namelijk dat als je ergens anders bent, waar ze warmer dan 18 graden stoken, en dat is bijna overal, ik het al snel veel te warm heb. ‘Mag de kachel wat lager’, denk ik dan steeds. Ook betrap ik mij erop dat ik me in een warmer gestookt vertrek er naar ga kleden. Niet te dikke of te warme truien aan. Ik heb ook weer mijn zoveelste herhaalprik tegen corona gehaald, dus dat brengt me vast wel zonder veel problemen door de aanstaande winter.

Vrijdag 17 november 2023.

Dat was al gouw weer een week geleden dat ik weer naar de Oostwijk ging. En ik kwam weer bepakt en bezakt thuis. Ik kan er weer een tijdje tegen. Ik heb dan altijd wel iets van de gewone super nodig, maar het overgrote deel komt dan van de bijzondere groenteboer die daarnaast zit: groentes, fruit en allerlei lekkere en bijzondere slaatjes en andere hapjes. Soms weet ik niet of iets nou groente of fruit is. Of is er nog een andere categorie? Is ui nu een groente? En rabarber ? En tomaat? En radijs? En komkommer dan? Ik heb ze nooit als groente naast de aardappels gehad, maar het is ook geen fruit? Of toch?

Donderdag 16 november 2023.

En dat was weer eens een dagje Aalten. Op de terugweg boodschappen in Duitsland gedaan, naar huis om uit te laden, meteen door naar de garage om de auto weer terug te brengen en teug naar huis met eerst nog een bezoekje aan de Chinees. Vanmorgen heb ik voor het eerst mijn eigen Granola gemaakt. Dan weet ik tenminste precies wat er in zit. Het begint met 250 gram (volkoren) havervlokken mengen met 250 gram grof gemalen noten. Daardoorheen ‘naar smaak’ een schepje kaneel. In een pannetje 100 gram maple syrup (mag ook honing zijn) met 100 gram amandelpasta en twee lepels olie. Op het vuur en roeren totdat alles goed gemengd is. Dat gaat vrij snel, dus erbij blijven. Dan mengen met de havervlokken/noten en het geheel uitspreiden op een bakplaat. Die bakplaat gaat een uur de oven in op 140 graden. En klaar is kees. Luchtdicht afsluiten. Elke dag neem ik hiervan drie eetlepels op een soepbord en giet daar wat yoghurt overheen. Dat is mijn ontbijt. Dan duurt het zeker drie weken voordat het op is. De noten en de amandelpasta zijn vrij duur, maar al met al kost mijn ontbijt me zo iets meer dan een euro. De proef viel me niet tegen, maar ik proefde de kaneel nog iets teveel. Dat kan dus bij de volgende portie een pietsie minder zijn.

Dinsdag 14 november 2023.

En toen had ik ineens een bericht uit Amerika! Van een zeker Pieter van Leeuwen. Hij schreef me in het Engels, en citeerde een stukje uit mijn website (voorouders van mij uit de 14e eeuw, de graven van Egmond), maar wat nu precies zijn vraag is, werd me niet helemaal duidelijk. Dat gaan we maar eens uitzoeken. Ik wil natuurlijk ook weten hoe wij precies verwant zijn. Volgens mijn achterneef in Leusden zou het wel eens kunnen gaan om een nakomeling van Jan Leenderts van Leeuwen (plm 1700) van wie nakomelingen uit zijn tweede huwelijk naar Amerika zijn verhuisd. Deze achterneef en ik stammen af uit zijn eerste huwelijk. Hoe het ook zij, we weten het snel genoeg.

Maandag 13 november 2023.

De veldritten te Dendermonde waren ook leuk om te zien, maar toch minder spectaculair dan die van zaterdag. Maar ook zondag heb ik dus relatief weinig bewogen. Toch nog wel enkele kilometers. Vandaag is ook weer een regendag. Er komt gewoon geen einde aan.

Zondag 12 november 2023.

Gisteren de veldritten in Niel in België. En het was weer eens een ouderwets moddergevecht. Een streling voor het oog. De vrouwen gaan altijd als eerste. De organisatie had een prima parcours uitgezet. En het hielp natuurlijk enorm dat er al dagenlang heel veel regen was gevallen in westelijk Vlaanderen. En dat was ook te merken. Op de stukjes asfalt konden de deelneemsters even bijkomen, om vervolgens weer verder te gaan over veldwegen en – paden. Overal modder, overal plassen, waarvan niemand wist hoe diep ze waren. Op een loopstukje gingen de dames, met hun fiets op de schouder, tot aan de knieën in de drab. Dat ze geen schoenen zijn kwijtgeraakt is toch wel apart. De Nederlandse dames zijn hier altijd het beste in. En de winnares was dan ook een Nederlandse: Celin Alvarado. Daarna mochten de heren op dezelfde route. Ook een feest voor het oog. Ik heb genoten. Hierdoor kwam de lichaamsbeweging in het nauw, en kon ik aan het eind van de middag nog gauw een uurtje naar buiten, waar ik hele drommen kinderen met hun ouders tegenkwam. Ik dacht eerst even dat ik de intocht van Sinterklaas had gemist, maar het bleek om Sint Maarten te gaan. De kinderen gaan blijkbaar eerst de winkels af. Die hebben natuurlijk meer te geven. Bij elke winkelingang zat een medewerkster aan een tafeltje, die na het gezongen lied uitdeelde. Dat is uiteraard veel effectiever dan langs de huisdeuren. Bij mij bleef het verder de hele avond rustig. Daarna heb ik weer eens mijn aardappelsalade gemaakt, naar eigen recept.

Vanmiddag zijn er de veldritten in Dendermonde, ook in West-Vlaanderen. Ik ga uiteraard weer kijken.

Zaterdag 11 november 2023: Sint Maarten .

En weer heb ik een nieuwe variant meegemaakt, wat er bij de kassa in de supermarkt verkeerd kan gaan. Ik kies altijd feilloos de verkeerde rij, waar je het langst moet wachten. Dat is een talent van me. De oorzaak van het langer moeten wachten kan heel verschillend zijn. Er kunnen zelfs tientallen verschillende oorzaken zijn, die ik allemaal al een keer heb meegemaakt. Sommige wel vaker. Een kleine bloemlezing: een fles die bij de kassa op de grond valt, in stukken breekt met een kleine overstroming tot gevolg, die uiteraard eerst moet worden opgeruimd; een kassa die helemaal uitvalt: al meerdere keren meegemaakt: mijn lijf reageert nu eenmaal slecht op elektrische apparaten in de buurt; een ruzie bij de kassa of iets nu witte kool of spitskool was die uit de hand liep. Er zit een onderling verschil van wel enkele centen tussen die twee koolsoorten en dat moet uiteraard tot op de bodem worden uitgezocht; weigerende pinpassen, die tot tientallen malen opnieuw worden geprobeerd, doorgaans zonder resultaat: ook al vaker gehad. En zo waren er nog veel meer oorzaken. Gisteren gleed er een pakje worst in een gleuf naast de lopende band. Het paste nét en niemand kon daarna vertellen waar dat pakje dan gebleven was. Enkele supermarktmedewerkers kropen daarna over de vloer om handmatig het pakje te zoeken en na enige minuten vonden ze het ook. Dat pakje vleeswaar kon natuurlijk niet meer verkocht worden, dus er moest ook nog een goed pakje uit het schap in de winkel worden gehaald. En ik was zoals altijd de volgende klant en was dus de laatste die uit de rij kon, op weg naar de volgende kassa. Stond ik weer helemaal achteraan. En zo is het al tientallen keren gegaan. Ik ben altijd verbaasd als ik een keer helemaal foutloos en zonder oponthoud kan afrekenen.

Vrijdag 10 november 2023.

Een rustig dagje zonder verplichtingen er tussendoor. Wel ontdekte ik geheel per ongeluk, dat van het belangrijke wetsontwerp “Versterking Regie Volkshuisvesting” eind van deze maand het advies van de Raad van State wordt verwacht. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) was tot de ontdekking gekomen dat met hun advies over deze wet, dat ze begin juli al gaven, in het ontwerp vrijwel niets was gedaan en dus besloot de VNG aan de Raad van State nog een advies toe te zenden, hetgeen ze op 3 oktober ook deden. Dat dit kon was voor mij een nieuwtje. Ons was bij de Woonbond gemeld dat we medio juli te laat waren voor ons commentaar. Maar het had dus toch nog alsnog gekund. Nu is het zeker te laat. Het is al langer een staatsrechtelijke gewoonte, die vermoedelijk nergens zwart op wit staat, dat maatschappelijke organisaties, maar ook individuen, kunnen inspreken op elk wetsontwerp, voordat het naar de Raad van State gaat. En het kan blijkbaar dus ook nog nadat het bij de Raad van State is aangekomen. Ook dat is volgens mij geen officieel staatsrecht. Ik heb deze bevinding toch maar naar mijn Woonbondclub gestuurd. Zo leren we allemaal iets nieuws.

Donderdag 9 november 2023.

Gisteravond met een buurvrouw naar de Chinees geweest. Het was lekker en gezellig. Hierdoor kwam ik gisteren onverwacht nog op precies 10 kilometer lopen. Twee keer boodschappen en dan ’s avonds nog een keer de deur uit, gebeurt me niet zo vaak. Maar de kilometer- en stappenteller telt uiteraard vrolijk door. Dus het was weliswaar in drie delen, maar toch. Echt vermoeid was ik geen enkele keer.

Woensdag 8 november 2023.

Het is enkele dagen stil geweest, in deze rubriek. Er is tegelijk op meerdere plekken op deze website eraan gesleuteld, om zaken wat logischer samen te zetten. Het meeste wat me in de afgelopen dagen heeft beziggehouden is wel de vele regen die er is gevallen. En het houdt maar niet op, want er komt nog veel meer. Het zal wel weer een weerrecord gaan opleveren. Ik moest steeds precies precies plannen om mijn kilometers te maken en om boodschappen te doen. En dan nog heb ik meerdere keren door de stromende regen gelopen. De buienradar was zelf ook regelmatig in de war, want ook een voorspelling van enkele uren vooruit klopte vaak niet. Verder heb ik weer enkele boeken besteld, omdat het stapeltje ‘nog te lezen boeken’ inmiddels tot nul is teruggebracht.

Vrijdag 3 november 2023.

De storm Ciarán. Oranje en gele gebieden over het land verspreid, maar in onze provincie bleef de alarmfase groen. Toch waaide het flink en stond er een iets meer dan druilerige regen. Dus op mijn wandeling aan het eind van de middag werd ik toch flink nat. Dan ben ik blij dat ik weer binnen ben en dan belt een buurvrouw of ik even langs wilde komen voor een klusje. Daar kun je dan uiteraard ook geen nee tegen zeggen, want het zit diep in me dat je je naasten in nood moet helpen. Dus dat heb ik dan ook gedaan. Gelukkig had ik voor mezelf een maaltijdsalade bedacht, die al klaarstond, zodat ik vrijwel geen keukenwerk had. Ik kon meteen aanvallen. Onder een dekbed heb ik verder de avond doorgebracht en pas in de loop van de avond heb ik een mini-afwasje gedaan. Ik ga altijd met een schone keuken ter bedde. De dag dat dat niet lukt gaat het niet goed met me.

Donderdag 2 november 2023.

Het was inderdaad een heerlijke dag, waarin niemand op je rekent en je dus je eigen gang kunt gaan. En ik kon allerlei kleine klusjes doen, die anders waren blijven liggen. En ik kon ook nog mijn meters maken, waar ik anders niet aan zou zijn toegekomen. Kortom: een heerlijke en rustige dag.

Woensdag 1 november 2023.

Vandaag is dan de vergadering van de zogenaamde Klankbordgroep van mijn pensioenfonds, gevolgd door de Algemene Ledenvergadering. Beide in Rotterdam. Het is voor het eerst dat ik die niet bijwoon. Ik moest vanmorgen al de trein van 06.40 uur daarvoor hebben, en dan had ik al om kwart over zes de deur uit gemoeten en een uur eerder of zo moeten opstaan. Dat laatste lukte nog wel, maar naarmate de weggaantijd dichterbij kwam kreeg ik steeds meer twijfels of ik wel zou gaan. Ik voelde me bepaald nog niet helemaal lekker. Dus tegen half zeven heb ik het secretariaat van de club maar bericht dat ik vandaag niet zou komen. Een beetje tot mijn verrassing kwam een half uur later al de reactie dat ze het bericht ontvangen hadden en wenste me gezondheid toe. Er zijn dus in elk geval meer mensen dan ik alleen die zo vroeg al wakker zijn. Kan ik mooi vandaag gebruiken om op relaxte wijze een aantal zaken af te krijgen.

Dinsdag 31 oktober 2023.

Intussen las ik dat de universiteit van Granada in Spanje, in samenwerking met diverse andere universiteiten heeft vastgesteld dat de ideale dagelijkse loopafstand 8.000 stappen zou zijn en dat is voor de gemiddelde mens blijkbaar 6,4 kilometer. Gisteren maakte ik echter 6,8 kilometer en daar had ik dan 10.543 stappen voor nodig. Ik maak dus blijkbaar kleinere stappen dan de gemiddelde mens. En dan komt dus het raadsel: is voor mij ook een gemiddelde van 8.000 stappen per dag genoeg, of moet ik nou uitgaan van een gemiddelde afstand van 6,4 kilometer? Ik vermoed toch het laatste. Het artikel maakt dat niet echt duidelijk. Die stappen of kilometers moeten dan een significant langere levensduur opleveren. Overigens neemt de levensverwachting verder toe naarmate je snelheid hoger is. En daar heb ik uiteraard mijn beperkingen.

Zondag 29 oktober 2023.

We zijn met een rustig weekend bezig. Maar er komen onrustiger weekends aan. Niet dat ik niets te doen heb: integendeel. Ik loop zelfs achter met sommige taken. De to-do-list wordt alweer langer. Maar dat speelt zich hoofdzakelijk af achter de computer. En daar zijn niet zulke spannende zaken over te melden.

Vrijdag 27 oktober 2023.

Gisteren weer eens pannenkoeken. Al was het maar om af en toe eens mijn pannenkoekenkoekenpan te kunnen gebruiken. En ik betrapte mezelf erop dat ik de pannenkoeken koud lekkerder vindt, bij een kop koffie of zo, dan de warme. Ik bak er wel een stuk of zes, naturel, met appel of met spek, maar ik krijg er maar twee op. Als ik heel veel trek heb misschien wel eens drie. De overige gaan er de volgende morgen of dag wel in. Alle betalingen weer gedaan en declaraties gemaakt en dan nog de gebruikelijke wandeling en het zat er weer op voor de dag.

Donderdag 26 oktober 2023.

Dat was tamelijk onverwacht een dagje Leusden, bij wat verdere familie. De heenweg per spoor, leverde weer eens onbegrijpelijke vertragingen op. Van uiteindelijk plm 50 minuten. Zoals altijd met verwarrende berichtgeving aan de reizigers. Steeds wisselende tijdstippen, waarop verwacht werd dat alles weer normaal zou zijn. Van de gelegenheid gebruikt gemaakt om enkele LP’s naar een scanner in Utrecht te brengen. Eens kijken wat die er van bakt. Dat duurt dus eerst drie weken, met na betaling bericht wanneer ik het dan in Meppel kan afhalen. Want deze club heeft de service dat je je spullen ergens in het land kunt heenbrengen en ook weer kan afhalen. Voor Groningers en andere noorderlingen is dat dan in Meppel. Gelukkig rijdt er ook een trein van Haren naar Meppel. ’s Avonds met mijn gastheer en -dame gegeten bij restaurant Bavoort in Leusden. Helemaal niet verkeerd en dus erg lekker. En in uitstekende sfeer. De terugreis naar huis verliep vlekkeloos. Weliswaar was mijn ideale verbinding: met de bus van Assen naar huis, onmogelijk, omdat de intercity naar Groningen ruim 20 minuten te laat was. Maar de alternatieve keus, via station Haren en dan lopen, verliep vlekkeloos en in een uur of twee vanaf Amersfoort was ik weer thuis.

Woensdag 25 oktober 2023.

En opnieuw ben ik in één keer heen en weer gelopen naar de Zuid-Groningse winkelwijk Helpman. Dat is toch een afstand van 8,7 kilometer heen en weer. Weliswaar kwam ik uitgeput weer aan, maar ik kan het dus nog. Ik ga toch heel geleidelijk naar minder kilometers. Want 10 kilometer zie ik me toch niet meer halen.

Dinsdag 24 oktober 2023.

Als mijn boeken helemaal zijn geordend (en dat kan nog even duren) neem ik me nu al voor om daarna mijn kledingkasten eens goed onder handen te nemen. Daar zit ook weinig logica in. Het is toch opmerkelijk dat ik een leven lang, zeker zolang ik alleen woonde, en dat waren toch verreweg de meeste jaren, qua persoonlijk huishouden niet alleen een ‘hoarder’ was, iemand die alles bewaarde, maar dat ook nog eens tamelijk chaotisch deed. Vanaf 2011, het jaar waarin ik de pensioengerechtigde leeftijd bereikte, ben ik juist steeds meer gaan weggooien en kwam er langzaam maar zeker steeds meer orde in mijn huishouden. Ik ben dus heel geleidelijk echt een ander mens geworden. En dat terwijl ik tegelijk van mening ben dat je een mens niet echt kunt veranderen. Veel vrouwen die in een ongelukkig huwelijk terecht zijn gekomen, hebben wel gezien dat hun wederhelft verre van volmaakt was, of zelfs een crimineel, maar hebben vervolgens de overtuiging gehad dat zij hem wel konden veranderen. Zeker als er ook een kind kwam. Het is bijna altijd een illusie. En dan zitten ze gevangen in een situatie waaruit ze bijna niet meer kunnen ontsnappen. Maar dat geldt allemaal dus niet voor mij. Ik heb overigens mezelf veranderd en ben niet veranderd in de persoon die een ander graag wilde dat ik was. Hoewel …. De doorbraak kwam zeker ook nog eens enkele jaren geleden, toen ik tegen mijn huidige hulp aanliep. Deze vrouw organiseert met zachte hand mijn huishouden. Bijna elke keer als zij geweest is zie ik aan kleinigheidjes dat er steeds meer orde in mijn huishouden komt. En ik op mijn beurt zorg er elke keer voor dat zij terecht komt in een netjes opgeruimd huis.

Maandag 23 oktober 2023.

De nieuwe boekenkast is intussen helemaal af, op vijf punten vastgeklonken aan de vorige, en bovendien aan de muur, volgens de voorschriften van de leverancier. Hij staat dus als een huis. Meteen ben ik begonnen met de herinrichting van mijn boekenkasten. Voorlopig heb ik de categorieën: recente geschiedenis (laatste 100 jaar), oude geschiedenis, Tweede Wereldoorlog, taal (woordenboeken en taalgidsen) en ‘overige’. Die laatste categorie blijkt inmiddels verreweg de grootste van allemaal, maar ik wist niet van tevoren hoe groot elke categorie zou gaan worden. Dus ik verwacht dat ik de categorie ‘overige’ nog wel zal gaan splitsen. Het duurt dus nog even voordat ik een foto ga maken en hier plaats. Het is dus allemaal niet zo spannend, zeker niet voor deze rubriek, maar ik ben wel opgelucht dat er eindelijk orde gaat komen in de boekenchaos, die ik de rest van mijn leven heb gehad. Het spannende komt wel weer. Gaat bij mij altijd vanzelf.

Zondag 22 oktober 2023.

Gisteren was een regendag. De hele dag. En aangezien ik alles in huis had, wat ik voor dagen nodig heb, ben ik het huis dan ook niet uit geweest. Waarom zou ik me kleddernat moeten laten regenen? Dat gaf me de kans om weer wat achterstallig administratief werk af te maken en verder relaxed te blijven.

Zaterdag 21 oktober 2023.

Mijn verkoudheid of wat het ook was, is nu wel weer helemaal voorbij. Dus het gaat weer helemaal goed met me. Ik heb even teruggezocht wanneer ik vorig jaar begonnen ben met stoken. Als je ongeveer hetzelfde wil verstoken als het vorige seizoen, dan zou de startdatum toch ongeveer hetzelfde moeten zijn. Toen bleek me dat ik vorig jaar vanaf 19 november ben begonnen met stoken. En dan zelfs eerst nog op slechts 18 graden. De afgelopen dagen, tot en met gisteren zelfs werd het hier buiten niet warmer dan een graad of zeven of acht. Binnen zakte het niet verder dan tot 17 graden. Met dank aan de buren dus. Vanaf vandaag zou het buiten dan weer 15 graden moeten zijn. Ik heb nog altijd niet gestookt. Maar ik betwijfel toch of ik dat ook weer tot 19 november van dit jaar zal volhouden.

Woensdag 18 oktober 2023.

Eindelijk heb ik dan de koppelbouten gevonden, waar ik lang naar heb gezocht. Hoewel hier wel een knoert van een doe-het-zelfzaak staat, volgens mij ook veel te groot voor zo’n kleine plaats, want het is er steeds uitgestorven, hadden ze toch geen koppelschroeven of – bouten. Ik was gisteren toch in de buurt van een Bauhaus-winkel in de stad, waar ze ze zouden moeten hebben, omdat ik dat tevoren op het internet bij hen had uitgezocht. En warempel. Gewapend met een foto van de bouten, die ik van hun website had genomen, waren ze zo gevonden. Ik had er vijf nodig en ze zitten dan uiteraard in zakjes met vier stuks. Dus dat werden dan twee zakjes. En ze waren zelfs bruin en dat staat toch beter in mijn bruine boekenkasten dan witte. Daarna nog een bijpassende houtboor van 8 mm erbij gekocht en ik kan weer verder. En in de komende dagen kan ik dan alles weer voor jaren eindelijk inrichten.

Zondag 15 oktober 2023.

Zaterdag 8,1 kilometer gewandeld en voor het eerst was ik na afloop weer gewoon moe. Dat klopte ook met het verschijnsel dat het hoesten nu ook wel voorbij is. Ik was niet zo uitgeput en geradbraakt als ik me eerder voelde, ook bij minder kilometers. En toch moest ik ook nog wat sjouwen: spulletjes bij de doe-het-zelfzaak, enkele boodschappen en een nieuwe jas. Ja, u leest het goed: ik heb een jas gekocht: een kort jasje. Ik draag zelden of nooit een jas, en ik heb in geen halve eeuw een jas gekocht, als het niet langer is. Ik had wel twee stokoude korte jasjes, voor als het een keer heel erg koud is, maar ook die droeg ik vrijwel nooit. Ook al omdat we al jaren geen echt strenge winter meer hebben gehad. Maar al een tijdje ben ik me er van bewust dat ik goed op mezelf moet blijven passen. En met deze jas hoef ik hoogstwaarschijnlijk in de rest van mijn leven geen jas meer te kopen. En kan ik er ook mee voor de dag komen. Die oude jasjes, die ik meteen heb weggegooid, zagen er toch echt niet meer uit.

Zaterdag 14 oktober 2023.

Veel gesjouwd rondom de nieuwe boekenkast en daarmee ook de hele bedrading van internet, telefoon en tv aangepakt. En alles deed het na afloop vrijwel meteen ook weer. Zeven stekkertjes uit elkaar houden en in de juiste gaten stoppen en daarvoor een stuk of tien gaten geboord. Het staat. Nu alleen nog borgen, zodat hij niet kan omvallen. Het wandelen moest er even tussendoor maar lukte ook nog redelijk.

Vrijdag 13 oktober 2023.

Gisteren zat ik dan weer op 6,6 kilometer wandelen en hoewel dat best een mooi getal was/is voelde dat bij thuiskomst niet zo: ik voelde me geradbraakt. Het miezerde ook vrijwel de hele tijd, en dat vergroot de feestvreugde ook al niet. Kortom: de conditie is nog niet op peil. Het was ook relatief veel sjouwen: onderweg enkele nieuwe kleren gekocht, enkele technische hulpmiddelen aangeschaft en zowel bij een Jumbo als mijn groenteboer de nodige boodschappen gedaan. Dus bepakt en bezakt wandelen was extra zwaar. Een tip van een vrouw in een krant gisteren: om fit te blijven, ook als je ouder wordt: elke dag stofzuigen. Ik denk dat het een goed idee is, maar ik ga het niet zelf doen. Maar veel bewegen blijf ik in elk geval wel doen. Zoals ik dat al jaren doe.

Donderdag 12 oktober 2023.

Je bent nooit te oud om te leren. Dat maakte ik gisteren weer eens mee. De leveranciers van tv/telefoon/internetmodems roepen allemaal om strijd dat je het ding zo hoog mogelijk in een ruimte moet zetten. En braaf als ik ben heb ik dat ook altijd gedaan. Maar nu beide modems al een aantal dagen op de grond staan, merk ik helemaal niets van een teruglopende kwaliteit. Alles werkt nog net zo perfect als toen het ding een eind hoger stond. En dankzij een tip van een ‘ver’ familielid, die me het laatste zetje gaf, laat ik het nu maar zo. Dat geeft een veel makkelijker installatie van mijn nieuwe boekenkast en hoef ik zeker niet de kabels die door het hele huis liggen te vernieuwen. Als het dan toch een slechtere verbinding zou geven, weet ik nu wel waaraan het aan zou kunnen liggen. Maar ik verwacht dat totaal niet. Sinds gisteren ben ik weer terug bij het wandelen om te wandelen. En dan merk ik wel dat ik nog niet 100% fit ben. Dat moet vanaf vandaag dus beter gaan.

Dinsdag 10 oktober 2023.

Eerst even een update van mijn gezondheid. Alle pijnen en pijntjes, alsook je ‘ziek’ voelen zijn nu wel helemaal weg. Alleen de kriebel in mijn keel is er nog en dus ook nog af en toe een hoestje. Dus ik blijf toch nog maar even voorzichtig. Inmiddels is de boekenkast af. Wel moet er nog een vierkantje aan de achterkant worden uitgezaagd, om bij de aansluiting van internet te kunnen komen, als dat eens nodig mocht zijn. En de totale bedrading herstellen op een nieuwe hoogte zal nog wel wat hoofdbrekens gaan kosten. Dus we zijn nog wel even van de straat en dat is in dit geval nog een voordeel.

Maandag 9 oktober 2023.

Achteraf bezien was zaterdagavond en ook nog de daaropvolgende nacht naar zondag toe het ‘dieptepunt’ in de gezondheidsdip die ik nu beleef. Zaterdagavond deed ‘alles’ pijn. Elk hoestje of zelfs kuchje was een kleine kwelling. Ik ben op zaterdag ook helemaal de deur niet uit geweest. Dat heb ik mogelijk al in jaren niet gehad. In de loop van de zondag voelde ik me toch weer wat lekkerder worden en heb ik zelfs weer wat boodschappen gedaan. Bij de dichtstbijzijnde winkels, dat wel. En bij thuiskomst zeeg ik meteen neer op de bank en moest ik zeker een uur uitrusten. Dat gebeurt me anders ook nooit. In de avond maakte ik voor het eerst in dagen weer mee dat een kuchje of zelfs hoestje geen pijn meer deed. Ik ben dus weer op de weg omhoog. Maar helemaal over is het nog niet. Dat zal nog wel een paar dagen duren.

Zaterdag 7 oktober 2023.

De laatste dagen ben ik niet 100% lekker. Ik ben ook niet echt ziek, en ik haal nog steeds alles in huis wat ik nodig heb. Ik hoest af en toe en dan doet mijn lijf hier en daar ook een beetje pijn. Nogmaals: niet dramatisch, maar ik ga nu toch iets inboeten bij mijn dagelijkse beweging. Ik haal het wel een keertje in. Gelukkig heb ik voorlopig ook geen verplichtingen buitenshuis, dus ik kan het grootste deel van de dag wat uitzieken.

Donderdag 5 oktober 2023.

En intussen ben ik in blijde verwachting van mijn nieuwe boekenkast, die binnenkort zal worden afgeleverd. Alle voorbereiding daarvoor heb ik inmiddels al gedaan: ruimte gecreëerd om het ding in elkaar te zetten, want dat vereist een relatief groot oppervlak, de plek waar hij moet komen opgeruimd en – voor zover nog nodig, want mijn hulp had al veel gedaan – de plek waar hij moet komen opgeruimd en schoongemaakt en de gereedschappen die ik nodig heb al klaar gelegd. Zelfs boor met plug en schroef om hem aan de muur te verankeren. Zeker bij een nieuwe kast bestaat er een kans op omvallen als je de boeken niet evenwichtig neerzet. Laat hem nu maar komen! Verder de door mij bestelde klapstuk en eisbein opgehaald, zodat ik de komende dagen weer volop heerlijke winterkost heb.

Woensdag 4 oktober 2023.

Bij de kassa trof ik het weer. Eerst ga ik als vanzelfsprekend in de verkeerde rij staan, en dan blijkt een klant voor me een probleem te hebben met het afrekenen van twee sixpacks bier. Wat het probleem was weet ik niet precies, maar ze wilde afrekenen op de wijze zoals ze dat met een medewerkster in de winkel had afgesproken. Volgens de caissière kon dat niet. Chef erbij. Chef legde geduldig en vriendelijk uit dat wat zij wilde niet kon, en dat het in de winkel ook erg duidelijk was aangegeven. De klant beriep zich op de afspraak met de medewerkster in de winkel. De chef vroeg naar de naam van deze medewerkster of een beschrijving hoe ze eruit zag. De klant gaf vervolgens een beschrijving, die kon passen bij elke medewerkster in die winkel. Hoe het is opgelost kan ik niet melden, omdat inmiddels alle wachtende klanten naar een andere kassa waren geloodst.

Het voorval deed me denken aan een situatie, jaren geleden, in de rij bij de balie van een restaurant, waarbij je je plateautje steeds doorschuift op een daarvoor gemaakte soort rail en je steeds weer wat anders op je plateautje erbij kunt leggen, met aan het eind van de rij de kassa om af te rekenen. In de aanbieding was de maaltijd: bloemkool, gekookte aardappelen en een gehaktbal, voor een spotprijsje. Een klant vroeg of ze in plaats van de gekookte aardappelen ook gebakken aardappels kon krijgen. Dat ging niet. Vervolgens maakte de klant een enorme heisa. “Gebakken of gekookt. Wat maakt dat nou uit?”. Chef erbij, maar de klant was niet tot rede te brengen. Uiteindelijk gaf de chef maar toe om van het gedoe en een soort opstootje in zijn winkel af te zijn en mevrouw kreeg gebakken aardappels. Toen kwam het volgende probleem: of ze niet in plaats van bloemkool sperziebonen kon krijgen, daar hadden ze ook een bak vol van staan. Er volgde een herhaling van zetten met weer veel geschreeuw. Mevrouw kreeg ook haar sperziebonen. Toen kwam het volgende hoofdstuk met haar vraag of zo ook niet in plaats van de gehaktbal een karbonade kon krijgen, want daar stond ook al een hele bak van klaar. De chef gaf zonder woorden haar de karbonade en ze rekende het spotprijsje bij de kassa af.

Dinsdag 3 Oktober 2023.

Inmiddels heb ik mijn eerste oliebol alweer gehad, van de oliebollenkraam. Al jaren valt me op dat ze daar twee soorten oliebollen hebben, naast een heel rijtje bijzondere specialiteiten. De ene soort noemen ze oliebol en dat is een ouderwetse oliebol, maar dan zonder de vulling. Dat is dus deeg en olie met suiker. Ongezonder kan ik het haast niet bedenken. De andere bol is hetzelfde, maar dan zitten er krenten in, althans dat suggereert de naam: krentenbol. Dat is dus iets heel anders dan de krentenbol die je bij de bakker of in de supermarkt koopt. In werkelijkheid zitten er in de krentenbol van de kraam echter rozijnen. Rozijnen zijn namelijk goedkoper dan krenten. In krenten en rozijnen zit nog wel iets voedzaams: veel vezels en enige vitaminen. Het zullen voorlopig wel de laatste oliebollen voor mij geweest zijn. Ik wacht wel tot Oudejaarsavond, als ik mijn traditionele oliebollen ga maken. Met zowel krenten als rozijnen, sukade, oranjesnippers en appel. Dan heb je pas de traditionele echte oliebol.

Zondag 1 oktober 2023.

De afgelopen dagen heb ik weer eens gezwoegd voor een aangepaste nieuwe inrichting van mijn huisje. Er komt een nieuwe boekenkast in de slaapkamer bij, waardoor kastjes moesten worden verplaatst, o.a. naar de woonkamer. De grootste uitdaging straks als de kast bezorgd, in elkaar gezet en geplaatst is, is het draadwerk van internet, telefoon en tv dat op die plaats zit. Dat moet ineens een meter omhoog en daar is bij de eerste installatie met de lengte van de draden niet op gerekend. Dat wordt dus eind deze week dat ik die letterlijke kluwen moet ontwarren en geheel of gedeeltelijk moet gaan vervangen.

Verder heb ik ontdekt dat er een verschil is tussen de Nederlandse knakworst (althans die van Unox) en de Duitse Knackwurst: de Nederlandse knakworst knakt niet. Die worst heet zo, omdat hij bij het afbijten van een stukje ‘knak’ zegt. Unox vond blijkbaar het speciale velletje dat je daarvoor nodig hebt te duur en heeft voor een voordeliger velletje gekozen. Voortaan toch maar voor de Duitse variant kiezen. Ik houd wel van een knakje na elke hap. In elk geval bij knakworst.

Zaterdag 30 september 2023.

Gisteren stond hij er ineens: de oliebollenkraam. Drie dagen te vroeg! Als dat maar goed gaat. Van schrik heb ik nog geen oliebol genomen, het was me er ook te druk, maar misschien lukt me dat in de komende dagen wel.

Een andere zaak is het boek wat ik nu aan het lezen ben:

Bart de Wever is de burgemeester van Antwerpen, die o.a. bekend staat vanwege zijn liefhebberij: geschiedenis. Nu ik het boek aan het lezen ben merk ik dat hij een moderne historicus is. De ouderwetse geschiedenisliefhebber, waartoe ik mezelf reken, ziet een geschiedenis het liefst verteld met: op 12 augustus gebeurde dit en op 13 augustus gebeurde dat. Enzovoorts. In volgorde van de tijd dus. De moderne historicus neemt een thema (bijvoorbeeld godsdienst of handel etc. etc.) en bespreekt dit thema van begin tot het eind of in een door de historicus gekozen periode. Zo zou je meer samenhang per onderwerp krijgen. Met dit boek spring je dus voortdurend van voor naar achter en dan weer omgekeerd door de tijd heen. Wat ook opvalt is dat vrijwel alles van wat hij beschrijft niet ouder is dan 1500. Over de geschiedenis van Antwerpen van vóór 1500 staat er bijna niets in (tot nu toe, want het is nog lang niet uit), terwijl het vanaf de Romeinse tijd tot 1500 wel heeft bestaan. Ook hij laat de Romeinen opvolgen door Clovis (die in werkelijkheid Chlodovech heette), zoals ik het in 1967 op school leerde, en dat is wel heel ver bezijden de waarheid. De Romeinen vertrokken uit Antwerpen plm het jaar 270, terwijl Chlodovech (465 – 511) waarschijnlijk nooit over Antwerpen heeft geheerst. Chlodovechs bestuur reikte, vanuit Parijs bezien, waarschijnlijk nooit verder dan de huidige taalgrens in België. Maar los van deze manco’s is het een zeer lezenswaardig boek. Ik heb er al heel wat van opgestoken.

Vrijdag 29 september 2023.

Enkele dagen rust genomen. Mag af en toe van mezelf. Er is ook niet veel gebeurd dat vermeldenswaard is. Het wandelen en fietsen ging weer door, ik let er nog altijd op dat ik de goede dingen eet en drink, het huis werd weer schoon en de boodschappen kwamen weer in huis. Ik verveel me geen moment. Er is altijd wat te doen. Zo langzaam aan raken mijn boekenkasten vol. Ik had en heb nog één uitwijkmogelijkheid en dat is in mijn slaapkamer. Daar staan nu al vier boekenkasten en ik had al eerder gemeten dat er nog plek is voor een vijfde. En dan is het schluss. Dat geeft weer ruimte voor een dikke honderd boeken. Daar ben ik zeker nog wel een aantal jaren mee bezig, voordat ook deze kast weer vol is. Dan zijn mijn diverse taken in den lande ook weer voorbij, voor zover ik dat nu kan overzien, en dan kan ik weer veel meer boeken op mij boekensite zetten en op deze manier nieuwe ruimte scheppen. Ik moet nu eerst genoeg ruimte scheppen voor de volgende kast. Dat is het nodige gesjouw maar dan krijg ik ook wat.

Dinsdag 26 september 2023.

En er lagen gisteren weer sinterklaasspullen bij de supermarkt. Het werd tijd. Ik kon niet langer wachten. Nog mooier is het uiteraard als – traditioneel hier op 1 oktober van elk jaar – de oliebollenkraam er weer staat. Dat zou dus komende maandag weer zover zijn. Niet dat ik nu zoveel sinterklaasspullen of oliebollen koop, maar zo komt de eindejaarssfeer er mooi in. Voor de kerstsfeer moeten we nog wel even wachten. Ook weer traditioneel in Nederland: zodra de Sint weer het land uit is, hoewel sommige winkeliers vals spelen: die zetten al kerstspullen te koop als de Sint er ook nog is. Het moest verboden worden.

Maandag 25 september 2023.

Een nieuwe week. Met ongetwijfeld ook weer nieuwe kansen. Gisteren ben ik voor het eerst in tijden (makkelijk vanaf het voorjaar van 2021) weer helemaal heen en weer gelopen naar de wijk Helpman in Groningen-Zuid. Dat besloot ik pas halverwege. Daar is ook een Albert Heijn, en daar moest ik toch ook nog een keer heen. Voor bevroren aardbeien en mijn speciale afwasmiddel. Het speciale afwasmiddel hadden ze niet, maar de aardbeien wel. Naar die aardbeien wil ik nog wel eens misgrijpen. En ook deze keer was het het laatste pak. Blijkbaar zijn de bevroren AH-aardbeien erg populair. Met de aardbeien in een speciale koeltas was ik in een uur weer thuis met de aardbeien nog stijf bevroren.

Zondag 24 september 2023.

Dat was dan de burendag. Mede gesponsord door Douwe Egberts en het Oranjefonds. Het was niet het beste weer. Af en toe regen en zelfs ook een flinke stortbui. Ik heb ze niet echt geteld, maar ik houd het toch op ongeveer 15 buren die geweest zijn (van 56 appartementen). Shiatsu is een soort Japanse massage die door één van de bewoonsters beoefend wordt. Er waren diverse liefhebbers voor, en ik sloot me als laatste in de rij aan. Liggend op de rug op de grond met een doekje over de ogen, weet de dame meerdere gevoelige punten te vinden, op en nabij de ribbenkast. Ze was vrij snel verbaasd ‘dat mijn meridianen helemaal vol zaten’. Ik had geen flauw idee hoe erg dat was. Of misschien was het wel bijzonder positief. Ik was volgens haar wel heel bijzonder, maar dat wist ik uiteraard al lang. Eenmaal op dreef kwam de enige echte stortbui over ons heen. De Voorzienigheid wilde duidelijk niet dat we hiermee verder gingen. En dus stopten we maar.

Zaterdag 23 september 2023. Burendag.

De relatieve rust doet me goed. Gisteren zag ik bij mijn favoriete groenteboer voor het eerst weer boerenkool liggen. Ik heb meteen maar een pak gekocht (en de bijbehorende spullen, zoals een rookworst) en dat werd dus weer smullen. Wat heb ik dat een tijd niet gegeten. Ik heb meteen maar bij de plaatselijke slager een eisbein en klapstuk besteld. De meukvrije slager heeft wel eisbein, maar ik heb er nog nooit klapstuk gezien. En om voor één stuk vlees een auto te laten rijden vind ik wel heel erg decadent. Anderen hebben daar geen moeite mee, begreep ik wel eens. Dus dat wordt weer hutspot met klapstuk en een keer zuurkool met eisbein. En het wordt dan altijd weer zoveel dat ik ook nog overhoud om in te vriezen. Dus wat mij betreft is de winter wel weer begonnen.

Vrijdag 22 september 2023.

Vanaf vandaag ben ik dan weer bezig aan een wat rustiger periode. Gelukkig maar, want de boog kan niet altijd gespannen staan. Vandaag wil ik toch weer mijn wandelprogramma oppakken. En ik moet verdergaan met de klussen die ik nog heb liggen. Genoeg te doen dus.

Donderdag 21 september 2023.

Het waren drukke dagen. Maandag had ik mijn Woonbondclub over de vrije sector in Utrecht. Dat kost een lange dag met vervoer erbij, in de avond met een buuf naar de Italiaan, omdat de Chinees op maandag gesloten is. Dinsdag naar Enschede onder andere voor overleg met de Raad van Commissarissen van de Woonplaats. Woensdag bestuursoverleg en een presentatie van de Woonbond in Dinxperlo. Van dinsdag op woensdag dus in Dinxperlo overnacht. Hotel ’t Welink. Woensdagavond de auto weggebracht en daarna naar de Chinees. Vanmorgen dus stevig uitgeslapen en daarna naar de tandarts. Kortom: ik ben lekker bezig.

Maandag 18 september 2023.

Het is een bijzonder drukke tijd. Zaterdag was er het jaarlijkse uitje van het platformbestuur, dit keer in de plaatsen Lievelde en Vragender. Beide in de Achterhoek. Onder andere geleerd om zelf bonbons te maken. Uitgebreidere berichtgeving hierover volgt mogelijk later.

Vrijdag 15 september 2023.

De stilte voor de storm. Zo kun je de huidige periode wel noemen. Of zit ik misschien al middenin de storm? Ik probeer het evenwicht te bewaren tussen mijn afspraken, het huiswerk dat ik daarvoor moet doen, het op orde houden van mijn huisje en voldoende lichaamsbeweging. Dat lukt tot nu toe vrij aardig, vind ik zelf, maar vanzelf gaat dat niet.

Donderdag 14 september 2023.

Gisteren maar weer een keer langs mijn apotheek voor een vraagje. Ik kom er bijna nooit en was verrast hoe dat tegenwoordig gaat. Er staan direct al buiten onder een overkapping twee informatiezuilen, waarop je blijkbaar met codes je medicijnen kunt afhalen. Die mensen hoeven dus niet meer in de winkel te zijn. Meteen na de ingangsdeur staat er dan een volgende zuil, waarop je dan je geboortedatum kunt intoetsen, plus een tevoren toegezonden code. Dat scheelt weer identificatie aan de balie en hebben ze meteen de correcte gegevens van je voor hun neus. Het is allemaal wel mooi die techniek, maar consequentie is wel dat het aantal en duur van de menselijke contacten zo wel wordt geminimaliseerd. Banken hebben persoonlijk contact ook al massaal afgeschaft. Als ik straks in een bejaardentehuis kom, weet ik nu al dat ik zal worden verwelkomd door enkele vriendelijke robots, die me ook verder zullen helpen met alles wat ik verder nodig heb. Een mens kom ik dan gewoon niet meer tegen. Of dat nou allemaal zo veel beter is, heb ik toch mijn twijfels over.

Woensdag 13 september 2023.

Gisteren dan voor het eerst sinds voorjaar 2021 meer dan 10 kilometer gelopen. 10,4 kilometer om precies te zijn. Het weer liet het ook voor het eerst sinds lange tijd weer toe. Mijn iPhone/Watch meldde dat mijn hartslag bij wandelen in de laatste weken gedaald is van 115 SPM naar 93 SPM. SPM betekent volgens mij ‘Slagen Per Minuut”. Die daling betekent – volgens Apple – dat mijn conditie er flink op vooruit is gegaan. Ik voel dat niet zo, want ik voel me al jaren gewoon ‘lekker’, maar de cijfers zeggen het dus blijkbaar wel. Als ik naar de informatie van de Hartstichting kijk, zijn mijn cijfers inderdaad heel mooi. Ik heb dus blijkbaar een goed hart. Dat vermoedde ik al, maar Apple bevestigt dat nu. Nu nog volhouden.

Maandag 11 september 2023.

Vandaag is dan de laatste dag van de lopende hitteperiode, met temperaturen rond de 30 graden, en ik kan u tot mijn grote vreugde meedelen, dat mijn wandeling van vandaag er alweer opzit. Dus ik heb de hitte met succes doorstaan. Vanaf morgen gaan de temperaturen fors omlaag dus dan heb ik meer keus voor mijn wandelingen en zijn ze ook minder vermoeiend. Mijn gemiddelde van de afgelopen veertien dagen was 5,1 kilometer. Vanaf morgen ga ik toch proberen deze nog wat op te voeren.

Hoe zou het toch komen dat ik zo vaak, als ik iets wil op- of aanmerken, altijd de eerste blijk te zijn? Ik heb vrijwel nooit mijn huisarts nodig. Er zitten doorgaans jaren tussen twee contacten. En als ik dan eens contact wil, gaat het al vele jaren via het internet. Gisteren had ik een vraagje voor haar, en ik klikte dus mijn vaste link aan. En ik kreeg geen contact, omdat het systeem ‘de server niet kon vinden.’ Vanmorgen het opnieuw geprobeerd en weer kreeg ik een blank blad. Dan maar even ouderwets bellen. Toen het contact er was, eerst maar even gemeld dat het internetcontact dood was. Ik was de eerste die het meldde, aldus de assistente.

Zondag 10 september 2023.

Ik heb alweer een boek besteld en ook maar weer een hele dikke. Drie kloeke delen. En er liggen nog twee pillen op me te wachten. Dus ik verwacht tot misschien wel Sinterklaas leesvoer te hebben. En dat is ook maar een gok, want Kerst of Oud en Nieuw is ook nog mogelijk.

Zaterdag 9 september 2023.

Er zijn geen spectaculaire ontwikkelingen te melden. Het is nu toch vooral deze hitteperiode goed doorkomen. Vanaf dinsdag zou de temperatuur dan weer moeten gaan dalen, zeggen ze.

Vrijdag 8 september 2023.

De laatste dagen heb ik mijn dagritme gewijzigd. Dat komt omdat ik wel wil blijven lopen, maar niet in de bloedhitte. Dus ga ik nu ’s morgens vroeg een stuk doen en na zonsondergang nog een stuk(je). Eventueel gecombineerd met enige boodschappen. Dan kom ik samen toch ook aan iets tussen vier en vijf kilometer per dag. En dat moet ik dan nog enkele dagen volhouden. Want zo lang zal deze hittegolf toch niet gaan duren?

Donderdag 7 september 2023.

En nu zijn dus ook de activiteiten voor De Woonplaats weer begonnen, met een dubbele vergadering in Enschede. We hebben weer een volgende vaste overlegpartner gekregen. De vijfde of zesde sinds ik er bij ben. Het waren opnieuw succesvolle vergaderingen.

Een vondst in de supermarkt. Perziken met maar heel weinig toevoegingen: water, suiker en citroenzuur. Het kan dus wel. Alleen de extra toegevoegde suiker had voor mij niet gehoeven, maar je kan blijkbaar niet alles hebben. Deze is dan van Jumbo, maar andere winkels zullen ze ook wel hebben, maar wel even opletten wat daar dan de toevoegingen zijn. En ze smaken ook echt weer naar echte perziken.

Woensdag 6 september 2023.

Een dagje bijkomen van de vele inspanningen van Vlieland. Mag ook wel eens een keer.

Dinsdag 5 september 2023.

Toen was ik ineens twee dagen op Vlieland. Ik was nog nooit, zolang ik leef, op een Waddeneiland geweest. En het is goed bevallen. Uitstekend bevallen zelfs. We hadden ook eersteklas weer uitgekozen voor wandelingen: 20 – 22 graden, droog en met af en toe een beetje wind. Op Vlieland mag je niet met je auto rijden (behalve de Vlielanders en de hulpdiensten dan). Er zijn volop fietsen te huur, maar die zijn voor mij niet zo geschikt en met mijn eigen fiets naar Harlingen (plm 100 kilometer) is toch wat aan de lange kant. Dus dat werd transport, zoals de apostelen gingen (per pedes apostolorum): te voet. Het hotel lag op loopafstand van de pont. De eerste dag, zondag, wandelen naar de Vlielandse vuurtoren, die is gebouwd op het hoogste punt van het eiland. Dat was een hele klim. Deze klimdag 6,8 kilometer gewandeld. Schitterende natuur, maar vooral: er zijn geen wolven. Ik bezocht bossen en bospaadjes zoals die ook op de Veluwe kunnen zijn. De maandag was de strandwandeldag. Kilometers. In totaal 8,9 kilometers. Grootste verschil met Scheveningen: eenmaal op het strand zijn er (vrijwel) geen paadjes de duinen weer in. En er zijn nauwelijks strandtentjes. Het was bij aankomst op het strand toevallig net vloed, dus dat liep in het begin wat zwaar, precies op de vloedlijn, met af en toe een vlucht bij een verreikende golf. Heerlijk gegeten, geslapen en ontbeten. En het was gezellig met zoon en schoondochter.

Zondag 3 september 2023.

De drukke dagen, die ik al een tijdje voorspel vanaf begin september, breken nu toch heel snel aan. Ik moet zelfs al werkschema’s maken, wat ik wanneer moet doen. Gisteren nog nieuwe kleren gekocht, zodat ik er weer redelijk bij loop. De strijd kan beginnen.

Zaterdag 2 september 2023.

Het staat me nog duidelijk voor ogen, hoe conferencier/komiek Toon Hermans op het toneel (op tv uitgezonden) in de zeventiger jaren een perzik at. Dat was met het hoofd vóór het lichaam gestoken, anders viel het sap op je kleren en met de perzik in de hand naar je mond en de elleboog van die arm omhoog gestoken. Anders liep het sap je mouw in. Dat was de juiste perzikeet-houding. Al vrij kort daarna was geen enkele perzik meer zo sappig dat deze maatregelen nodig waren. Als je ze kocht, waren ze nog niet echt eetbaar. Ik kocht er wel eens vijf. En elke dag nam ik een perzik, totdat ze de juiste rijpheid hadden. Het experiment mislukte. Op de derde dag kreeg ik het gevoel dat de vierde perzik, van de volgende dag dus, de juiste rijpheid zou moeten hebben. De volgende dag pakte ik – in blijde verwachting – de vierde perzik en stelde vast dat hij intussen beschimmeld was. De kwekers hebben dus zitten rommelen met de perziken, totdat hij zijn sappige natuur kwijt was. Daarna kwamen de bosperziken. Kleinere ‘platgeslagen’ modellen. Die waren wel wat sappiger dan de gewone perziken, maar ze haalden het toch niet bij de Toon Hermansperzik. Aan deze geschiedenis moest ik denken, toen ik de afgelopen week een doos aalbessen kocht. Meteen maar even een pak vanilleyoghurt gekocht. Want die zure bessen in de zure yoghurt was me een beetje teveel zuur. Wie schetst mijn verbazing toen ik bij de eerste hap vaststelde dat de aalbessen een heel stuk zoeter waren dan ik gewend was. Ook met de aalbessen is dus gerommeld om de zure smaak weg te krijgen. Zoals ook de spruitjes en de witlof hun ‘bittere’ smaak kwijt zijn. Ik heb zo mijn twijfels. Geef mij toch maar de Toon Hemansperzik en de authentieke aalbes, witlof en spruitjes.

Vrijdag 1 september 2023.

Het probleem, hoe je overgehouden spaghetti moet bewaren heb ik eindelijk eens voorgelegd aan de baas van het Italiaanse restaurant. Er is namelijk noch bij Blokker, Action of elders een doos of andere bewaarmiddel verkrijgbaar, waar je de overgebleven spaghetti (staafjes van plm 26 cm lang) in kunt doen. Als je al iets vindt waarin ze passen, dan is het meteen ook een walgelijk grote doos, waar je meteen vele kilo’s in kunt doen. Hoe bewaren Italianen dat nou? De baas sprak eerst een beetje binnensmonds van ‘een bus’ als ik het goed heb verstaan heb. Dat leek me wel wat: een beschuitbus. Vervolgens vermande hij zich en hij sprak resoluut: Italianen houden van een pak spaghetti dat je in de winkel koopt, nooit iets over. Die gaat gewoon schoon op. Eenmaal thuisgekomen heb ik meteen maar even de hoogte van mijn beschuitbus opgemeten. En hij was 23 centimeter. Te klein dus. Ik ben dus nog even ver. De oplossing is voorlopig dan toch maar: geen spaghetti meer eten. Ik ben ook geen Italiaan.

Donderdag 31 augustus 2023.

En intussen heb ik de Wagnerpizza geprobeerd, en je ziet het al een beetje op het plaatje: de bodem lijkt nog het meeste op beschuit. Het smaakt ook zo en is ook ongeveer zo dik. Het beste wat je ervan kunt zeggen is: het is weer eens wat anders. De smaak was niet eens echt verkeerd, maar ik vind het toch niet voor herhaling vatbaar. Geef mij toch maar de pizza met een dunne knapperige bodem. Misschien ben ik wel wat traditioneel, of is het een kwestie van wennen. Het lijkt me ook niet erg Italiaans, maar ook dat weet ik niet helemaal zeker.

Woensdag 30 augustus 2023.

September zit eraan te komen, en na het superrustige augustus lijkt september één van de drukste maanden van dit jaar te gaan worden. Het is dus zaak om deze week alle eventuele nog losliggende eindjes af te breien, zodat ik zoveel mogelijk met een schone lei aan september kan beginnen. En daar heb ik nog maar een paar dagen voor. Dus: aan de slag.

Maandag 28 augustus 2023.

De beruchte Wagnergroep, waarvan niemand nog weet wat in welke takken van sport die allemaal heeft geïnvesteerd, zal mogelijk niet lang meer bestaan. Ook in Nederland moet daar nog wat mee worden gedaan. Gisteren in de super trof ik zelfs nog Wagner pizza’s aan. Na enige aarzeling heb ik er toch maar eentje aangeschaft. Ik moet toch in gezelschap kunnen meepraten of die Wagnerpizza’s nu ook nog lekker zijn?

Dit is hem dan. En hij is ook nog eens ‘original’.

Zondag 27 augustus 2023.

Het eerste compliment heb ik al binnen. Van mijn telefoon. Ik werd gisteren door hem geprezen voor het feit dat ik de laatste vijf dagen zoveel meer gewandeld heb, dan in de drie weken ervóór. Iedereen weet op zijn tijd en complimentje te waarderen en zelfs daar zorgt de techniek nu voor. Wie had dat ooit, nog maar tien jaar geleden, laat staan 50 jaar geleden kunnen denken? Ik zeker niet in elk geval. Verder is de Vuelta, de Ronde van Spanje, weer begonnen. Met een ploegentijdrit, die begon om pakweg half zeven (18.30 uur) en die even over half negen eindigde. Dat had tot gevolg dat de laatste ploegen in het donker reden. Deze fietsers hebben zelf geen licht op de fiets, want die rijden nooit in het donker, maar de volgauto’s hadden gelukkig wel verlichting op. Daar hadden de cameramensen moeite mee. Het werden veel opnamen met tegenlicht en de wielrenners werden allemaal zwarte schimmen. Je kon dus ook niet de pakjes van elkaar onderscheiden, zodat je geen idee had naar welke ploeg je keek, laat staan welke wielrenner je zag. Het is onbegrijpelijk hoe men dit zo heeft kunnen organiseren. Het is niet alleen een belediging van de kijker, maar ook nog oneerlijk voor de laatste ploegen. Terwijl basisregel in deze sport is (en in elke andere sport), dat de sporters zoveel mogelijk in dezelfde omstandigheden moeten presteren. Ik kende de uitdrukking al ‘met de Franse slag.’ iets organiseren, en daar heb ik in mijn leven heel wat ervaring mee gehad. Maar er blijkt ook nog zoiets te zijn als iets organiseren ‘met de Spaanse slag’. Dat is nog een slag erger dan wat de Fransen op dit punt kunnen presteren.

Zaterdag 26 augustus 2023.

En maar weer eens keer naar de Oostwijk geweest. Dat is op zichzelf al 3 kilometer heen en weer. Dus genoeg voor mijn dagaantal. Maar ik moest uiteraard ook nog naar de nootjesboer en een pakje afgeven voor een besteld boek. Dus gisteren had ik wel 4,5 kilometer. En ik had nog nieuwe reservebadsponzen nodig, omdat ik de laatste in gebruik had genomen. Vroeger kon je die bij Albert Heijn kopen of bij een andere super, maar dat is al jaren niet meer zo. Ook de Blokker verkoopt ze niet meer en het Kruidvat ook niet. Alleen de Etos heeft ze hier nog. Met keuze uit één modelletje in drie kleuren: roze, blauw en lichtgroen. Dat is dus niet makkelijk kiezen als je van geel houdt.

Vrijdag 25 augustus 2023.

Vandaag dus weer nootjesdag. Alle ellende van de afgelopen week is vanaf vandaag weer voorbij. Ook met het wandelprogramma gaat het weer beter. Gisteren haalde ik weer ruim 4 kilometer. Alleen een fietsnorm heb ik nog niet. Wel valt me het laatste halfjaar op dat we hier niet minder dan vier fonkelnieuwe fitnessstudio’s hebben gekregen. In het voormalige ING-kantoor, in een voormalige schoenenboer, in de voormalige Renault- en Volvodealer, en naast mijn kapper en ik heb geen idee meer wat daar eerder was. Allemaal binnen tweehonderd meter van elkaar. Misschien vergeet ik er zelfs nog eentje. Vooral die die in de voormalige bank en in de voormalige autodealer zijn getrokken, verbazen me wel een beetje. Daar zijn echt relatief enorme ruimtes, die eerst ook nog een grondige verbouwing hebben ondergaan. Een half jaar geleden hadden we hier op dit terrein nog helemaal niks. Ikzelf kan er helemaal niks mee. Vanaf mijn schooltijd hebben alle gymleraren die ik heb gehad vroeger of later hun tanden op mij stukgebeten en mij helemaal opgegeven. Ik kon aan vrijwel geen enkele oefening meedoen. Ik moest wel altijd op de gymles zijn, dat was immers voor alle leerlingen verplicht en dus ook voor mij. Zelfs dat was voor mij niet makkelijk. Dan moest ik op zo’n smal bankje gaan zitten en dan dwars, want anders struikelden ze allemaal over mijn gestrekte been. Ik heb toen niet begrepen en begrijp ook nog steeds niet, wat dat nu voor zin had. Is er werkelijk een gymleraar geweest die dacht dat je van kijken naar de lichaamsbeweging van anderen, zelf ook een betere conditie krijgt? Of dachten ze dat allemaal? En sinds kort zie ik dus overal om me heen, de reclameborden, waarbij ‘iedereen’ welkom is voor meer lichaamsbeweging en conditie. Het is niet waar weet ik. Het zijn allemaal leugens. Soms bekruipt me wel eens het idee om bij één voor één naar binnen te gaan en ze uit te dagen om met mij hun reclame waar te maken. Ze zullen allemaal falen.

Donderdag 24 augustus 2023.

Omdat ik begon te merken dat mijn conditie toch wel achteruit gaat, ik ben veel sneller moe bijvoorbeeld, en bovendien omdat mijn iPhone me voortdurend waarschuwt dat ik me te weinig beweeg, ten opzichte van vorige periodes, heb ik besloten toch meer te gaan bewegen. Ik houd het voorlopig op drie kilometer per dag. Dat zijn 5.000 stappen, terwijl 4.000 stappen per dag volgens de ‘deskundigen’ al genoeg zou moeten zijn. Eergisteren ben ik daarmee begonnen, en al na een kilometer wilde ik het liefste weer teruggaan. Maar heb het wel volgehouden. Bekaf plofte ik weer op de bank neer. Gisteren de tweede keer, ging het alweer iets makkelijker. Het duurt nog even voordat ik weer complimenten van mijn telefoon krijg. En dan moet ik ook nog een norm maken voor het fietsen, want met het fietsen wordt mijn bovenlijf geoefend.

Woensdag 23 augustus 2023.

Zojuist arriveerde er weer een nieuwe lading vlees van de meukvrije slager. De producten van de massale runder-, kippen en varkenshouderij wil ik het liefst niet meer gebruiken. Behalve buiten de deur uiteraard. Daar wordt onder andere volop met antibiotica gestrooid. Niet om ziekten mee te bestrijden, waarvoor die spullen bedoeld zijn, maar om ziekten onder het vee mee te voorkómen. Omdat het zo massaal gebruikt wordt worden die middelen dan ook steeds minder werkzaam. Ook bij mensen. Het zou wat mij betreft verboden moeten worden. Ik kan dus weer enkele maanden vooruit. Verder vond ik onderstaande cartoon wel leuk:

Dinsdag 22 augustus 2023.

Afgelopen vrijdag gebeurde het voor het eerst in zeker tien jaar, dat ik niet op tijd was om mijn nootjes aan te vullen. Dit leidde onherroepelijk binnen enkele dagen tot het einde van mijn voorraadje pistachenootjes. Een drama dus. Ik eet elke dag, tenzij ik uithuizig ben, 50 gram. Omdat de schillen er nog af moeten is dat netto 25 gram. Precies het gewicht dat je dagelijks volgens het Voorlichtingsbureau voor de Voeding aan nootjes of pinda’s moet nuttigen. Zeker tien jaar geleden at ik nog een keer pistachenootjes uit de supermarkt. Ik weet nog goed dat ik die absoluut niet lekker vond. Veel te licht geroosterd, gefrituurd of gebakken en vooral heel erg flauw: je kunt amper de typische pistachesmaak proeven. Het enige dat nog enige smaak gaf was het zout dat er op zat. Maar misschien is die smaak na tien jaar wel verbeterd. Dus in arren moede kocht ik toch weer eens een supermarktdoosje pistachenoten. En wat werd het? De nootjes zijn nog altijd veel te licht. En de smaak is nog altijd hetzelfde als die van tien jaar geleden. Na enkele nootjes te hebben geprobeerd, heb ik de rest weggegooid. Ze zijn niet te eten. Er is nu toch echt een nootloze periode bezig. Vrijdag weer verse, van de onvolprezen notenboer Van Ginkel.

Maandag 21 augustus 2023.

De eerste aflevering van ‘Het verhaal van Nederland’ ging over de Romeinen, die vertrokken plm 300 volgens dat verhaal, en de tweede aflevering ging dan over de graven van Holland Willem II (1227 – 1256) en Floris V (1254 – 1296). Daar zit dus meer dan 900 jaar tussen, waarover helemaal niets wordt verteld, alsof er in die tussentijd helemaal niets interessants gebeurde. En waarom ging het dan over juist deze twee graven? Graaf Willem zou dan ook nog Koning zijn geweest, ‘de eerste koning van Nederland’. Nou nee. Hij was koning van het “Heilige Roomse Rijk”(1248 – 1256). Dat was geen koning zoals we die in het algemeen kennen: dit koningsschap was meestentijds niet erfelijk en ze werden bijna allemaal gekozen, door de adel. Zolang het duurde. Hij was ook geen absoluut vorst: over grote delen van dat Rijk had hij helemaal niets te vertellen. Een soort zetbaas dus. Leuk dat hij het ook werd, maar om nou dit als een hoogtepunt in onze geschiedenis te noemen? Hij werd, net als zijn opvolger als graaf van Holland Floris V, vermoord.

Zaterdag 19 augustus 2023.

Gisteravond onverwacht met een zoon gegeten bij de Italiaan. We hebben hier op loopafstand twee Italianen: de ene op twintig minuten lopen, heb ik eenmaal gegeten en dat viel heel erg tegen: de pizza’s dreven bij alle drie deelnemers in een plas water. Die zijn dus tevoren gemaakt en gebakken, en meteen na het bakken, veel te heet, in de vriezer gelegd. Daar kom ik dus nooit meer terug. Terwijl ik meerdere plaatselijke relaties heb, die juist met deze Italiaan weglopen. De andere Italiaan is maar tien minuten lopen en daar loop ik dan mee weg. Die heeft me nog nooit teleurgesteld. Altijd eersteklas gerechten en vlotte en vriendelijke bediening.

Vrijdag 18 augustus 2023.

Een flink gat geslagen. Dat komt niet vaak voor. Ik volg met enige afstand de serie ‘Het verhaal van Nederland’. Als geschiedenisliefhebber moet ik wel. Ik weet niet om hoeveel delen het gaat, maar het valt me wel enorm op dat er grote gaten zijn tussen de verschillende afleveringen, van soms wel honderden jaren. Dat moet misschien ook wel, want er is zoveel te vertellen over onze geschiedenis, dat er keuzes moeten worden gemaakt. De eerste aflevering ging over de Romeinen. En steevast als het over de Romeinen gaat wordt in vrijwel elk boek en elk plaatje op de TV de grens voorgesteld als de Rijn, die op al die kaartjes uitstroomt in de Noordzee via de Nieuwe Waterweg. Waarom zou dat stuk water eigenlijk Nieuwe Waterweg heten? En waarom zou de Oude Rijn, nou toch Oude Rijn heten? De kaartjesmakers weten dat: die namen zijn gewoon fout en het had precies andersom moeten zijn. En met een hele batterij aan historici en hoogleraren die aan het programma meewerken valt helemaal niemand dat op. Bij de Bataafse opstand van Julius Civilis (70 nC) worden als eerste de forten bij Katwijk en Valkenburg door de Bataven verwoest, aldus het programma. Waarom nou daar? Waarom nou niet de Romeinse forten langs de Nieuwe Waterweg? Daarna vertrokken de Romeinen plm 300 nChr uit ‘ons land’. Op allerlei herdenkingszuilen, o.a. in Park Arentsburg in Voorburg, staat dat het plm 270 was.

Dinsdag 15 augustus 2023.

Al jaren heb ik de dagelijkse gewoonte om de digitale tv-gids op interessante programma’s door te bladeren en die vervolgens op te nemen op de tv. Het zijn soms films, maar meestal documentaires over de meest uiteenlopende onderwerpen. Die worden namelijk doorgaans niet uitgezonden op een moment dat het mij goed schikt, maar als ik andere plannen heb voor dat moment. Ik heb geen vast moment waarop ik dan de opgeslagen programma’s ga bekijken, met gevolg dat de lijst nog te bekijken programma’s steeds langer wordt. Dan trek ik dus af en toe een flink deel van de dag uit om de achterstand weer in te lopen. Dat gebeurde dus gisteren weer eens. De lijst is flink ingekort en ik ben ook weer een stuk wijzer geworden.

Maandag 14 augustus 2023.

Het is nog altijd een beetje komkommertijd hier in huis. Maar als ik in mijn agenda voor komende september krijg is hij voor mijn gevoel nog nooit zo vol geweest. En ook met een aantal loodzware onderwerpen. Het lijkt een heftig najaar te gaan worden. En tot dan blijft het leven wat doorkabbelen. Ook daar heb ik geen probleem mee, ik kan veel soorten dagen goed hebben.

Zondag 13 augustus 2023.

Vanmorgen had ik ineens lichte paniek. Ik kreeg met geen mogelijkheid mijn Applecomputer opgestart, want de cursor bleef in de linkerbovenhoek hangen en was met geen ‘geweld’ daar vandaan te krijgen. Dat heb ik een doodenkele keer vaker gehad, maar dan was het opnieuw opstarten en al het leed was weer geleden. Maar deze keer lukte dat niet. Ook na vijf keer opstarten niet. Gegoogeld: “Mac cursor blijft hangen”. En daar stond ook meteen het recept: meteen na het opstarten tegelijk option + command + P + R indrukken en dat 20 seconden volhouden. Nu liggen die toetsen zover uit elkaar dat het met twee handen haast niet te doen is, zonder lichte krampen te krijgen. En een derde hand had ik zo gauw niet beschikbaar. Maar met veel ‘droog’ oefenen lukte het uiteindelijk toch. En ik stelde vast dat ik het goed had gedaan, want hij moest nu twee keer achter elkaar opstarten. En dat deed hij ook. Maar de cursor bleef nog steeds in de linkerbovenhoek hangen en was nog steeds niet in beweging te krijgen. Vervolgens bedacht dat ik hem in de ‘veilige modus’ moest opstarten, maar ook dat hielp niet. En de Applesupport is op zondag niet bereikbaar. Ik begon maar wat willekeurig door allerlei hulpprogramma’s te bladeren. En daar zag ik, bij een heel ander onderwerp: hoe reset ik de muis? En dat leek me wel een idee. De draadloze muis met een draadje aan de computer verbinden en 60 seconden laten zitten. En dat was de grote truc: de cursor bewoog weer zoals vanouds. Je moet het maar weten.

Zaterdag 12 augustus 2023.

Voor onze mosselmaaltijd hadden een buurvrouw en ik de warmste dag van de week gekozen: vrijdag. Zij wilde namelijk het liefst buiten eten. Ik had voor een goede wijn gezorgd. En het werd een feestelijk en gezellig maaltje.

Vrijdag 11 augustus 2023.

Ging ik geheel onverwacht, na een opwelling, toch weer eens naar Duitsland – Weener voor boodschappen. Ik moest zelfs een klein sprintje trekken om de bus te kunnen halen. De trein komt elk uur om tien minuten over elk heel uur in Weener aan en vertrekt dan weer, uiteraard ook elk uur, om 18 minuten over het hele uur. Dat betekent dat ik steeds een uur en 8 minuten heb om de boodschappen te kunnen doen. De winkels zijn een minuut of 6/7 lopen vanaf de trein, dus ik heb een minuut of vijftig voor de winkels. Alles op mijn gemakje dus. Ik kwam in Weener aan om 14.10 dus de terugweg zou dan om 15.18 moeten beginnen. Maar dat feest ging niet door. Want mijn app gaf duidelijk aan dat de trein van 15.18 uur niet zou rijden. Uiteraard zonder opgaaf van een reden. De Duitsers op station Weener begrepen er niets van: hun app gaf aan dat de trein er wel zou moeten zijn. Ik heb ze toen toch maar even voorgelicht: de Nederlandse ov-app doet het beter dan de Duitse. Duitsland is een internet-ontwikkelingsland. Dus dat werd een uur langer wachten. Om precies zes uur was ik weer thuis.

Donderdag 10 augustus 2023.

In mijn bijna dagelijkse speurtocht door de supermarkt (en andere winkels) stuitte ik gisteren op een grote verrassing. Al heel veel jaren, misschien al zo lang ik zelf boodschappen doe, is Conimex (onderdeel van Unilever) het toonbeeld voor zoveel mogelijk chemicaliën in je voedsel. Hun producten zaten altijd bomvol met de meest vreselijke troep. En dan te bedenken dat alle concurrentie voor Indisch eten die ze hadden en hebben, zoals Inpodra, Go-Tan en nog anderen, juist geen of nauwelijks rommel in hun producten hebben. Gisteren viel me ineens een geprint stickertje op een verpakking van een Conimex-product op, dat stelde dat er zoveel natuurlijke ingrediënten in zouden zitten. Ik was verbaasd. Conimex natuurlijk? De wonderen zijn dan toch de wereld nog niet uit. Ik pakte het pakje uit het schap en begon de ingrediënten te lezen. En inderdaad: alle E-nummers en andere ellende waren als bij toverslag verdwenen. Ik zag zelfs niet zo gauw een ingrediënt, dat eerder een nummer had en nu dan bij de naam werd genoemd. Ook dat is een truc van de chemische industrie om hun ware bedoelingen te verhullen. Ik haalde vervolgens nog meer Conimexpakjes uit het schap en begon van meer van hun artikelen de samenstelling te bestuderen. En warempel. Meer pakjes waren nu gifvrij. Maar toch nog niet allemaal, want er waren toch ook nog pakjes met het vertrouwde Conimexbeeld: bomvol met chemisch gif. Conimex is in de overgang. Van gifmenger naar nette voedselfabrikant. Wat zou het zijn? Een nieuwe manager? Opdracht van moeder Unilever? Bekeerd? Ook eens naar de concurrentie gekeken? We weten het niet. Misschien ga ik toch ook eens een Conimexproduct proberen. Want zou het nu ook nog lekker zijn?

Woensdag 9 augustus 2023.

Het zijn weer duidelijke rustdagen geweest. Het is zelfs een hele rustperiode. Aan vrijwel al mijn verplichtingen voldaan en wat verder gewerkt in de genealogie, aan mijn diverse websites, en aan wat er verder voor mijn ogen en/of vingers kwam.

Maandag 7 augustus 2023.

Gisteren dus de grandioze Mathieu van der Poel de wereldtitel wielrennen op de weg zien winnen. Het is en blijft een fenomeen. Alle klasbakken uit het wiel gereden, ook nog eens vallen in de finale en nog steeds met ruime voorsprong winnen. Voor het eerst in 38 jaar (toen Joop Zoetemelk) weer een Nederlandse wereldkampioen in deze discipline. Smullen maar. Verder mijn hulp op bezoek gehad en veel anders is er niet uit mijn vingers gekomen.

Zondag 6 augustus 2023.

Gisteren weer eens pannenkoeken gebakken, uiteraard met allerlei vulling. Ik maak er dan zes, waarvan ik er zeker 2 en misschien wel 3 opeet. De overige gaan de koeling in, voor bij de koffie in de volgende dagen. Dat pannenkoeken bakken is natuurlijk niet het allergezondste eten. Dus dat doe ik maar eens in de zoveel maanden. Want anders moet ik mijn speciale pannenkoekenkoekenpan maar beter weggooien, en ook komt anders mijn keukenstroop nooit op. Goede redenen dus. Bovendien vind ik ze lekker. Dat laatste geeft uiteraard steeds de doorslag.

Vrijdag 4 augustus 2023.

Intussen ben ik aan mijn volgende boek begonnen.

Het is een groot, zwaar en dik boek, op dik papier ook. Met opnieuw (na hun vorige uitgaven Autumn Gale en Kampfgruppe Walther, over de aanloop naar de slag om Arnhem in 1944) schitterend kaartwerk en prachtige foto’s. En zeer uitbreidde uitleg. Het is zo zwaar dat het niet makkelijk in de hand ligt. In elk geval moet je wel steeds verzitten, om niet te verkrampen. Maar dat is dan ook het enige bezwaar dat ik tegen dit boek heb. Het is verder smullen voor de geschiedenisliefhebber, tevens erkend cartofiel, die ik nu eenmaal ben. Het lezen gaat traag, omdat ik alles wil nazoeken. 5 tot 10 pagina’s per dag en met dik 500 pagina’s ben ik dus nog wel enkele maanden hiermee bezig.

Op de aparte pagina op deze website die gaat over de huidige Russisch – Oekraïense oorlog maak ik een vergelijking met de slag om Kursk in juli 1943. Ik vind de overeenkomsten frappant. Terwijl ik nog nergens die vergelijking heb zien maken.

Donderdag 3 augustus 2023.

Het is dan vanmorgen eindelijk voor elkaar gekomen met de Eherkenning, en het werkte meteen ook zoals bedoeld. Er ging weer een wereld voor me open, toen ik weer al mijn fiscale zaakjes weer netjes geordend kon raadplegen. Gisteren kwam dan vroeg in de middag inderdaad de medewerker van AMP langs, die mijn identiteit moest controleren. Hoewel op hun website stond dat ze het liefst even binnenkomen en met jou aan een tafel willen zitten (hoewel dat niet hoeft, want het kan ook gewoon aan de deur), zei deze meneer, die ik herkende van de tevoren toegezonden foto, dat hij liever aan de deur bleef staan, omdat het bereik van zijn apparatuur bij mij buiten al zo slecht was, dus binnen nog minder zou worden. Het eerste waar hij naar vroeg was mijn rijbewijs. Daar had ik niet op gerekend, want alle communicatie ging tot nu toe over mijn paspoort. Maar ik had uiteraard ook mijn rijbewijs wel. Later re aliseerde ik me dat het hun manier was om mijn identiteit vast te stellen. De gegevens op mijn rijbewijs moesten uiteraard precies hetzelfde zijn als op mijn paspoort, dat ze al hadden. Wel vroeg hij nog naar mijn geboortedatum, net zoals de prikkers bij Corona dat deden. Hij was binnen enkele minuten weer weg. Ik nog even: heb ik daar nou koffie voor gezet en gebak voor in huis gehaald? Ik zei het uiteraard met een grote glimlach en hij reageerde er ook leuk op. Daarna werd het wachten. En vanmorgen om 08.46 uur kwam dan het bericht van KPN dat alles in orde was bevonden en ze het in werking hadden gesteld. En meteen heb ik het ook geprobeerd en het werkte inderdaad prima. Over de service van KPN en vooral ook de snelheid waarmee alles ging en hun vlotte bereikbaarheid: alle lof.

Woensdag 2 augustus 2023.

Er is toch wel een last van mijn schouders gekomen, nu de zaken rondom de Eherkenning lijken te zijn opgelost. Ik ben nog een beetje voorzichtig, want de bevestiging dat het nu werkt en vervolgens de praktijk moeten natuurlijk nog komen. Hier heb ik nu maanden tegenaan gehikt. Het lijkt me te gaan lukken dat ik deze zomer het helemaal schoon kom met alle taken. Maar ik zie al een hoop beren op de weg, van zaken die in het najaar op ons gaan komen. Voor de woningcorporatie is er dan de voorbereiding op de volgende visitatie, wat de afgelopen keren steeds weer helemaal verkeerd ging. En dan de voorgenomen fusie met een collega-corporatie, wat de laatste keer – enkele jaren geleden – ook helemaal fout afliep. Voor de bijzondere commissie van De Woonbond, komt er vast, met de val van het kabinet en de volgende verkiezingen weer in aantocht, ook vast weer werk los. En bij de pensioenclubs is het na de aanneming van de nieuwe Pensioenwet in de Eerste Kamer, opvallend stil. Volgende acties zouden pas komen na aanneming van de Wet, maar ik hoor nog niks. Blijkbaar worden die nu mogelijk voorbereid. Het belooft dus een warm en vooral druk najaar te worden.

Maandag 31 juli 2023.

Zondag en vandaag en groot deel van de dag besteed aan het op orde brengen van de nieuwe identificatieplicht voor ondernemers. Dat heet Eherkenning. Dat is verplicht, anders kun je geen aangiftes doen. Daar heb je een bedrijf voor nodig die dat voor je regelt. Er blijken zes bedrijven daarvoor een vergunning te hebben. Maar wat is het verschil daartussen? Het zijn voor mij allemaal onbekende namen, dus ik neem de bovenste maar. Ik vul de noodzakelijke formulieren in, en moet dan voor allerlei bijlagen zorgen. Zoals een recent uittreksel uit het handelsregister van de KvK, een ingevuld aanvraagformulier, een kopie van je paspoort, en een machtigingsformulier voor automatische afschrijving van de kosten. Bij dit eerste bedrijf moet je dan alles op de post doen. Pas hier aangekomen, maar nog voordat het op de bus zat, vroeg ik me af of er ook reviews zijn van dit bedrijf. En warempel. Een hele berg zelfs. En ze scoorden dit bedrijf allemaal en zonder uitzondering met één ster van maximaal 5. Geen sterren mag niet, al schrijven diverse mensen dat ze graag nul sterren hadden willen geven. Dus deze keus van mij is misschien toch niet zo goed. Ga nu toch maar eens naar de andere vijf kijken. Die scoren ook allemaal veel enen, maar toch ook wel hogere aantallen sterren. Het zijn ook allemaal totaal onbekende namen en het is dus weer zo’n overheidsmaatregel die nieuwe ondernemers weer nieuwe kansen geeft. Zoals ook gebeurt bij de diverse toeslagen die je kunt krijgen, en bij het oerwoud aan energiebedrijven. Tot mijn verrassing bleek mij toen dat ook KPN deze diensten verricht. Dat is in elk geval een bekend bedrijf. Geen beun de haas of wildwestcowboy in ondernemersland. Dus heb ik de aanvraag daar maar gedaan. Ook zij hebben overigens veel enen in de reviews, maar toch ook een hoop beoordelingen met 4 of 5 sterren. Maar hier loopt de procedure toch anders. Hier heb ik geen recent uittreksel van de KvK nodig, want die vragen ze zelf op, je krijgt ook ook geen automatische afschrijving maar een nette rekening. Wel komen ze bij je langs om je identiteit te controleren. Die afspraak is dus voor woensdag inmiddels gemaakt. Het ging allemaal vrij vlot. Ook had ik twee keer hun helpdesk nodig, en het contact werd binnen een minuut gelegd. Dus die helpdesk functioneerde toen ik hem nodig had wel goed. Dat identificatiebezoek heeft KPN dan weer uitbesteed aan weer een ander bedrijf. Meer mensen verdienen dan aan deze ongein een boterham. De kosten die je moet maken om je belastingen te kunnen doen, worden overigens wel vergoed. Niet door de Belastingdienst uiteraard, want dat is te makkelijk. Daar komt de RVO aan te pas. Dat moet je dan natuurlijk wel schriftelijk aanvragen. Dat moet ik dus nog doen. Dat is voor morgen. Wat hebben wij toch een prachtig land, waarin de ambtenaren zorgen voor hun eigen werkgelegenheid, maar ook vrije jongens wat wil laten verdienen.

Zondag 30 juli 2023.

De zaterdag grotendeels besteed aan opruimen en het gebruikelijke huishouden. Ook de ontknoping van de Tour de France Femme gezien. En nog wat boodschappen gedaan. Niets bijzonders dus.

Vrijdag 28 juli 2028.

Eergisteren weer eens een dagje bezoek van mijn achterneef en zijn vrouw. Ik had de opdracht het eten simpel te houden en daar heb ik ook mijn best voor gedaan. Maar ik probeerde toch steeds iets kleins aparts te doen: het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Zo had ik een roerei met stukjes zalm, bieslook en een scheutje slagroom, op toast, voor de lunch gemaakt. Alleen de toaster deed wat al te enthousiast en moest ik toch bij blijven staan voor het beste resultaat. Bij het maken van het roerei moet je sowieso bij blijven staan, want het is uiteraard de bedoeling om de kleur geel te houden en absoluut niet bruin te laten worden, want dan komen de stukjes roze zalm en groene bieslook ook beter tot hun recht. En dat geeft een vrolijker gezicht op tafel. Tussen de bedrijven door maakte mijn achterneef dan het vloertje in de meterkast. Iedereen blij. En dit is het dan geworden:

Na een even simpel diner (kasboontjes met tomaat en Opperdoezer en een klein stukje ossenhaas) werd de bijeenkomst beëindigd. Ik ben uiteraard meteen gaan opruimen en afwassen, maar halverwege, met de rest alvast onder water, ben ik ermee gestopt. Onder het motto: morgen is er weer een dag.

Woensdag 26 juli 2023.

Het meterkastplankje is aangeschaft, en van de gelegenheid maakte ik gebruik om boodschappen in die buurt te doen. En dat was verrassend veel. Vooral veel zware boodschappen tegelijk, zoals aardappels en diverse pakken zuivel en ander drinken. Het was vreemd sjouwen. Met een loodzware tas aan de ene kant en het plankje in een ongelukkige draagmaat aan de andere kant. En dat steeds afwisselend. Tot twee keer toe kreeg ik onderweg het aanbod van een medebewoner om me te helpen met sjouwen. Het tafereeltje zag er blijkbaar voor een buitenstaander zorgelijk uit. En zo voelde ik me ook wel een beetje. Maar na het herinrichten van de koelkast zeeg ik uitgeput neer op de bank om er voorlopig niet meer vanaf te komen. Dat was dus weer een geslaagde operatie.

Dinsdag 25 juli 2023.

Als het waar is dat met passen en meten de meeste tijd wordt versleten, dan was gisteren een slijtageslag. Het wordt de hoogste tijd dat ik een aantal gordijnen ga vernieuwen, en misschien wel allemaal. Er vallen hier en daar kleine gaatjes in, of er zijn andere kleine beschadigingen, en met wassen worden ze toch niet meer helemaal fris. Ik moet alleen nog wat verzinnen om niet op zoveel trapjes te moeten staan, maar dat komt vast wel goed. Ik heb de meeste gordijnen dan overigens al sinds eind 1989 en ze hangen in dit huisje al vanaf plm 2005. Dan mag het wel weer een keertje. Bovendien heb ik ze uitgezocht toen het huis nog niet was geïsoleerd en nu dat wel het geval is, wil ik daar met mijn volgende keuzes wel rekening mee gaan houden. Gelukkig zijn we hier gezegend met een eersteklas naaiatelier, waar ik wel eerder – met succes – kleine naaiklusjes aan heb uitbesteed. Ze zouden het wel – zoals blijkbaar alle klussers hier – razenddruk hebben en dus hebben ze een flinke wachttijd. Gelukkig heb ik geen haast. Ook moet dezer dagen het vloertje in mijn meterkast worden gemaakt en geplaatst, waarvoor ik nog een plankje – liefst precies op maat – moet kopen.

Maandag 24 juli 2023.

Mijn hulp is weer tekeer gegaan in mijn huisje en alles blinkt en glimt weer. Elke week is dat weer een feestje. Aan veel nuttigs ben ik niet toegekomen. Dat mag wel van mezelf, zo in de vakantietijd. De drukke tijden komen er vanzelf weer aan.

Zondag 23 juli 2023.

Een dagje thuis. Moet ook wel eens kunnen. En voor het eerst in misschien weer een jaar weer eens Limburgs zoervleisj gemaakt. Met de vertrouwde azijn, appelstroop en ontbijtkoek. En het was weer ouderwets smullen. Ik deed de precieze hoeveelheden voor het eerst op het gevoel bij elkaar en dat beviel prima. Het was waarschijnlijk nog nooit zo lekker. Verder was het een echte wasdag, terwijl het weer niet echt uitnodigde om de zaak buiten op te hangen, met af en toe lichte regen. Dat was meteen te merken doordat het zout uit het zoutvaatje niet zo makkelijk strooide als anders.

Zaterdag 22 juli 2023.

Gisteren voor de tweede keer achter elkaar bij onze Chinees gegeten. Dat heb ik nog nooit eerder gedaan. De aanleiding was een verzoek van een buurvrouw. Daar bezwijk ik eigenlijk altijd voor, behalve als het echt niet kan. Het voordeel van met zijn tweeën eten bij deze Chinees, is dat dan ineens ook gerechten mogelijk worden die uitsluitend gemaakt worden voor tenminste twee personen. Zoals ‘het menu van de chef’. Dat is werkelijk supersmullen. En dat hebben we dan ook gedaan.

Vrijdag 21 juli 2023.

Dan heb ik nu eindelijk mijn belangrijkste vier LP’s uit de zestiger jaren, met fluitsonates van Bach en andere barokcomponisten, uitgevoerd door Frans Brüggen, en andere topartisten, gedigitaliseerd terugontvangen. En ik moet meteen zeggen het is tamelijk goed gelukt. Een negen.

Ik hoor nu pas enkele kleine ongerechtigheden, die heel af en toe opduiken. Daar kan de kopiist natuurlijk niets aan doen. De platen zijn ontzettend oud, en niet altijd onder ideale omstandigheden gespeeld en bewaard. Het is nogal wat dat zeker 90% van de muziek voor mij niet hoorbaar met ruis of tikjes is overgekomen. De eerste plaat heb ik alweer afgespeeld, en het was weer subliem genieten. De Utrechtse firma die ook dit soort werk verricht, maakt er reclame mee, dat ze ook gebruik maakt van ruis- en tikonderdrukking. Ik ga die platen toch ook maar eens daar naartoe brengen. Eens horen of er nou verschil in zit.

De New York Times heeft vanille-ijs getest. De (in de VS) tien meest verkochte soorten. We kennen hier alleen Ben & Jerry’s van, maar hun variant met alleen vanilla-ijs heb ik hier nog nooit gezien. Hier verkopen ze van Ben & Jerry’s alleen kleinere en grotere bakjes ijs met 35 soorten ijs door elkaar en dan proef je uiteindelijk niks. De NYT vond het vanille-ijs van Ben en Jerry’s de beste. Op de voet gevolgd door het vanille-ijs van van Leeuwen.

In sommige opzichten vinden ze dit ijs zelfs beter dan dat van Ben & Jerry’s. Van Leeuwen gebruikt iets meer zout en dat maakt de andere smaken, vooral de vanille, wat sterker. Hij is dan toch wat ‘softer’ dan zijn grootste concurrent, met een iets sterkere vanillesmaak. Precies wat ik van Van Leeuwenijs verwacht. Merkwaardig alleen dat ze het ‘french ice cream’ noemen. Er is volgens mij niets Frans aan vanille-ijs. Het wordt nu echt eens tijd dat Van Leeuwenijs ook in Nederland te koop is.

Donderdag 20 juli 2023.

En maar weer een keer naar de Oostwijk, voor de exclusieve groentes, fruit en salades. Het was maar even boven de 20 graden, en toch was ik met flink sjouwwerk behoorlijk uitgeput toen ik weer thuis kwam. Op de fiets zou het vast wel sneller zijn geweest, maar niet minder uitputtend, zolang de ondersteuning niet is hersteld. En dan moet de periode met toptemperaturen hier nog komen. Want je kunt er redelijk zeker van zijn, dat zo’n periode – die nu al met bijna elke dag nieuwe records in Zuid-Europa woedt – hier ook gaat komen, al is er tot begin augustus nog niets van in de verwachtingen te bespeuren. Ik speur al dagelijks de horizon af, of er al iets aankomt.

Woensdag 19 juli 2023.

Voor het eerst in weken heb ik weer eens een langere fietstocht gemaakt. Prompt viel na enige tijd de elektrische aandrijving uit. Ik had het kunnen voorspellen, want zo zit het leven nu eenmaal in elkaar. Prompt kan ik niet meteen de reparateur laten komen, omdat ik tegelijk ook nog in blijde verwachting ben van andere oproepen om beschikbaar te zijn. Dan zul je zien dat ik weg moet voor het ene als ik tegelijk ook moet thuisblijven voor de reparateur die langskomt. Dus ik zal het toch volgordelijk moeten aflopen. Wel kon ik nog halen wat ik van plan was te halen. De terugweg verliep, zonder ondersteuning, moeizaam. Vooral toen ik de fiets ergens op de handrem had gezet, en niet meer wist hoe ik hem weer eraf moest krijgen. Je kunt de knoppen voor de handrem ook niet zien als je op de fiets zit, dus het moet sowieso op de tast. Gelukkig zaten enkele wegwerkers net van een welverdiende pauze te genieten, toen ik met de handrem aan langskwam. Die hebben me heel goed geholpen. Fijne lui, deze mensen. Ik ga nu toch eens uitgebreid het handremsysteem van de fiets bestuderen. Ik tob er al mee sinds de aanschaf.

Ook ben ik met mijn volgende boek begonnen: Onze rechtsstaat, van voormalig voorzitter van de Hoge Raad, Geert Corstens. Weer eens iets heel anders. Een vrij klein boek, zowel qua bladformaat als qua omvang. Ik schat dat ik het binnen een week weer uit heb.

Voor oudere bijdragen verwijs ik naar het jaaroverzicht 2023 en voorgaande jaren, als het om de chronologie gaat, alsmede voor de meer ‘smakelijke’ verhalen uit die tijd naar de diverse ‘overpeinzingen en ervaringen’-pagina’s uit 2023 (en voorgaande jaren).