Blog

Dinsdag 10 december 2024.

We zitten duidelijk in een rustiger periode. Langzaam maar zeker gaan we naar Kerstmis toe en dan liggen veel organisaties stil, of op zijn minst draaien ze nog op een heel zacht pitje. De ideale periode om weer veel op te ruimen, zodat we straks weer met een schone lei kunnen beginnen. Of om zaken te doen die lang zijn blijven liggen. En het is een geschikte tijd voor bezoek van en aan familie en vrienden. Van het afgelopen etmaal valt dan ook niet zoveel te vertellen.

Maandag 9 december 2024.

Assad is uit ‘humanitaire overwegingen’ asiel verleend in Rusland. Toch wel goed om ook in dit soort contreien te vernemen dat daar ook geldt: ‘wie goed doet, goed ontmoet’. Van Assad is immers bekend dat hijzelf ook een groot voorvechter was voor ‘humanitaire overwegingen’ als het anderen en in het bijzonder zijn eigen onderdanen betrof.

Mijn werkkamer ziet er nu al direct een stuk opgeruimder uit dan hij in jaren is geweest. Van enorme stapels papier verlost. Ik stopte eigenlijk voorlopig, omdat ik niet wist hoeveel kilo dat nu bij elkaar is en of mijn container dan niet te zwaar zou worden. Straks laten ze hem nog staan vanwege ’te zwaar’. Dit is toch één van de raadselachtige overheidsvoorschriften: hoe zwaar je container mag zijn. Ik heb dat aantal kilo’s niet paraat, vooral omdat het voor vrijwel elke burger en ook voor mij onmogelijk is om vast te stellen hoe zwaar je container nu eigenlijk is, laat staan of hij al over de limiet is, of dat er nog makkelijk wat bij kan. Of wordt de burger geacht een eigen weegschaal te hebben, die geschikt is om het gewicht van je container te meten? Het is me wel duidelijk dat je de container niet vol moet stoppen met stenen, want dan is hij zeker te zwaar. Maar ook papier is relatief zwaar. Vandaar ook dat verhuizers kleinere dozen dan gebruikelijk aanbieden, om je boeken in te verpakken. Dus ook met papier en boeken komt de container vast wel over de limiet. Maar wat er dan wel of niet kan is mij geheel onduidelijk. Ik ga toch eens bij de gemeente informeren hoe ik te weten kan komen of mijn container niet te zwaar is. Want ik wil mij graag aan de regels houden.

Zondag 8 december 2024.

De aardappelsalade beviel zo goed, dat ik maar meteen een nieuwe voorraad ingrediënten heb ingeslagen. Verder niet zoveel spectaculairs beleefd. Behalve dan dat ik vanmorgen wakker werd met het nieuws dat het regime Assad in Syrië is gevallen. Bij alle commentaren die ik vanmorgen al daarover gelezen heb, is mij wel duidelijk dat werkelijk niemand nog begrijpt wat dat nu voor ons gaat betekenen. Komen er nu nog meer vluchtelingen op ons af? Het zouden – kort samengevat – moslimextremisten zijn, die zich beter willen gaan gedragen. Een soort tweede Afghanistan? Verliezen de Russen hun enige haven aan de Middellandse Zee? En hun vliegtuigen dan, die gebruik maken van diverse vliegvelden in Syrië. En wat doen de Turken nu? De Amerikanen zullen zich wel gedeisd houden, onder Biden zowel als Trump. Maar er zijn toch ook Amerikanen in Syrië. Wat gaan die dan doen? Het zijn vooral vraagtekens die je nu nog kan zetten.

Zaterdag 7 december 2024.

De aardappelsalade meteen maar gemaakt. Het aardige is, dat je hem op allerlei manieren kunt vullen. Met crème fraiche, mayonaise of yoghurt (of een combinatie hiervan) en met een verdere vulling van bijvoorbeeld klein gesneden augurk, zilveruitjes, spekjes en/of doperwtjes en ga zo maar door. Hij is altijd lekker en tien keer zo gezond als het product dat de chemische industrie ook graag maakt. Verder nog een lange wandeling gemaakt naar de wijk Helpman en daar enige boodschappen gedaan, maar terug toch maar grotendeels de bus genomen. Verder de diverse websites flink opgeschoond en bijgewerkt. Tenslotte bij Van Ginkel, met Van Ginkel zelf, de arrangementen geregeld voor een ononderbroken notenstroom tot aan vrijdag 10 januari 2025, als hij weer terug is na zijn kerstvakantie en ik weer nieuwe kan inslaan. Bovendien heb ik de oliebollen voor oudejaarsavond gered.

Vrijdag 6 december 2024.

Sinterklaas zit alweer op zijn stoomboot onderweg naar Spanje, hoewel hij eigenlijk pas vandaag jarig is. En we kunnen ons nu dus op de Kerst gaan voorbereiden. Ik heb vele jaren, mogelijk zelfs tientallen jaren, een kerstboom gehad, maar ook alweer iets tussen tien en twintig jaren niet. Ik had een kunstboom, die tot mijn stomme verbazing na tientallen jaren met goed gedrag, ineens steeds meer naalden aan het verliezen was. Het was voor mij een verrassing dat kunstbomen op dezelfde manier aan hun eind komen, maar dan vele jaren later, als echte bomen: door het verliezen van hun naalden. Daarna heb ik er nooit meer eentje gekocht. Geen echte en geen nep. Ik weet ook niet hoe mijn luchtzuiveraar zou reageren, als er ineens een echte boom in de kamer stond. Ook niet als het een boom van plastic zou zijn. Want hij zuivert vooral microplastics. Ik ga het ook dit jaar maar niet proberen. Ik hoef ook weer niet alles te weten. Wel ga ik vandaag of morgen beginnen met het maken van een authentieke aardappelsalade. De spullen heb ik al in huis. En ik moet vandaag de eerste stappen zetten, door de bestellijst van Van Ginkel op te halen, voor het aanschaffen van de spullen voor de oliebollen.

Donderdag 5 december 2024.

Al een tijdje, een paar maanden, heb ik een heel lichte pijn aan mijn rechter oorlel. Het mag eigenlijk geen naam hebben, dus deze pijn gaat geheel naamloos de geschiedenis is. Negen van elke tien minuten voel ik het zelfs helemaal niet. Als je op het gevoeligste deel drukt of knijpt gebeurt er helemaal niets. Het wordt dan niet erger en blijft gewoon hetzelfde. Steeds weer vroeg ik mij af wat dat toch voor merkwaardig verschijnsel is en of het wel geheel spontaan zou overgaan. Of zal ik toch maar even langs de huisarts gaan? En plotseling viel gisteravond het kwartje. Hoewel het kwartje al heel lang geleden is afgeschaft, kan het nog altijd op een onverwacht moment vallen. Het is de rechterpoot van mijn leesbril. Die gaat, net als de linkerpoot, steeds achter het oor. En daarvan is de huid een pietsie geïrriteerd geraakt. En dat heeft uiteraard alles te maken met het gebruik van de mobiele telefoon. De moderne techniek heeft dus niet alleen gevolgen voor mijn linkerdij, waarover ik al eerder schreef. Daardoor doe ik de telefoon ook nooit meer in mijn linkerbroekzak. Maar nu dus ook voor mijn rechteroorlel. Maar hoe ik dat kan oplossen, heb ik nog niet bedacht. Minder telefoongebruik is uiteraard geen optie.

Woensdag 4 december 2024.

Nog één nachtje en dan is het zover: Sinterklaas. Ben, zoals elk jaar, benieuwd wat de Goedheiligman, deze keer voor mij heeft meegebracht. Voor zover ik daar ‘een actieve herinnering’ aan heb, ben ik het hele jaar braaf geweest. Nu heb ik hier geen schoorsteen, dus dat zal dan wel weer de beroemde klop op de deur worden. Heb uiteraard van alles in huis gehaald, ook voor Ozosnel, het paard van Sinterklaas.

Verder kijk ik alweer vooruit. Naar de Kerstinkopen, bijvoorbeeld. Bij mij gaat het dan eigenlijk alleen om leverancier Van Ginkel, de notenboer. Die is er rond de jaarwisseling eigenlijk nooit. Dus dat is dan naar mijn inschatting en ervaring op vrijdag 27 december 2024 en vrijdag 3 januari 2025. Het werkt dan zo dat hij op de laatste dag dat hij er zal zijn, vrijdag 20 december, aflevert wat je tevoren hebt besteld. Dat kan met een formulier, dat je dan enkele dagen eerder moet afgeven, of via het internet. Meestal doe ik het laatste, omdat het op de laatste dag er een drukte van jewelste is: geen beginnen aan. Het gaat dan niet alleen om noten, maar ook om inmiddels zeer ouderwetse ingrediënten voor de oliebollen. Zoals oranjesnippers en sukade. Die zijn al tientallen jaren niet meer bij gewone winkels, waaronder alle grotere supermarkten, te koop. Een kleine supermarkt alhier haalde die zaken zelfs elk jaar speciaal daarvoor uit het buitenland. Duitsland voor de sukade en Engeland voor de oranjesnippers. Waar Van Ginkel die spullen vandaan haalt weet ik niet. Van Ginkel heeft honderden te bestellen producten. Ik loop de lijst elk jaar helemaal langs of er soms nog meer van mijn gading bij zit. En dat is elk jaar wel wat extra’s.

Dinsdag 3 december 2024.

Het was een ingelast bezoek aan Enschede. Voor slechts drie leden van ons bestuur. En omdat het in de middag was, kon ik rustig met de trein gaan. In mijn agenda stond dat de bijeenkomst vanaf twee uur was, dus kwam ik ter plaatse aan om kwart voor twee: heel mooi op tijd dus. Vlak voor het bereiken van de deur waar ik moest zijn werd ik geroepen door een medebestuurslid dat achter mij liep. Wat ik daar deed. Welnu, we hebben toch om twee uur hier een afspraak? Nee hoor, die afspraak is pas om vier uur. Dit bestuurslid had voor alle zekerheid nog even gebeld met het derde bestuurslid dat aanwezig zou zijn en uit de Achterhoek moest komen, en de beide anderen waren het erover eens: de afspraak was om vier uur. Dus ging ik maar even mee met het andere aanwezige bestuurslid voor een kopje koffie. Ik zat om tien over twee nog maar nauwelijks aan de koffie, of ik werd gebeld: waar bleven we nou voor onze afspraak om twee uur? Dus toch! We gingen snel naar de afspraak, maar voor de Achterhoeker was het uiteraard te laat. Om drie uur zou het afgelopen moeten zijn, en die zou bijna na afloop nog binnen komen. Dus heeft die aan die vergadering met de telefoon meegedaan. Hoewel we maar een goed half uur op de vergadering waren was het toch de moeite waard. Het betrof een presentatie hoe men dacht de ‘leefbaarheid’ voor alle bezit (ruim 17.000 woningen) te verbeteren. Ik was onder de indruk en dat ben ik niet snel. Het derde lid, de Achterhoeker, bevestigde later dat in diens agenda het tijdstip wel degelijk om 14.00 uur was genoteerd.

Maandag 2 december 2024.

Een rustig dagje, met maar weer eens een bezoek aan de Oostwijk, hoewel groenteboer Berends op zondag wel gesloten is. Dus dat moet later in de week nog een keer. Verder weer het veldrijden gezien en de wekelijkse schoonmaak gehad.

Zondag 1 december 2024.

Gisteren kreeg ik dan het verzoek van mijn energieleverancier om – liefst binnen drie dagen – de meterstanden door te geven, voor gas en elektriciteit. Als dat binnen drie dagen zou lukken, kreeg ik binnen drie weken de afrekening. Nu wil het geval dat ik elke maand op de eerste mijn meterstanden opneem, want ik wil zelf ook graag weten of ik op de goede weg ben. Dus ik was het al van plan en deze opname heeft het voordeel dat hij precies samenloopt met mijn eigen registratie. Dat maakt vergelijken simpeler. Het bleek in het afgelopen jaar te gaan om een verbruik van 1453 kWh stroom en om 538 m3 aan gas. Dat heb ik dus voor het eerst in jaren eens vergeleken met het verbruik in de afgelopen jaren. En dan bleek ik vijf jaar geleden nog per jaar tegen de 2000 kWh aan stroom en ongeveer 1700 m3 aan gas te hebben verbruikt. Dat verschil kun je rustig spectaculair noemen. Het belangrijkste verschil zit hem in de aangebrachte isolatie, in ramen, deuren, vloeren, muren en het dak. Bovendien ben ik later gaan stoken (de laatste jaren pas vanaf 19 november) en op een veel lagere temperatuur. Van 21 graden of zelfs nog iets meer toen, naar tegenwoordig 19 graden. En ik heb het niet alleen nooit koud, maar geen bezoeker klaagt er ook over. De teruggang in stroom is overigens ook veroorzaakt door minder gasverbruik. Want dan hoeft de pomp van de cv niet zo hard te werken. Bovendien heb ik geleidelijk overal LED-verlichting aangebracht en ga ik gewoon bewuster met energie om. Toch ging van de week, toen ik als een verzopen kat thuis kwam, de verwarming extra omhoog. Zo snel mogelijk weer droog graag. Nu de afrekening nog. Bij de laatste twee afrekeningen was het energiegebruik ook al flink gedaald, en toch hield ik ongeveer hetzelfde maandbedrag. Bij het uitrekenen op de manchet kwam ik tot de conclusie dat mijn energieleverancier bij de bepaling van het maandbedrag, flink naar zichzelf toerekent. Dat is niet eens zo gek, want je weet niet of een daling blijvend is of toevallig, en je kunt beter teveel rekenen, zodat de klant terugkrijgt, dan te weinig met vaak betalingsproblemen tot gevolg. Zij kunnen uiteraard niet in mijn portemonnee kijken. Over drie weken weten we meer.

Zaterdag 30 november 2024.

Donderdag afgereisd naar Maassluis voor een bezoek aan broer Jan. In de eerste plaats om hem te helpen bij zijn computerproblemen, en – niet minder belangrijk – voor een gesprek met hem en mijn vriend Paul over zijn toekomstige behandelingsmogelijkheden, na zijn val van oudejaarsavond 2023, waarvan de gevolgen nog altijd niet voorbij zijn. Het waren belastende bijeenkomsten. Met computerproblemen ben ik zelf ook geen superheld, dus dan zit ik daar dan zelf ook enkele uren bij te zuchten en te steunen, maar ik kreeg het uiteindelijk toch helemaal voor elkaar. Gisteren het gesprek over zijn medische problemen en -toekomst en dat was ook bepaald niet simpel. Maar ook hier kwamen we uiteindelijk en zelfs boven verwachting goed uit. Het is toch wat als je bijna een jaar na een breuk nog altijd niet zelfstandig naar buiten kunt. En zelfs in huis maar heel moeizaam je dagelijkse dingen kunt doen. En je plots afhankelijk bent geworden van alle hulp van zowel professionals als familie en bekenden om je heen.

Een totaal ander onderwerp is een foto die me deed denken aan mijn eigen geschiedenis.

Links een Russische delegatie en rechts de Noord-Koreaanse delegatie. Merk op dat alle Noord-Koreanen met een schrijfblok voor zich zitten met een pen in de aanslag en bij de Russen zijn dat er slechts drie van de zeven. Het deed me denken aan een discussie die ik wel eens met een baas van me had. Hij ergerde zich aan mij, zo sprak hij me eens aan, dat bij een stafbespreking ik de enige was die geen opschrijfblok gebruikte of zelfs maar bij me had, om aantekening te maken van het besprokene. Ik deed dat niet eens bewust, maar zo ben ik. Ik onthou echt wel wat er gezegd is, vooral dan door mijn baas, en ik voer echt wel uit wat er is afgesproken. Daar heb ik geen blocnote voor nodig. Is er dan wel eens iets niet goed gegaan? Maar dat antwoord beviel hem helemaal niet. Het was volgens hem een principekwestie. Hij droeg me in scherpe bewoordingen op om bij een volgende bespreking een blocnote en een pen mee te nemen. Zo gezegd zo gedaan en voortaan had ik altijd bij een gesprek waar hij bij was een blocnote en een pen bij me. Ik schreef alleen nooit wat op. Of ik tekende wat figuurtjes op het papier. Ik weet wel zeker dat de Noord-Koreanen ook van hun baas de opdracht hebben om altijd – in een gesprek met hem, maar zelfs ook zonder dat hij erbij is – ook een blocnote en een pen mee te nemen en aantekening te maken van het besprokene. Dan kan er namelijk geen enkel misverstand ontstaan over wat de Grote Leider heeft gezegd en bedoeld. En door ze ook zonder hem te verplichten hetzelfde te doen. Dan kan hij achteraf controleren – of laten controleren – wat er is afgesproken en of ze wel alle zes hetzelfde hebben begrepen. Let maar eens op als er weer eens een foto van de Grote Leider verschijnt, op de mensen om hem heen. Velen of zelfs allemaal met een blocnote(je) en een pen. Ik heb ook zo’n baas gehad die, overigens voor alle duidelijkheid, verder helemaal niets gemeen had met Kim-jong-un.

Donderdag 28 november 2024.

Door de stromende regen naar mijn schoenmaker geweest, om volgende schoenen en pantoffels te bestellen. Ik aarzelde wel of ik boven op mijn winterjasje mijn regenjas zou doen, of zou volstaan met de regenjas. Ik deed het dus zonder winterjasje, maar kreeg het dan toch koud. Aflevering tweede helft van januari. Ook de terugweg was een natte bezoeking. Ik miste op het station mijn aansluiting naar huis, op een minuut, en besloot dan maar een stuk te gaan lopen. De bus gaat tijdelijk volgens een totaal andere route, dus het voordeel van de busroute lopen is dan dat je ziet waarom er eigenlijk een omrit wordt gemaakt. Vlakbij het station is er een flinke opgraving bezig, waardoor de bus wellicht daar niet de bocht kan maken. Maar een stuk verderop is een hele viaduct over de weg verdwenen, omdat men daar tegenwoordig er onderdoor gaat in plaats van eroverheen. Van de gelegenheid wordt gebruik gemaakt om het hele profiel van de weg te veranderen. Hij was ook compleet opgedragen en er kon geen muis doorheen. Laat staan een bus. Het zou op 20 december om 15.00 uur weer helemaal klaar moeten zijn. Beetje merkwaardig dat men ook het tijdtip erbij vermeldt. Ik haalde de volgende bus van het station vrij gemakkelijk al moest ik wel ruim een half uur voor lopen. Wel werd ik zo natuurlijk nog meer de spreekwoordelijke verzopen kat. Ik stapte een halte eerder uit dan wat ik normaal zou doen, omdat ik dan toch maar een uitsmijter ging halen. Die was deze keer wel helemaal perfect. Daarna nog een stukje naar huis gelopen en meteen de verwarming wat hoger gezet om goed te kunnen doordrogen. Toch kreeg ik ’s avonds laat nog een niesaanval, mogelijk toch een gevolg van mijn kletsnatte uren.

Woensdag 27 november 2024.

Dan straks nog even door een stevig regengebied.De techniek liet ons maandag weer eens in de steek, want een beeldverbinding met de vergadering van de VCCS kwam niet tot stand. Dan maar een telefonische lijn. In dit geval heb ik zo’n driekwart van de vergadering kunnen volgen. Want dit is pas echt behelpen. Maar beter dit dan helemaal wegblijven, want dan weet je helemaal niks.

Maandag 25 november 2024.

De komende vergaderingen voorbereid. Alleen voor de VCCS van de Woonbond al zeker 188 pagina’s tekst. Dat is gewoon werken en geen vrijetijdsbesteding meer. In de avond weer eens naar de Italiaan, met een gast.

Zondag 24 november 2024.

Ben langzaam mijn wandelmoyenne weer wat aan het opvijzelen. Niet alles tegelijk, maar heel geleidelijk. Dus eerst maar eens een bezoekje aan mijn supergroenteboer gebracht. Dat helpt alvast zeker. Daarna nog een keer naar het centrum dus ik ben weer goed onderweg. Bij de Blokker, die naar verluid tot en met 31 december open zou blijven, want intussen failliet verklaard, is het steeds een drukte van jewelste. Met koopjesjagers, want alles vertrekt er met korting. Met zo’n prominente plaats in het dorp zal het er straks wel uitzien als kaalslag. En je vraagt je af wat voor winkel daarvoor in de plaats komt. Naast de Blokker staat al geruime tijd een andere grote winkel leeg. Maar die had nou net een bordje ‘verhuurd’ in de etalage gezet. Dus daar komt ook weer iets nieuws. En ook dat is een flinke winkel, niet voor een delicatessenzaak of zo, want daarvan hebben we er hier al genoeg. Misschien wil Savour groter ????

Zaterdag 23 november 2024.

De hele dag liep ik in huis rond met het idee dat ik die dag de deur niet zou uitgaan, vanwege het weer, en dat gebeurt eigenlijk maar zelden of nooit. Totdat ik me om een uur of vijf realiseerde dat ik dringend nootjes nodig had. En dat heb ik toen toch maar gedaan. Want een vrijwel nootloze week kon ik me toch niet goed voorstellen. En het viel mee met de gladheid. Je moest wel kijken waar je precies je voet neerzette, maar dat doe ik toch al. Maar hoe dat dan buiten de dorpskern is, kon ik me toch niet voorstellen. Vandaag doe ik zeker een poging. Verder ben ik maar weer eens grondig aan het opruimen geweest. De papierwinkel blijft maar groeien en moet ik dus regelmatig kortwieken. Want de meeste van die papieren kijk ik na gebruik nooit meer aan.

Vrijdag 22 november 2024.

Donderdag viel hier toch echt de winter in. Al op weg naar de winkels in het dorp, vond ik het lopen knap moeilijk. Het was eigenlijk niet zo glad, maar met overal natte sneeuw in flinke hoeveelheden op de stoepen, weet je bij elke stap gewoon niet wat er onder die laag drab zit. Oorspronkelijk wilde ik tot aan de rotonde lopen en daarna wel verder zien, maar al voordat ik er aankwam besloot ik al via de boekhandel en de super terug te gaan. En het bleef intussen maar flink doorsneeuwen. Het was een echt onaangenaam weertje. Ik had al gelezen dat er een nieuw boek(je) over Haren was verschenen, dus nu ik toch in die winkel stond wilde ik dat toch maar meteen even meenemen. Ik ben de boekjes over Haren wel gewend. Zo groot als een pocketboek, en enkele tientallen bladzijden dik. Toen ik echter in die winkel stond zag ik het al bij de kassa liggen. Het mat 33 x 26 cm en was enkele centimeters dik, dus het is echt een joekel. Heb het toch maar gekocht. Via de super kwam ik toch weer veilig thuis. In de Duitse pers had ik de aankondiging gezien van de aanstaande memoires van Angela Merkel. In de Nederlandse pers daarover nog geen woord. En toch komt het al aanstaande dinsdag. De boekhandelaar bevestigde dat het boek inderdaad aanstaande dinsdag verwacht werd. En ze kregen genoeg in voorraad dus ze zou een exemplaar voor mij reserveren. Toen kwam er een kleine spraakverwarring op gang. Het bleek tijdens die verwarring geleidelijk, dat wat er dinsdag aan zou komen, de Nederlandse vertaling van dat boek was. In het Duits: Freiheit, en in het Nederlands vast wel Vrijheid geheten. En ik wil uiteraard het origineel hebben. Maar of dat ook al dinsdag in Nederland zou zijn kon ze me niet vertellen. Ik wacht wel op hun e-mailtje. Die Frau Merkel toch. Haar memoires komen dus tegelijk in elk geval in het Nederlands en het Duits uit. En dan gok ik maar dat het tegelijk ook in het Frans en wie weet ook meteen maar in het Engels wordt uitgebracht. En aangezien ze zelf vloeiend Russisch spreekt, wie weet ook nog in het Russisch. Dat heeft Frau Merkel toch maar mooi geschafft. Merkwaardig toch dat – bij mijn weten – geen Nederlands medium dit is opgevallen. Op de terugweg naar huis, waren de glasvezelkabelleggers, die op de heenweg nog in de grond bezig waren, intussen maar naar huis gegaan. En het was toch pas half drie. Ik had al medelijden met die mannen, die bij dit vervelende weer gewoon door moesten werken.

Donderdag 21 november 2024.

En alweer een dagje Enschede, met diverse gesprekken en presentaties. We zijn weer een stuk wijzer geworden. En ook de rit heen en weer viel reuze mee. Zeker, omdat kort na mijn thuiskomst het begon te sneeuwen. De Voorzienigheid had het weer goed met me voor. Op de terugweg nog even via Duitsland, voor de Duitse boodschappen. Ik had er zelfs aan gedacht om mijn paspoort mee te nemen, in verband met de Duitse grenscontroles. De Nederlandse grenscontroles gaan, als ik het goed heb, op 9 december beginnen. Op mijn route, de kortste, ging ik via Gronau (op een tweebaansweg) naar Weener. Er was geen Duitse controle te zien, dus je kon gewoon met onverminderde snelheid doorrijden. Op de terugweg naar Nederland, via de snelweg, was er ook geen controle. Dus ’s avonds zat ik weer bij de Chinees.

Dinsdag 19 november 2024.

Er zijn vandaag twee mijlpalen te vieren. In willekeurige volgorde: vanaf vandaag stook ik weer. Voorlopig op 18 graden. Net zoals ik daarmee begon op 19 november 2023 en op 19 november 2022. De eerste keer, in 2022 dus, was er grote paniek onder gebruikers, vanwege torenhoge tarieven en rekeningen, in verband met de Russisch-Oekraiense oorlog. Niemand had een idee hoe dat verder zou gaan en er zat maar één ding op: zo laat en vervolgens zo weinig mogelijk stoken. De tweede keer, in 2023 was de paniek wel uit de lucht en dit jaar verwacht bijna niemand nog torenhoge tarieven. Maar nu heb ik een andere reden, behalve dan de traditie waar ik ook zo dol op ben. En die geldt mijn nieuwe luchtzuiveraar. Gisteren heb ik voor het eerst mijn nieuwe luchtververser na een maand, volgens voorschrift, van binnen gestofzuigd. Hieronder de plaatjes: de bovenste het vervuilde exemplaar, de onderste het schoongemaakte exemplaar.

Let even niet op het tintverschil. Dat is een verschil in belichting. De bovenste geeft de werkelijke tint het beste weer. Je kunt heel goed zien, aan de grijze vakjes, wat het apparaat uit de lucht heeft gehaald. Dat zou toch anders in mijn longen terecht zijn gekomen. Het is ook een flink filter van plm 85 bij 25 centimeter. Dus als je het vuil op een filter van bijvoorbeeld 20 bij 20 cm had gedaan, was het echt een flinke laag geweest. Een recente vinding, van mij dus, is dat gasverbruik slecht is voor de gezondheid. Het geeft vieze lucht. Ik overweeg met stelligheid om weer op elektriciteit te gaan koken, zoals ik in mijn vorige huis heb gedaan. Ik ben al aan het rondkijken naar de mogelijkheden. En omdat vanaf vandaag de kachel ook brandt, ook gas, ben ik razendnieuwsgierig hoe het filter er over vier weken uit ziet.

De witlof/zalmschotel is perfect gelukt. Zalm heeft een nogal sterke smaak en witlof voor een groente ook. Past dat wel samen? En het antwoord is: ja, prima. Het was alleen veel te veel, dus vanavond mag ik nog een keer.

Maandag 18 november 2024.

Met grote regenhoeveelheden in het vooruitzicht heb ik toch maar weer mijn wandelmoyenne wat opgeschroefd. De komende dagen wordt dat vast een stuk minder. Verder ben ik van plan weer eens een ovenschotel te maken. Dat heb ik tijden niet gedaan. Mijn eerste keus wordt straks een witlof/zalmschotel. Zoals altijd heb ik eerst gespiekt op het internet of zo’n recept al bestaat en inderdaad: dat vond ik. Daarna geef ik er dan altijd mijn eigen draai aan. Ben benieuwd en morgen komt er dan mijn commentaar en of het überhaupt goed gelukt is.

Zondag 17 november 2024.

Vorig jaar ben ik voor het eerst gaan stoken op 19 november. Dat was toen nog met de vrees dat we niet wisten of we de winter wel geruisloos zouden doorkomen, of dat we net zo’n situatie zouden krijgen als een jaar eerder, met megagrote bedragen voor gas en licht tot gevolg. Nu heb ik nog altijd niet gestookt, om gewoon voor de aardigheid te kijken of ik dat niet op dezelfde dag zal gaan doen als vorig jaar, met als enige reden dat ik mijn stookkosten van vorig jaar en dit jaar dan beter kan vergelijken. Ik heb diverse kleinere maatregelen genomen, niet met als doel, maar meer met als effect dat mijn stookkosten dit jaar lager zouden moeten worden. Zo heb ik nu overal LED-lampen in huis, douche ik wat minder vaak, hetgeen mijn huid duidelijk ten goede komt, en bedien ik wat bewuster mijn lampen vanaf de bank of vanaf mijn bed. Eerder had ik soms gewoon geen zin om meteen op te staan als ik het licht ergens had laten branden. Maar als mijn hulp dezer dagen de kachel aan zet, omdat ze het te koud heeft, zal ik haar geen strobreed in de weg leggen.

Er komt een enorm regengebied op ons af met, volgens de werologen, hevige regen voor morgen. En morgen moet ik toch – enkele keren zelfs – kort naar buiten, zodat het onvermijdelijk lijkt dat ik morgen weer eens een verzopen kat ben. Als er een gaatje droog tussen zit, ga ik daar zeker gebruik van maken.

Zaterdag 16 november 2024.

Gisteren weer eens Chinees-op-mijn-manier. Die overigens elke keer weer anders is. Mijn wandelmoyenne is de laatste dagen gedaald. Het gaf teveel gerommel in de buikstreek. Dat moet eerst voorbij zijn. Het geeft ook niet. Op de langere termijn is mijn moyenne nog altijd ruim boven elke norm voor mijn leeftijd. Gisteren naar een documentaire over het Meer van Ohrid gekeken. Dat meer ligt tussen Noordmacedonië en Albanië in. Ook vlakbij noordwest-Griekenland. Ik was daar lang geleden, zeventiger jaren of zo, ook eens. Ik vond het toen al adembenemend mooi, en bovendien heb ik aan dat meer de lekkerste forel ooit gegeten. Tot gisteren wist ik niet of er forel in dit meer zwemt, of dat ze toen die forel van elders hadden geïmporteerd. Mijn Albanees en mijn Noordmacedonisch zijn beide bijzonder zwak ontwikkeld, dus mijn vragen hierover werden toen niet begrepen, laat staan beantwoord. Binnen een minuut na het begin van deze documentaire, werd al verteld dat het Meer van Ohrid onder andere zo bekend is vanwege de voortreffelijke forel die daar in zwemt. Dus toch! We aten toen dus inderdaad die voortreffelijke Ohridforel. Er is dus weer een raadsel uit mijn verleden opgelost. Wat ook heel bijzonder is, maar dat wist ik toen niet, dat het water van dit meer zo helder is. Afhankelijk van wind en stroming kun je 10 tot 20 meter diep kijken in glashelder water. Het meer is overigens gemiddeld bijna 200 meter diep. Maar er zijn ook ondiepere gedeelten. Een onderwatertocht met een camera door zo’n ondieper deel, leverde fantastische beelden op. Alles zo helder en kleurrijk alsof er helemaal geen water was. Dit was dus toen en is nu nog steeds een echte aanrader om eens te bezoeken. En ook om er de allerlekkerste forel te eten. Een bewoner beweerde dat je het Ohridwater gewoon kunt drinken. Dat raad ik toch af en zelf zou ik het zeker niet doen. Het is nog altijd niet erg toeristisch. Er is wel gepoogd om het aantrekkelijker te maken voor toeristen, maar dat is niet gelukt. Een flink hotel dat er jaren geleden gebouwd is, is nu een ruïne. Slechte marketing of zo, want dit gebied is verbijsterend mooi en gezond.

Vrijdag 15 november 2024.

Donderdag was er een bugje in deze website geslopen, waardoor ik geen enkele pagina meer kon updaten, waaronder deze, en ik ook geen statistieken meer kreeg. Dankzij mijn voortreffelijke provider doet in elk geval deze website het weer zoals vanouds. Nu nog een andere website en alles is weer vertrouwd. Dat gaat ook vast wel gebeuren. Intussen zit er ook weer een dagje Winterswijk op. We hebben nu afgesproken dat we vanaf 1 januari de vergaderingen in de Achterhoek, om 11 uur beginnen in plaats van om 10 uur. Dat scheelt me in elk geval weer een uur nachtrust. Ik vond het al heel lang een enorme opgave, zeker als je van hier naar de Achterhoek moest met openbaar vervoer. Dan was dat midden in de nacht opstaan. B.w.v.s. Dus er is weer een probleem opgelost. Alles verliep weer helemaal gladjes. Van komende dinsdag zou er noodweer aankomen, maar het zou afhangen welke koers een lagedrukgebied precies gaat volgen. Dat zou of een koude-inval betekenen of tevens sneeuw. We wachten het af, want iets anders zit er niet op.

Woensdag 13 november 2024.

De voet is weer helemaal over, dus daar kan ik weer ‘alles’ mee doen, net zoveel in elk geval als voordat die pijn opstak. Verder heb ik relatief veel voorbereiding voor de diverse taken waar ik voor sta. Het houdt me in elk geval van de straat, zo lang het duurt.

Dinsdag 12 november 2024.

Dat was dus een regendag. En ik was dus inderdaad drijfnat toen ik weer thuis was. Gelukkig kan ik dan meteen alles uittrekken, droge kleren aan en het natte spul meteen wassen. Dan is alles meteen weer schoon en droog. En mijn huis is weer gedaan en dat is altijd weer een feestje. Verder veel voorbereid voor de komende dagen en nogal wat tijd gestoken in mijn taken bij de VCCS. Ik was dus weer eens zoet.

Maandag 11 november 2024.

De Fransen hebben intussen besloten dat 2000 agenten voor een voetbalwedstrijd veel te weinig is. Ze hebben nu besloten dat aantal nu op te schalen naar 4000 agenten. Plus dan nog zo’n 1600 particuliere beveiligers. Die agenten en beveiligers zijn dan inderdaad bedoeld, zoals ik al vermoedde voor het stadion en directe omgeving, én voor de bewaking van het openbaar vervoer. Bovendien zal president Macron persoonlijk aanwezig zijn bij de wedstrijd. Dat zijn nog eens heel andere aantallen dan de 800 agenten die Nederland heeft ingezet, direct na de wedstrijd afgeschaald tot 200 agenten. En het gaat in beide gevallen toch maar om één voetbalwedstrijd. Na de wedstrijd zijn er bij de Fransen liefst 28 keer zoveel agenten en beveiligers op de been dan in Nederland het geval was. Dan neem je je taken serieus.

Een heel ander onderwerp is dat ik deze week, voor het eerst in tientallen jaren, weer eens echte pepernoten en echte taai-taai in de winkels heb zien liggen. Niet die akelige kruidnootjes en die vreselijke slap-slap die er tot en met vorig jaar waren. Wat zou er gebeurd zijn, dat het dit jaar voor het eerst ineens wel verkrijgbaar is?

Zondag 10 november 2024.

De voetbalrellen in Amsterdam. Nu pas – na een aantal dagen – begrijp ik dat het zo is gegaan. Er waren 800 agenten ‘uit het hele land’ voor deze voetbalwedstrijd met een Israëlische club opgetrommeld, plus stonden nog 5 pelotons ME paraat. Een ME-peloton is 8 personen, dus dat waren bij elkaar 840 agenten. De organisatie is dan blijkbaar zo, dat als het stadion leeg is, de politie-inzet, meteen wordt afgeschaald tot – zo begreep ik – zo’n 200 agenten. Logisch, want die agenten – uit het hele land dus – moeten uiteraard nog naar huis en dat duurt wel even. Maar toen begon de ellende pas. Er werden bij elkaar 62 arrestaties verricht, maar ik begreep pas vanmorgen, dat dat arrestaties waren van vlak vóór, tijdens en vlak na de wedstrijd. Bij de terreur die na de wedstrijd op gang kwam, en die bekend is komen te staan als de ‘pogrom van Amsterdam’, is geen enkele arrestatie verricht. Logisch, want de politie was inmiddels grotendeels al naar huis. Vergelijk dat nu eens met hoe de Fransen dat gaan aanpakken. De Fransen roepen voor een wedstrijd tegen een Israëlische ploeg, volgende week, maar liefst 2000 politieagenten op. En 2000 agenten kunnen onmogelijk heel Parijs bedienen, dus dit moet ook gaan over het stadion en eromheen en eventueel bekende plekken waar het vaker tot ellende is gekomen. En we kunnen rustig aannemen dat die niet meteen na de wedstrijd naar huis mogen. En dat er daar wel arrestaties zullen volgen. Het is wel dieptriest dat we voor een voetbalwedstrijd, duizenden agenten zouden moeten oproepen. Hoe diep kun je vallen? Maar zo’n wedstrijd niet door te laten gaan is wijken voor terreur. En dat kan een staat zich absoluut niet veroorloven.

Zaterdag 9 november 2024.

Gisteravond, bij het bakken van een klein speklapje, ging ineens Gerrit (mijn luchtzuiveraar) spontaan aan het werk. Met alleen maar een klein speklapje? Wat bezielt hem? Tot ik me realiseerde dat ik al die vroege morgen vaststelde dat al gedurende de hele nacht de stand van de PM2.5 buiten, ver boven de maximale waarde, zoals bepaald door de WHO, stond. Zelfs meer dan twee keer zo hoog. Van 15 microgram per kubieke meter (het maximum), naar 35 microgram per m3. En vanmorgen was dat nog steeds zo en het blijft ook zo tot tenminste vanavond laat. Verder kijkt het systeem niet.
Waarom dat zo is, daar heb ik geen enkel vermoeden van. Zo’n hoge stand had ik zelfs nog nooit gezien, sinds ik het dagelijks nakijk, nu een week of drie. En ik begin het te snappen: die hoge concentratie viespeukerij gaat uiteraard geleidelijk ook het huis in. En dus is er niet veel voor nodig, bijvoorbeeld het bakken van een speklapje, om Gerrit aan het werk te krijgen. En het daalde ook na de maaltijd en afwas maar langzaam, van code rood naar eerst code oranje en tenslotte, vlak voor het slapen gaan, weer naar code blauw: alles onder controle. Dus als ik vanavond weer iets ga koken, en dat zit er in, slaat Gerrit weer alarm, verwacht ik, zolang de verontreiniging buiten zo hoog is. Vervolgens heb ik ook nog even gekeken naar de stand van het PM10, dat zijn grotere partikels. Die is ook flink verhoogd, maar die zit nu nog net onder de maximale WHO-waarde. Dus daarbij heerst er nog geen alarm. Wat is er toch aan de hand in de lucht hier ter plaatse? Zitten hier wellicht de Russen achter? Of zou het dan toch de Islamtische Staat zijn?

Vrijdag 8 november 2024.

Inmiddels ben ik toch maar weer begonnen met wandelen. Maar verder dan – in meerdere etappes – een kilometer of drie op een dag ben ik nog niet gekomen. Het gaat dus wel wat beter met mijn voet, maar helemaal over is dat toch echt nog niet. Verder heb ik ontdekt dat je boeken liever niet bij Amazon moet kopen. Dat heb ik nu verschillende keren gedaan en het is altijd een verrassing uit welk land dat boek dan uiteindelijk blijkt te komen. Ik heb al Nederland en Duitsland gehad en was in blijde verwachting van een boek dat uit het Verenigd Koninkrijk moest komen. Dat weet je niet bij het bestellen, dat merk je later pas. Dat verklaart mede, waarom de boekbestelling bij Amazon vrij lang duurt. Het boek dat uit Duitsland moest komen, was zonder eigen verpakking in een grof kartonnen envelop gedaan, die duidelijk enkele maten te groot was voor het boek. Daardoor schoof het boek tijdens het transport steeds heen en weer in die enveloppe en de boekomslag raakte daardoor licht beschadigd. Toen ik dit aan Amazon berichtte kreeg ik prompt een korting van €8,00 aangeboden en dat bedrag is inmiddels ook teruggegestort. Ik geef echter de voorkeur aan een onbeschadigd boek boven een korting. Het laatst bestelde boek bleek dus uit het Verenigd Koninkrijk te moeten komen. Uiterste besteldatum: 29 oktober. En U raadt het al: ik heb het nog steeds niet. Ik ben dus maar eens gaan informeren bij Amazon.nl. Dat moet uiteraard eerst met een keuzeprogramma gaan, waarop je tenslotte helemaal vastloopt. Aan het eind krijg je een lijst met de transporteurs die Amazon gebruikt, met wie je dan contact kunt leggen. Maar de transporteur die mijn boek vervoert staat daar uiteraard niet tussen. Dan blijkt het weer eens heel lastig te zijn – zoals bij zoveel firma’s die liefst alles met internet willen doen – om contact te leggen met een levend mens. Want het systeem helpt me niet. Als ik toch ergens mijn vraag ben kwijt gekund, krijg ik na verloop van enige tijd een antwoord: in het Engels. En daaruit blijkt dat de Britse transporteur het boek heeft overgedragen aan PostNL, die het inmiddels weer naar de afzender heeft teruggestuurd. Ik snap meteen wat er nu gebeurd is. De Britten (althans de Britten met wie ik contacten heb) kennen het Nederlandse bestelsysteem niet. Als PostNL mijn e-mailadres heeft, dan krijg ik e-mails van de te verwachten besteldag etc. Als ze dat niet hebben, staan ze plots voor mijn deur en dan kan ik net weg zijn. Dan krijg je ook geen briefje meer in de bus, dan gaat het naar een verzamelpunt in de buurt en wordt het pakje na verloop van tijd weer teruggestuurd. Als ik nu tevoren geweten had dat de Nederlandse besteller PostNL was, dan had ik het zeker nog wel te pakken gekregen. Maar dat hoor ik pas als het kalf al verdronken is. Er is na deze avonturen maar één conclusie mogelijk: bestel geen boeken bij Amazon.nl. Ik heb hetzelfde boek bij bol.com (die het zelf in voorraad heeft), het wordt bezorgd door PostNL en er komt nu wel een bericht op mijn e-mail. Want bol.com weet hoe het hier gaat. Overigens kun je ook bij bol.com meemaken dat ze het niet zelf in hun bezit hebben en verzenden, maar dat dat door een derde wordt gedaan. Dan kun je nog steeds een avontuur verwachten. Ik heb het nu wel dezer dagen echt in huis. Dan nog achter mijn geld bij Amazon aan. Daar voorziet hun keuzeprogramma vast ook niet in.

Donderdag 7 november 2024.

De overwinning van Trump bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 5 november 2024.

Nu de overwinning van Trump vaststaat, is het de moeite waard om te bezien hoe het zo gekomen is en wat kennelijk de doorslag heeft gegeven, ondanks de vele bezwaren die er tegen hem waren. Talloze leugens vertellen, tegenstanders en willekeurige anderen, waaronder grote groepen zoals o.a. vrouwen, zwarten, democraten zwaar beledigen, het stond zijn verkiezing blijkbaar absoluut niet in de weg. 

Hoe kon dat nou gebeuren? 

Daar is eigenlijk maar één antwoord op mogelijk: Trump’s charisma.  Want daartegenover stond een persoon die dat nou juist helemaal niet had: Kamala Harris. Het zegt overigens ook veel, zo niet alles over de keuze die Biden had gemaakt wie zijn vice-president moest worden. Bij zijn keuze toen, vier jaar geleden, vroeg ik me al af, of dit nu wel een goede president zou zijn, voor het geval de toen ook al oude Biden zou uitvallen. En mijn oordeel was toen al: nee. Het is toch een merkwaardige formule, die als het erop aankomt betekent, dat een door niemand – op één persoon na – gekozene, zomaar president van Amerika kan worden. Bizar. 

Ik heb nog een tijd gehoopt dat Harris het toch zou redden, maar uiteindelijk tegen beter weten in. 

Niet dat ik Harris een goede president zou hebben gevonden: absoluut niet. 

Het doet me natuurlijk denken aan hoe we (aankomende) topmanagers hebben geselecteerd. 

De criteria waren : 1. Verstand 2. Interpersoonlijke effectiviteit en 3. Stevigheid (bij Unilever heette dit: Persoonlijke kracht, waardoor Unilever naar VIP’s zocht terwijl ik VISte). Trump maakt een goede kans dat hij alleen op Verstand een lagere score zou hebben gehaald, maar bij beide andere factoren juist heel hoog had gescoord. Terwijl Harris juist op verstand hoger had gescoord dan Trump, maar veel lager op Interpersoonlijke  effectiviteit, terwijl zij op stevigheid in elk geval nog wel op een (ruime) voldoende was gekomen.

Ik heb altijd al gedacht, zolang ik hiermee bezig was, dat Interpersoonlijke Effectiviteit (wat brengt iemand teweeg bij anderen) het sleutelbegrip was. Hoe beter deze kwaliteit was ontwikkeld, hoe hoger iemand zou scoren en deste steilere carrière hij zou maken. Verstand was doorgaans de rem op een hoge eindscore, als de IE goed tot zeer goed was. 

We kennen uit de geschiedenis natuurlijk diverse figuren met een zeer sterke IE en met niet zo’n sterk of zelfs zwak ontwikkeld verstand. Hitler staat in deze categorie uiteraard helemaal bovenaan, die heeft in zijn eentje al een soort buiten-categorie, maar ook Mussolini mocht er op dit punt wel zijn. 

Van de potentaten die we van de afgelopen honderd jaar en ook nog wel vandaag nog wel kennen, zoals o.a. Stalin, Chroestsjow, Breznjew, Kim-jong-un, Poetin, Khamenei, Mao-tse-Tung, Xi, zijn geen van allen door een verkiezing onder het volk aan de macht gekomen en baseerden (en baseren) hun macht op hun regerings- en/of hun partijapparaat.  Evenmin als Hitler en Mussolini verkozen waren, want die kwamen door een staatsgreep aan de macht. 

Een sterke IE is volgens mij absoluut geen garantie voor eerlijkheid en rechtvaardigheid, ook niet in combinatie met een sterk verstand en grote stevigheid. Ik heb zelfs vaak gedacht dat het selectiesysteem juist bepaalde personen met narcistische neigingen en andere psychologische of psychiatrische afwijkingen zou aantrekken en in zo’n selectie juist heel hoog zouden kunnen scoren. Ik ben ervan overtuigd dat aan het hoofd van vele ondernemingen, ook beursgenoteerde ondernemingen, narcisten zitten. Die vooral bezig zijn met hun eigen belangen te dienen. Kijk maar naar de exorbitante salariseisen die er voor deze categorie soms worden gevraagd. Er moeten dus andere selectiecriteria of besturingsmiddelen bijkomen, om tot een betere selectie te komen

Ik had in mijn KPN-tijd toch vaak het gevoel dat ik een soort tovenaarsleerling was, die niet precies wist wat zijn acties allemaal teweeg zouden brengen.  Tot nu toe ging dat goed met zelfs twee CEO’s van beursgenoteerde ondernemingen uit dat systeem van mij.

Nu gaan we dus hopen dat toch alles op zijn pootjes terecht zal komen, voor Amerika en de wereld.

Woensdag 6 november 2024.

Kersvers is vanmorgen de zeer waarschijnlijke winst van Donald Trump op Kamala Harris bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Ik ben van plan daar morgen op deze pagina een analyse over te geven, in het licht van mijn kennis van selectieprocessen en van politiek, alsmede als een groot liefhebber en kenner van de geschiedenis. Dat kost even tijd uiteraard, en dat moet ook nog een nachtje bezinken en herlezen worden.

Verder is te melden dat ik gisteren weer eens in Enschede was. In dit geval om te spreken over het ondernemingsplan 2024 – 2029 van De Woonplaats. Aan dit ondernemingsplan worden straks alle overige beleidszaken opgehangen, en wordt er bij beslissingen naar verwezen, zodat dit een belangrijke zaak is. Ik denk dat we er goed zijn uitgekomen, maar het laatste woord moet nog wel gezegd worden. De terugreis – dit keer weer eens per openbaar vervoer – was toch nog spannend. Alle aansluitingen klopten precies, maar vooral de laatste busreis van Assen naar huis zat ik hem wel te knijpen. Vanwege de mist. Officieel hadden we in de door te reizen streek een zicht van maximaal 100 meter. Maar ik was er echt bang voor dat bij nog minder zicht de chauffeur er de brui aan zou kunnen geven. En wat dan? Vanaf Assen naar huis lopen is uiteraard voor mij onmogelijk en bij elke volgende halte die we bereikten vroeger ik me af of het dan vanaf daar wel mogelijk zou zijn om mijn huis lopend te bereiken. En vanaf ongeveer busstation De Punt begon ik heel voorzichtig met: misschien vanaf hier wel, maar ik kom dan wel geheel gebroken thuis, tot: dit gaat zeker lukken. Ik merkte wel dat de bus langzaam maar zeker steeds langzamer ging rijden (de chauffeur zag het duidelijk steeds iets minder zitten,), maar uiteindelijk kwamen we – wel met enkele minuten vertraging – op de halte van bestemming aan. En kwam ik dus thuis.

Over mijn zere voet nog het volgende. Omdat ik de dag ongetwijfeld vrij veel zou moeten lopen bedacht ik dat ik dan het beste mijn met schaap gevoerde schoenen zou kunnen nemen. Dat vult eventuele deuken en bulten goed op, en is comfortabel dragen. En dat bleek achteraf precies de gouden greep. Dat heb ik dan zo ongeveer de hele dag niet door, maar meteen wel met het uittrekken na thuiskomst. Zo moeizaam en pijnlijk als dat nog ging slechts slechts 24 uur eerder, zo soepel ging dat deze keer. En ook vanmorgen stelde ik vast dat de voet minder pijnlijk was dan een dag eerder. Dus dit lijkt de goede kant uit te gaan, al is het nog niet over.

Tenslotte valt me enorm op dat de PM2.5-waarde buiten, al enkele dagen veel te hoog is. Tot wel twee keer zo hoog als de WHO-norm. Er heerst een advies om niet langer dan noodzakelijk buiten te verblijven en ook binnen gebruik te maken van luchtzuiveraar. Ik vermoed dat een en ander samenhangt met de mist. En dan is die hier nog niet eens superdicht, zeker niet de hele dag.

Dinsdag 5 november 2024.

En weer heeft zich een oud-medewerker van mijn succestent bij KPN gemeld. En het is ook leuk om allerlei wetenswaardigheden en ook herinneringen op te halen. Zaken die hij of ik helemaal kwijt was of zelfs nooit geweten heb/heeft. Altijd een verrijking, zulke contacten. Verder heb ik een irritant pijntje aan mijn linkervoet gekregen. Als ik iets heb is het altijd op een vreemd plekje. Het zit ter hoogte van mijn middelteen, en dan enkele centimeters naar achteren. Een middelvoetbeentje dus, vermoed ik. Maar wat kan daar op een mensenlijf nu verkeerd gaan? Ik kan nog altijd lopen, al is het wat trager dan anders, en ook de boodschappen komen zo nog wel in huis. Het zal wel weer overgaan, alleen mijn wandelmoyenne gaat natuurlijk nu wel flink naar beneden. Dat trekken we wel weer bij als het over is.

Maandag 4 november 2024.

Vanmorgen het bericht dat de CEO van PostNL, Herna Verhagen, per 15 april 2025 aanstaande aftreedt als CEO van PostNL. Voor mij is dat een belangrijk bericht. Zij kwam immers voort uit de door mij bedachte en gerealiseerde selectieprocedure bij KPN. Ik had toen de opdracht om jonge academici aan te trekken, waarvan er uiteindelijk ook eentje CEO zou moeten worden. En dat is dus met Herna Verhagen gelukt. Ook KPN Telecom heeft een bestuursvoorzitter die afkomstig is uit hetzelfde selectietraject, toen Post en Telecom nog één bedrijf waren: Joost Farwerck. Ik heb dus meteen even gekeken naar het CV van de beoogde opvolger van Herna Verhagen en dat is ene Pim Berendsen, zoals dat CV op LinkedIn staat. Wie weet is dat ook weer iemand die uit ‘mijn’ selectie voortgekomen is. Maar op het eerste gezicht lijkt dat niet het geval. Helaas heeft hij geen sluitend CV bij LinkedIn staan, zodat zijn precieze opleiding en loopbaan mij niet bekend zijn. Zo op het eerste gezicht zou hij in die tijd onder mijn bewind, de briefselectie niet hebben doorstaan. En was dus ook nooit op gesprek gekomen, dus was hij ook niet aangenomen. Maar ik wil nog een stap dieper gaan graven, en behoud me voor op deze mening in de komende dagen terug te komen. Dat hij niet door de selectie en zelfs niet door de briefselectie zou zijn gekomen, betekent echter niet dat hij naar mijn mening niet geschikt zou zijn voor zijn nieuwe rol. Als voorbeeld voor deze stelling neem ik dan altijd mezelf. Ik had dan wel alle criteria bedacht waar een kandidaat aan zou moeten voldoen en het hele project was mede daardoor uiterst succesvol, maar ik voldeed zelf aan vrijwel geen enkele eis die ik van anderen wel verwachtte: ik had geen universitaire opleiding gehad, en zelfs geen enkele opleiding met succes afgerond. Ik wist absoluut niets van marketing, daar had ik geen dag en geen uur ervaring mee gehad, terwijl voor een opdracht om het bedrijfsimago voor mijn sector (de universiteiten) op topniveau te brengen, dat absoluut noodzakelijk werd geacht. Toch stond KPN (toen zowel KPN Telecom als Post NL omvattend) bij mijn vertrek helemaal bovenaan de lijstjes als het ging om voor het bedrijf relevante studierichtingen. Ik voldeed dus aan geen enkel criterium dat ik wel van anderen eiste en toch werd de taak een groot succes, met thans twee CEO’s die beiden uit mijn selectiesysteem zijn voortgekomen. Dus Pim Berendsen kan heel goed een eersteklas CEO worden. We wachten het af. Hier kom ik dus mogelijk nog op terug. Voor details over deze selectiemethode zie mijn website www.invictusbv.nl

Zondag 3 november 2024.

En intussen hebben we geheel geruisloos de maand november weer bereikt. De soap van de koffiemachine. Inmiddels heb ik uiteraard nu ook de diverse temperaturen gemeten van het vervangende apparaat. Weliswaar wist ik al – op 30 oktober – dat de temperatuur van gewone koffie tussen 77 en 86 graden schommelt, maar nu mat ik het toch ook nog eens bij het tappen van espresso. De indruk in de winkel was, dat de espresso bij mijn apparaat heter wordt dan gewone koffie. Dus een kopje espresso getapt op de vervangende machine. En wat blijkt? Deze keer was juist de espresso een stuk minder warm. Maximaal 68 graden. Bij mijn eigen machine was het precies omgekeerd: daar was de espresso juist een stuk warmer dan gewone koffie. Met mijn machine heb ik eigenlijk nauwelijks espresso gemaakt. Een enkele gast die daar de voorkeur aan geeft. De verwarming van de koffie loopt – binnen het apparaat – blijkbaar verschillend bij gewone koffie of espresso. En bij de soort die je het meeste tapt gaat de temperatuur naar beneden. Dat is de enige logica die ik kan bedenken. En het bijzondere is dat ze dat bij de speciaalzaak voor koffiezetters niet weten. Gek toch dat ze bij de Apple-winkel-speciaalzaak geen centimeter in huis hebben om de omvang van je pols te meten en bij de koffiespeciaalzaak geen thermometer hebben om de temperatuur van de koffie te meten. Ze hadden mij als klant nodig om respectievelijk een centimeter en een thermometer in huis te halen. Blijkbaar wil geen enkele andere klant de graden en de centimeters weten.

Donderdag 31 oktober 2024.

Gisteren ontdekt dat er nu ook een auto te koop is met een interieur met gezuiverde lucht. Het is de Range Rover Evoque. Het kan natuurlijk zijn dat het me niet eerder is opgevallen, maar met de kennis van nu is het eigenlijk raar dat niet veel meer auto’s die variant hebben. Juist op de (snel)weg heb je de meest vervuilde lucht van het land en het ligt zo voor de hand dat je mensen daarentegen beschermt. Nu ga ik niet zo heel heel vaak meer met de auto, maar er waren jaren dat ik wel 80.000 kilometer reed. Ik heb dus (en met mij miljoenen anderen) jarenlang mijn longen fors vervuild. En geen autofabrikant kwam op het idee om daar wat aan te doen. Uiteraard ga ik nu niet meer zo’n auto kopen. Daarvoor rij ik veel te weinig kilometers. Nog afgezien van de prijs.

Woensdag 30 oktober 2024.

En maar weer eens een herhaalprik voor corona gehaald. Dit keer op een eigenaardige plek. Op een sportterrein. Dat is nét nog in Haren, dus – zo moet de gedachte geweest zijn – is dat voor de Harenaars een betere plek dan in een of andere industriewijk in de stad Groningen. Mij had het niet zoveel uitgemaakt. Ik ben evengoed enkele uren kwijt. Daarna mijn koffiezetter naar de koffiewinkel gebracht. Eindelijk kwam ik er namelijk aan toe om eens de temperatuur te meten van de koffie die ik krijg. Die bleek te kunnen variëren tussen 58 en 69 graden. Dat hangt ervan af of je de eerste koffie van de dag krijgt, of je de kop voorverwarmt en hoe ver je de koffie laat vallen, voordat hij in het kopje komt. Meteen onder het tuitje of op het daarvoor bestemde plateautje. In elk geval zijn beide temperaturen te laag. Niemand heeft blijkbaar bij de laatste grote beurt gemeten hoe hoog de temperatuur van de koffie was. Bij de vervangende machine, was de koffie meteen al 77 graden (te vergelijken met de 59 graden). Maar kan dus nog worden opgevoerd tot 86 graden. Nu komt het dus in de buurt.

Dinsdag 29 oktober 2024.

Inderdaad vooral veel administratief werk gedaan. En het is ook nog niet af. Dus ik ben meer van de straat dan ik de voorkeur aan had gegeven. En het is ook niet erg spannend wat ik te vertellen heb. Wel heb ik weer een nieuwe variant gekregen bij mijn eeuwige ‘in de verkeerde rij bij de kassa’ – project. Dit keer had degene die vóór me aan de beurt was, thuis een pot vol met losse muntjes leeggegooid, waarmee ze deze keer betalen wilde. En dat mag natuurlijk. De werkruimte van de caissière is voor zoveel muntjes veel te klein, dus dat werd een apart project in die winkel, waar meerdere collega’s aan te pas kwamen. De inmiddels fix gegroeide rij wordt dan van achteren naar voren afgebroken en die mensen worden op een andere manier geholpen, en dat betekent dus, ik zie het al van verre aankomen, dat ik als allerlaatste wordt geholpen, immers direct achter de vrouw met de vele muntjes staande. Problemen met geld wisselen had ik wel vaker bij de kassa, maar zoveel muntjes als gisteren had ik toch nog nooit gezien in een winkel. Zodra ik het voor mijn neus zie gebeuren is mijn instelling om me meteen niet druk te maken en geleidelijk in een overlevingsmodus te gaan. Niet jammeren, niet klagen, niet mopperen maar gewoon lijdzaam wachten. Het hoort bij mijn leven en ik heb het maar te accepteren.

Maandag 28 oktober 2024.

Slechts één keer per jaar of zit, tracteer ik mezelf op kaasfondue. En dat was dus weer eens gisteren. Wel lekker, maar absoluut niet heel erg gezond. Daarom neem ik er ook de nodige rauwkost bij. En dan waren er ook weer enkele mensen uit mijn verleden, die reageerden op een van mijn websites. De Wet van Murphy stelt dan dat die reacties precies op het verkeerde moment komen, als je net even onder een stapel werk ligt, dat ook nog snel af moet. Niet alles hoeft tegelijk, dus ik red me er wel uit in een paar dagen.

Zondag 27 oktober 2024.

Een volgend project waarmee ik nu bezig ben, is om alle bewaarpotten voor allerlei eetwaren te vernieuwen. Het meeste zit in van die potten met een beugelsluiting, zoals o.a. ook Grolsch bier heeft. Ik heb me eigenlijk nooit gerealiseerd dat deze sluiting verre van hygiënisch is. Die metalen ringen die ook op elkaar ingrijpen, zijn evenveel broeihaarden van allerlei ongeregeld. En ik heb ze eigenlijk nooit afgewassen wat eigenlijk wel regelmatig zou moeten. Het gaat om allerlei soorten pasta, bonen, erwten, vermicelli en meer van dit soort spul. Daar heb ik er wel een stuk of tien van en die ben ik nu geleidelijk aan het vervangen. Ook door glas, zodat je meteen kunt zien wat erin zit, maar die bijna uitnodigen om – bij hervulling – meteen maar even mee af te wassen. En het staat ook wat strakker in de keuken. Ik koop dan meteen de hele voorraad bij de Blokker weg, maar er komen dan vast wel weer nieuwe. En ik heb geen haast. Als ze er komende week niet zijn, dan wel een week later. De memoires van Eisenhower heb ik nu uit en ben begonnen met “De wraak op het verzet”, van Van Liempt over de nadagen van het kamp Vught: het enige SS-kamp in WO II in Nederland.

Zaterdag 26 oktober 2024.

Voor het eerst heb ik mijn koffie getemperatuurd. En er kwam 65 graden uit. Veel te laag dus. Dat moet boven de negentig graden zijn. Ik wil het natuurlijk nog wel op meerdere tijdstippen doen en op verschillende manieren, maar de eerste meting is meteen veel te laag. Dat belooft dus een goed gesprek met de leverancier. Eerst nog even iets verder studeren en meten.

Vrijdag 25 oktober 2024.

Bij een volgende aanvraag bij het CBG was het resultaat ook al binnen twee uur binnen. Het was dus geen toeval. Dit werkt pas makkelijk en snel. Het stimuleert me weer meer om verder aan mijn kwartierstaat te werken. Verder heb ik gemerkt dat de luchtzuiveraar echt zijn werk doet. Hij is ingesteld op ‘automatisch’ zodat hijzelf bepaalt wanneer er een of twee tandjes bijmoeten. Meer tandjes heeft hij niet. Tot nu reageerde hij niet als ik bezoek had, bij het douchen of bij het eten koken en afwassen. Hoewel er dan ongetwijfeld meer troep in de lucht hangt. Hij bleef steeds op de laagste stand staan. Gisteravond had ik mezelf getrakteerd op eigen gemaakte Fou-jong-hai. Dat betekent dan het koken van rijst, van het bakken van een omelet, het bereiden van de omeletvulling en van de saus. Vier pannen tegelijk op het vuur dus. En dat werd hem toch te gortig. Plots begon hij zichzelf in een hogere stand te zetten en nog wat later koos hij zelfs voor de hoogste stand. Dan verkleurt de ring op het toestel van blauw, waarop hij tot nu toe onafgebroken stond, eerst naar oranje en tenslotte naar rood. En zelfs in de hoogste stand vond ik het lawaai nog erg meevallen. Als het middenin de nacht zou zijn, vroeg ik me af of ik er niet gewoon doorheen zou slapen. Daar heb ik hem ook niet voor gekocht, maar het zou wel handig geweest zijn. Tip voor de Nederlandse fabrikant van het apparaat: als hij midden in de nacht rood wordt gaat er tegelijk een sirene af. Hij merkt het immers als eerste als het huis in brand staat. Wel uitzetbaar, want anders kun je geen nachtelijk feestje organiseren. Vervolgens duurt het dan nog wel even voordat hij weer terug is naar zijn laagste stand. Ik ben dus maar meteen na de maaltijd alles gaan opruimen en afwassen en een half uurtje later was hij weer helemaal op zijn gemak gesteld met de ring weer blauw gekleurd. Het apparaat – mijn luchtzuiveraar- moet dus nog een naam hebben. Bijvoorbeeld Gerrit. Dat voorkomt dat ik hem steeds ‘mijn luchtzuiveraar’ of iets dergelijke moet noemen. Dan kan ik volstaan met wat Gerrit allemaal heeft uitgehaald. Nu nog de gouden tip voor een passende naam.

Donderdag 24 oktober 2024.

Drie berichten. Gistermorgen tegen een uur of 11 heb ik dus voor het eerst in lange tijd de geheel nieuwe procedure beproefd die intussen het CBG had ingevoerd voor het verkrijgen van persoonskaarten en -lijsten van overledenen. Het ging om twee personen, niet van de eigen familie, maar voor iemand anders. En al om 12.42 uur, dus amper twee uur later, kreeg ik het antwoord al. Zo razendsnel heb ik het inderdaad nog nooit meegemaakt. Een gewone procedure, waarmee ik bezig was, zou betekenen dat ik het antwoord binnen veertien dagen zou moeten hebben, maar het was er al na minder dan twee uur!! Een spoedprocedure – tegen extra kosten uiteraard – zou betekenen dat het antwoord er al na twee werkdagen zou moeten zijn. Zoals het ging gaat een gewone procedure dus het snelst en is ook het voordeligst. En dat terwijl nog niet zo lang geleden een aanvraag soms enkele maanden kostte. Het tweede bericht gaat erover dat ik nu dan toch maar een thermometer heb gekocht voor het meten van de temperatuur van mijn koffie. Al voor zijn laatste grote beurt, voor de zomer, vond ik de temperatuur te laag, en bij de grote beurt heb ik dat ook aangeven. Bij het terughalen bleek in het ontvangen overzicht dat het apparaat een nieuw thermoblok had gekregen. Gratis nog wel. Blijkbaar vond ook de fabrikant dat hij te vroeg te lage temperaturen gaf en dat mocht blijkbaar nog niet. Maar intussen ben ik nog steeds niet tevreden over de temperatuur. Een koffie bij elke plaatselijke gelegenheid is heter. Nu ga ik dus maar eens de temperatuur opmeten. Meten is weten immers. Het derde bericht gaat over een vakantievierend kind, die – met wederhelft – Japan als bestemming had gekozen. Toen ze mij meldden, wat hun bestemming was, vroeg ik meteen of ze dan ook langs Dejima zouden gaan. Ik werd vol onbegrip aangestaard. Wat was dat nou weer? Dejima (ook anders gespeld) was een Nederlandse handelspost in Japan, vlakbij Nagasaki, van 1641 – 1859. Eerst van de VOC, na de opheffing daarvan van Nederland. Nederland was dik tweehonderd jaar het enige land ter wereld waarmee de Japanners handel wilden drijven. Wie schetst mijn verbazing dat ik foto’s kreeg van hun bezoek aan Dejima. De voormalige nederzetting is nu een museum.

Ziedaar. Oud-Hollands tafelgoed, met het authentieke VOC-logo. En met een keurignette beschrijving erbij van wat het voorstelt.

Woensdag 23 oktober 2024.

Inmiddels ben ik bij het lezen van de memoires van Eisenhower, aangekomen, bij maart 1945. En ik ben toch bij elkaar zo langzaam aan een heel rijtje verrassingen tegengekomen. Eisenhower en de geallieerden hebben eigenlijk geen enkel idee gehad wat de Duitsers nog aan legers, manschappen en uitrusting hadden op elk willekeurig moment, zeker aan het eind van die oorlog. Hun inlichtingendiensten hebben fors gefaald, dat wordt mij steeds duidelijker. Zo hadden ze de verwachting dat ze bij het oversteken van de Rijn, in maart 1945 zouden worden begroet door een enorme artillerie-ontvangst. In werkelijkheid stond er aan de overkant van de Rijn nog vrijwel nergens een Duitse soldaat, laat staan kanonnen. Er kwam dus – tot grote verrassing van Eisenhower – helemaal geen schot vanaf de andere kant. Hitler had zijn leger immers verboden terug te vallen achter de volgende rivier, die goed verdedigbaar was, zoals de Rijn, omdat zijn soldaten dan volgens hem meteen daarachter zouden verdwijnen. Hij gaf zijn leger pas op 6 maart toestemming om de Rijn in oostelijke richting over te steken. En de volgende dag, op 7 maart, waren de eerste geallieerden al over de Rijn, bij Remagen. En die troffen daar dus geen Duits leger aan en ook geen kanonnen, alleen maar de bewaking van die brug. De Canadezen stonden al op 13 februari aan de Rijn bij Emmerich en gingen er pas op 25 maart overheen, ook zonder weerstand te ondervinden, want die was er niet. Zes weken hebben ze daar dus gewacht, terwijl ze gewoon over hadden kunnen steken. Dan waren ze ook zes weken eerder in Berlijn geweest. Wat een verrassingen allemaal.

Dinsdag 22 oktober 2024.

Het huis is weer schoon, en de zaken kunnen dus hun gang weer verder gaan. Het is al een tijdje vrij rustig weer, met temperaturen rondom de 15 graden en – in elk geval overdag – nauwelijks neerslag. Verder ben ik voor de zoveelste keer weer eens bezig geweest met opruimen. Deze keer mijn klerenkasten. Ik heb er zelfs drie! Met voor een groot deel kleren van toen ik nog actief was in een bureauomgeving en ik er dus elke dag ‘netjes’ moest uitzien. Zo had ik eerst nog een stuk of achttien ‘nette’ overhemden, maar die droeg en draag ik maar hoogst zelden. Al eerder had ik die verminderd met de overhemden waar ook maar iets heel kleins aan mankeerde. Een slijtplekje of een dunne elleboog. En toen hield ik er dus nog twaalf over. Deze keer heb ik het aantal teruggebracht tot vijf. En zelfs van deze vijf vraag ik me nog af, of ik die allemaal nog wel een keer zal dragen. Hierna komen de kostuums aan de beurt. Daarvan heb ik er nog vier of vijf. En één of twee zijn volgens mij wel voldoende. Dan de vesten en truien. Daarvan heb ik zeker ook nog wel een stuk of tien, als het er niet meer zijn. Daar moeten ook de zwakste broeders nog wel van verdwijnen. Dan de T-shirts en poloshirts. Die draag ik zowat elke dag. En die moeten juist voor een deel vervangen worden door nieuwe. Ondergoed en sokken draag ik uiteraard ook elke dag en daarvan heb ik nu wel voldoende. Dan heb ik nog tientallen strop- en vlinderdassen. Die draag ik ook zelden en daar moet dus ook nog de bezem door. En aan het eind van dit alles, in de komende week, verwacht ik zeker één lege kast over te hebben. Daar kunnen dus weer boeken in. Hoewel mijn ruimte voor nieuwe boeken – ook zonder een volgende lege kast – voorlopig nog zeker een jaar nog wel genoeg zal zijn, dus echt urgent is mijn ruimtebehoefte voorlopig niet.

Maandag 21 oktober 2024.

Met mijn nieuwe apparaat in bezit, ben ik mij toch iets meer gaan verdiepen in luchtkwaliteit. In het bijzonder in de luchtkwaliteit hier. Mijn apparaat is geschikt, volgens het boekje, voor het zuiveren van de lucht voor deeltjes, als ze maar groter zijn 2,5 micron. Dat is 1/250 millimeter. In vaktermen PM2.5. De WHO heeft er normen voor hoe vaak en hoeveel PM2.5(en groter) in gezonde lucht mag voorkomen. En dan blijkt dat die norm in de maand september in de buitenlucht alhier op vijf dagen is overschreden. Er is ook een norm voor PM10 (stukjes groter dan 1/100 millimeter) en daar zijn we al een vol jaar helemaal en ruim onder gebleven. Dus van PM10 is hier geen gevaar te duchten. Op 5 dagen per maand hebben we hier dus PM2.5 teveel. Tenslotte is er dan nog een norm voor NO2 (stikstof). Hiermee zitten we hier’ ‘altijd’ onder de norm. Tenslotte is er nog de luchtvervuiler O3 (ozon). Daar heeft de WHO bij mijn weten geen norm voor. En alles bij elkaar dat levert de volgende aanbevelingen op: 1. Beperk op dagen met teveel PM2.5 je inspanningen buiten. En 2. Overweeg voor binnen een luchtzuiveraar aan te schaffen. En dat lees ik dus twee dagen nadat ik zo’n ding heb aangeschaft. Ik trok dus mijn eigen conclusie al, namelijk om een luchtzuiveraar aan te schaffen, nog voordat ik zelfs maar van het bestaan van een aanbeveling afwist én van het bestaan van luchtzuiveraars. Laat staan van wat die aanbeveling dan zou zijn. Nu is dus nog: “the proof of the pudding, is in the eating”. Over een kleine maand weet ik of dat nou een zichtbaar resultaat heeft gehad, doordat ik dan voor het eerst het apparaat openmaak om hem van zijn oogst te ontdoen.

Zondag 20 oktober 2024.

Vergissinkje. Het nieuwe apparaat moet niet elke veertien dagen worden gestofzuigd, maar één keer per maand. Dus pas over een maand weet ik wat hij en vooral hoeveel hij nou uit de lucht haalt. Hij doet het overigens voortreffelijk. Ik hoor hem absoluut niet, ook niet als alles ’s nachts stil is. Dat kan natuurlijk ook aan mijn slechte oren liggen. En dat terwijl hij een aparte slaapstand heeft, waardoor de lampjes iets minder fel gaan branden en het geluid omlaag gaat. Die slaapstand heb ik dus nog niet geprobeerd.

En inmiddels heb ik ook bedacht waarom eerst Frankrijk en daarna de andere landen werden bevrijd. Generaals zijn namelijk altijd bezig met de vorige oorlog over te doen, zegt men. En ze deden dus de Eerste Wereldoorlog over. Daarom ging het tegen Japan anders en werd dit land als eerste aangevallen, en niet eerst alle door Japan bezette gebieden, omdat Japan niet aan de Eerste Wereldoorlog meedeed. Dat kwam omdat ik eraan toekwam dat Eisenhower in zijn boek het verschil ging uitleggen tussen de verliezen bij de infanterie in WO I en in WO II. Bovendien maakte hij een vergelijking hoe de troepen in WO I en WO II werden vermaakt. En dat gaf voor mij de doorslag. Hij was 1941 – 1945 inderdaad bezig met het opnieuw voeren van WO I. Maar dan beter.

Zaterdag 19 oktober 2024.

En inderdaad kwam precies op de geplande tijd mijn nieuwe luchtzuiveraar binnen. Ik koos voor de winnaar van de test door de Consumentenbond, van maart 2024, geüpdatet in augustus 2024: de Rolfstone, Air Balance XL, die ook nog eens van Nederlands fabrikaat is. Het merkwaardige is, zo weet ik nu, nu ik de gebruiksaanwijzing gelezen heb en het apparaat goed kon bekijken, dat je pas over enkele maanden weet of het eigenlijk wel een nuttig apparaat voor mij is. Je moet namelijk elke veertien dagen het filter stofzuigen, en na zes tot acht maanden het filter vervangen. Bij het stofzuigen al, maar zeker bij de vervanging na enkele maanden moet je dan goed kunnen zien wat hij zoal heeft gefilterd. Want dat moet dan duidelijk zichtbaar zijn. Ben heel benieuwd.

Vrijdag 18 oktober 2024.

Opnieuw heb ik een boek besteld. En dat terwijl ik er nog 8 heb liggen die ik nog moet lezen. En bij die acht zitten er zeker nog drie met meer dan 600 pagina’s en waarvoor ik dus makkelijk drie weken voor nodig heb. Ben nu dus bezig met de memoires van Eisenhower: Crusade in Europe. Het verscheen al in 1948 en hoewel de man al meer dan 50 jaar dood is (1969), worden zijn memoires over WO II nog altijd als nieuwe uitgave verkocht. Laatste herdruk is dan van 2021. WO II is nog springlevend. Ik vraag me namelijk al jaren af waarom de geallieerden toen Duitsland moest worden verslagen, begonnen met de bevrijding van Frankrijk (en en passant ook nog Nederland, België, Italië en nog wat landen.) Het ligt toch voor de hand dat als je Duitsland wil verslaan dat dan Duitsland het eerste aan de beurt komt. Maar Duitsland kwam zelfs als laatste (in Europa) aan de beurt. Ik heb intussen in andere boeken gelezen, waarom er ook heel andere scenario’s waren, en welke dat dan waren en waarom. Ik ben inmiddels voorbij de helft van zijn Memoires, maar het is me nu al duidelijk dat Eisenhower nooit een gedachte heeft geweid aan hoe het ook anders kon. Het is voor hem vanaf dag 1 dat hij erbij betrokken raakte 100% vanzelfsprekend geweest dat ze zouden beginnen met Frankrijk en in het bijzonder in Normandië. In de strijd tegen Japan is er wel voor gekozen om als eerste Japan aan te vallen. En niet eerst Nederlands Indië en het Aziatische vasteland te gaan bevrijden. Maar voor Europa werd dus gekozen voor de veel langere omweg, die ook nog eens veel meer mensenlevens heeft gekost. Geschiedenis blijft me maar boeien.

Donderdag 17 oktober 2024.

Er was weer een Algemene Leden Vergadering van het platform in Aalten. Opmerkelijk was dat er aan de kant van de bestuurstafel drie personen ontbraken, terwijl een ander lid dat al geruime tijd ziek is, wel aanwezig was. Weet niet of dit een voorbode is van wat er nog te komen staat. De reis heen en weer verliep ook voorspoedig. Ik weet dan – uit ervaring – dat dat uitslapen wordt, hoewel ik me helemaal niet zo moe voel. Maar blijkbaar eist zo’n bijeenkomst met veel reizen toch zijn tol, want ik werd inderdaad pas spontaan om negen uur wakker, makkelijk twee uur later dan anders.

Woensdag 16 oktober 2024.

Van alle kleuren die ik nu heb geprobeerd voor de verlichting van mijn huiskamer, bevalt rood me toch het beste. Het is gewoon de warmste kleur. Geel, blauw of groen zijn gewoon minder warm en dus koeler. Alleen met paars of bruin ben ik nog niet begonnen. Dat moet ik ook nog eens proberen. Verder is het gewoon een rustige tijd. Met veel leeswerk en zoekwerk, onder andere bij de genealogie.

Dinsdag 15 oktober 2024.

Het was weer een rustig dagje. Met de wekelijkse huisschoonmaak. Ook altijd een feestje. Verder ben ik gaan twijfelen over een luchtreiniger. Ik was al eerder, deze zomer pas, tot de gedachte gekomen om een waterzuiveraar aan te schaffen. Een buurvrouw heeft een kan die water zuivert, maar ik kwam tot de ontdekking dat dit soort kannen meestal wel van kalk, maar meestal niet het water van microplastics zuivert. En bij alles dat ik weet zou dat toch in elk geval moeten, áls je er al aan begint. Microplastics zitten werkelijk overal: in de lucht die we ademen, in het water dat we drinken, in het eten en drinken dat we gebruiken en in de bodem. En ook nog in je lijf, zelfs bij pasgeboren baby’s. Dat komt omdat we al decennia bij bijna elk product plastic hebben gebruikt, al was het maar voor de verpakking. De Consumentenbond heeft, met een update van augustus dit jaar, luchtzuiveraars getest. En de besten zuiveren de lucht inderdaad ook op microplastics, van het formaat PN2.5 om precies te zijn. Dat zijn de kleinste. Het was me al eerder opgevallen dat de lucht buiten bij mijn woning op een schaal van 1 – 10 (van uitstekend tot slecht), nooit op 1 komt, zelden op 2, slechts af en toe op 3, en doorgaans op 4 en 5. En nooit op 6 of hoger. Dan is de luchtkwaliteit van 5, ook meteen ‘matig’. En die kwaliteit is het dan ongeveer 7 dagen per maand. Nu woon ik tamelijk landelijk, met heel veel groen nabij, maar ook hier is de lucht dus lang niet altijd echt schoon. Dat zal (ook) wel te maken hebben met het toch tamelijk drukke verkeer op de Rijksstraatweg, hier vlakbij. Dus ik vraag me wel eens af hoe slecht de lucht moet zijn in binnensteden van grote plaatsen. Maar de meeste tijd verbreng ik toch thuis. Dus daar zouden lucht en water toch goed moeten zijn. Wordt vervolgd.

Maandag 14 oktober 2024.

Gisteren gemeenteraadsverkiezingen in België en algemene verkiezingen in Lithauen. Het eerste was volop in het nieuws en op het internet te vinden en het tweede nauwelijks. Voor het eerst in België, in Ninove, heeft Vlaams Belang de meerderheid van alle stemmen in een gemeente gekregen en mag nu dus zowel de burgemeester leveren als het plaatselijke bestuur vormen. Het is opmerkelijk hoe de meningen van politici hierover verdeeld waren. Sommigen spraken er schande van en van een zwarte dag voor de democratie, terwijl anderen, ook niet-Vlaams Belangers, het nu juist de uitkomst vonden van het democratisch proces. Zo is het en zo hoort het ook. Daar mag je uiteraard wel een persoonlijke mening over hebben, maar de politicus die die uitkomst fout vindt, begrijpt niet wat democratie is. Maar wel verklaren dezelfde politici dat de ‘kiezer altijd gelijk heeft’. Behalve dan als ze op de verkeerde partij stemmen. Eerst maar eens afwachten hoe het daar nou verder gaat en dan pas oordelen. Vooral door de plaatselijke kiezers dan.

Zondag 13 oktober 2024.

Heb gisteren ontdekt dat het CBG (Centraal Bureau voor Genealogie) een nieuwe procedure heeft voor het aanvragen van persoonskaarten en persoonslijsten uit de GBA (Gemeentelijke Basis Administratie). Heb ook het gevoel dat de tarieven flink zijn gestegen, maar dat heb ik niet echt vergeleken met het vorige tarief. Voortaan betaal je een starttarief van iets meer dan een tientje, maar daarvoor mag je dan voor twee personen een aanvraag doen. Elke volgende persoon is dan ongeveer 5 euro. ‘Vrienden’ krijgen korting. Ook nieuw is dat je meteen moet betalen bij de aanvraag en met iDeal. Je betaalde altijd al per aanvraag en niet per gevonden of geleverde kaart/lijst. Dat lijkt me een heel goede maatregel. Eerder kreeg je na levering een rekening voor het aantal aanvragen. Ook nieuw is dat er nu wordt gesteld dat je binnen 14 dagen de gevraagde en gevonden kaarten/lijsten hebt. Dat was vaak wel anders. Ik heb wel eens enkele maanden op een kaart moeten wachten. En tenslotte is nieuw dat er ook een spoedbehandeling mogelijk is. Dan krijg je de kaart of lijst al na twee werkdagen. Dan betaal je wel flink meer. Dit is dus al met al een echte verbetering als het ook wordt waargemaakt. Dan mogen ze van mij wel iets meer vragen.

Zaterdag 12 oktober 2024.

En inderdaad, toch wel tot mijn verrassing, werd het vlees gisteren bezorgd. Het was overigens nog niet helemaal perfect. Volgens de informatie van de leverancier, moest er dan eerst, kort voor de bezorging, nog een e-mail naar de klant gaan en die heb ik nooit gehad. Effect hiervan was dat ik aan het eind van de middag nog maar even boodschappen ben gaan doen, en bij terugkomst het pakket voor de deur vond. Ook mijn nootjes kon ik gisteren weer aanvullen, zodat ik nu voor de komende drie weken weer niets tekort kom. Qua nootjes dan. Ook qua andere zaken niet trouwens.

Vrijdag 11 oktober 2024.

En nu is ook, precies volgens afspraak, mijn printer weer in gebruik genomen. Na de nieuwe computer kreeg ik het zelf niet voor elkaar om ook weer de printer aan te sluiten. En nu print hij weer dat het een lieve lust is. Alles lijkt nu ineens volgens de planning te gaan en dat is toch wel een zeldzame periode. Altijd gaat er wel iets fout en soms meerdere keren achter elkaar. Nu alleen nog vandaag het vlees. Dat zou overigens voor het eerst zijn, dat het bestelde vlees op de afgesproken dag echt wordt bezorgd, maar als het vandaag niet lukt – nu alles zo meezit – dan lukt dat nooit meer. Morgen het resultaat.

Donderdag 10 oktober 2024.

En plots rond het middaguur stond een besteller met een pakje voor de deur. Het bleek het boek te zijn dat ik maandag pas had besteld en betaald en uit Lüdenscheid in Duitsland moest komen. In minder dan 48 uur thuisbezorgd! Een half uur later stond er zelfs nog een besteller voor de deur met nog een pakje met een boek. Dat was het boek dat ik al een dag of tien in geleden in Nederland had besteld, maar dat tot mijn verrassing ook uit Duitsland kwam. Nu verwacht ik alleen nog het door mij bestelde vlees, dat volgens de oorspronkelijke afspraak morgen moet worden bezorgd. Het gaat ineens allemaal op rolletjes. Dat kan dus ook een keer.

Woensdag 9 oktober 2024.

Gisteren de eerste portie ingevroren erwtensoep verorberd. Met Van Dijk’s roggebrood. Met de ouderdom wordt dit soort eten alleen maar lekkerder. Deze keer had ik duidelijk meer spliterwten en hele erwten gebruikt. De vorige keer vond ik de soep nog iets te dun. Met het kopje water erbij was de snert deze keer precies van de vereiste dikte. Hij krijgt van mij nu een dikke 9. Qua structuur zowel als qua smaak. De volgende portie moet nog wel iets meer prei hebben. Ik aarzelde al bij de boodschappen, of ik er nog niet een klein preitje bij zou doen, maar nu weet ik het zeker: ja, een extra preitje moet er nog bij. En dan is hij helemaal perfect. Ik heb zitten smullen. Verder nog naar de kapper geweest en mijn computerleverancier. Morgen wordt dan eindelijk het printen hersteld en kan ik weer stukken uitprinten en brieven verzenden. Het eerste boek dat ik verwachtte zou zaterdag worden bezorgd, maar dat is blijkbaar vervroegd naar vandaag. En het is nu definitief maar één boek, dus het tweede boek van dezelfde leverancier zou dus dan op 11 april 2025 moeten komen.

Dinsdag 8 oktober 2024.

En er zijn weer diverse bestellingen onderweg. Eerst weer een flinke portie meukvrij vlees, die volgens Bartjens komende vrijdag bezorgd zou moeten worden. Maar dat wil wel eens te laat komen. Dan twee boeken bij Amazon, waarvan het me steeds onduidelijker wordt wanneer nu wat besteld wordt. In elk geval één boek dat komende zaterdag bezorgd zou moeten worden. Het andere boek zou wel eens de bezorgdatum 11 april 2025 kunnen hebben. Dat is dus over ruim een half jaar. En dan komt er nog een boek, dat ik maandag (gisteren dus) heb besteld en betaald en dat uit Duitsland moet komen. Als ze het meteen verzonden hebben, kan het er ook eind van deze week al zijn. Anders begin volgende week. Verder is er vandaag nog kappersbezoek. Gisteren weer schoonmaak en heb ik het straatje geveegd. Moet ook af en toe. Vooral nu ik sinds kort een buurman heb, die zich ook voor het gemeenschappelijke inspant. Hij heeft onlangs de over het toegangspaadje hangende planten gekortwiekt. Er was ook nog maar een half pad over. Dan is het ook prettiger vegen.

Maandag 7 oktober 2024.

Misschien wel acht flinke porties snert liggen nu weer in de vriezer. Hij werd zelfs een beetje te dik, zodat ik bij elke portie uit de vriezer een kopje water moet bijvoegen. Dan is hij helemaal perfect. Verder liep ik tegen een ander verschijnsel op. Ik had bij de Jumbo een pakje roggebrood en een pakje katenspek aangeschaft. Dat hoort nu eenmaal bij de snert. Bij het bereiden van een roggeboterham bleek me dat op het pakje” ‘smeuïg’ stond. Dat was me eerst niet opgevallen. In de praktijk bleken de plakjes niet van elkaar te krijgen. Ook niet met veel moed, beleid en trouw. Het smeuïge had tot gevolg dat alle plakken flink aan elkaar bleven kleven en niet los van elkaar waren te maken. Het werd een feest van stukjes roggebrood, niet veel groter dan een flinke postzegel. Ik heb dat de volgende dag meteen maar even bij de Jumbo gemeld. Ik kreeg meteen een pakje van een ander merk in de handen geduwd, met de mededeling: ‘dit roggebrood is het populairst bij de klanten’. Het lag op de laagste plank en dan helemaal achteraan, zodat het vanuit de winkel niet te zien was. Je moet het maar weten. Nu weet ik voortaan welk merk roggebrood ik moet hebben en niet zomaar een pakje grijpen.

Hieronder eerst het smeuïge roggebrood en daaronder het meest verkochte roggebrood.

Zaterdag 5 oktober 2024.

Vandaag grote wasdag met zeker twee grote wassen, en een megapan snert maken. Dus ik ben weer even van de straat.

Vrijdag 4 oktober 2024.

Op een drukke dag volgde een rustige dag. En dat was ook precies de bedoeling. En een beetje mijn loopachterstand wat ingehaald. Het na de vorige dag overgebleven huiswerk gemaakt. En de puntjes op de i gezet met mijn nieuwe computer. Kan alleen nog altijd niet printen. Maar ook daar wordt nog aan gewerkt.

Donderdag 3 oktober 2024.

Dat was weer eens een dagje Dinxperlo. Hoewel er twee bestuursleden om medische redenen niet waren, was het toch een vergadering waarin we weer heel wat zinnigs hebben gedaan en goede afspraken hebben gemaakt over heel wat onderwerpen. En hij was ook nog eens redelijk op tijd geëindigd. ’s Avonds weer eens naar de Chinees. Ik vind het dan altijd weer fijn na zo’n dag languit op de bank te gaan liggen. Tot veel meer ben ik dan ook niet in staat.

Woensdag 2 oktober 2024.

Dat was dus een dagje bijkomen. En van achter het bureau en met hulp van Apple mijn e-mail weer aan de praat gekregen. Dat lucht ook op. Nu nog mijn printer aansluiten, want dat is ook niet vanzelf gegaan. Ook alle probeersels die ik van mijn leverancier van beide zaken (computer en printer) kreeg bleken niet te werken. Of ik deed uiteraard iets verkeerd, wat bij mij heel goed kan in dit soort zaken. Dus daar moet hij me nog mee helpen.

Ook had ik nog een avontuur met een volgende leverancier: Amazon. Ik bestelde en betaalde er twee boeken. En pas nadat alles was afgerond viel me in eens op dat de te verwachten leverdatum erbij stond. Dat bleek te gaan om vrijdag 11 april. Een jaartal stond er niet bij. Dat is dus tenminste ruim een half jaar verder. Zou dat echt waar zijn? Als je dan probeert een vraag te daarover te stellen, word je verwezen naar de Veel Gestelde Vragen en dan verzand je totaal in een lawine aan pagina’s. Van alle mogelijke en denkbare vragen, en dat zijn er makkelijk meer dan honderd, staat mijn vraag daar uiteraard niet bij. Dat is nu de zoveelste keer. Als ik iets te vragen heb aan een leverancier, is het antwoord op mijn vraag niet op hun website te vinden. Daarom wil ik ook contact. Maar dat kan dan niet. Veel mensen stellen blijkbaar telefonisch vragen waarvan ze het antwoord makkelijk op de website kunnen vinden. En van die telefoonlawine wil zo’n bedrijf dan af. En dus moeten de mensen die het antwoord niet op hun website kunnen vinden daar maar onder lijden. Want zij kunnen geen telefonisch contact leggen. Ik moet nu dus lijdzaam ruim een half jaar wachten. Dat is zo’n gigagroot verschil met Apple. Daar kun je elke vraag gewoon aan een levend mens stellen. En je krijgt ook meteen antwoord. Veel andere leveranciers, doen hun uiterste best om echt contact zwaar te ontmoedigen of zelfs onmogelijk te maken. Zal ik dan maar een ouderwetse brief aan Amazon schijven?

Dinsdag 1 oktober 2024.

Enkele afwezige en drukke dagen gehad. Vrijdagavond een auto opgehaald om mijn ‘oude’ computer naar mijn broer in Maassluis te brengen. Dat heb ik vanaf zaterdagmorgen vroeg ook gedaan. Het was een voorspoedige rit. Ik was al heel lang (10 – 20 jaar?) niet met de auto in het westen des lands geweest, en het is daar zoals bekend doorgaans een stuk drukker dan in het Noorden en Oosten van het land, waar ik wél veel heb autogereden. Pas bij het Kleinpolderplein bij Rotterdam, werd het zo druk dat ik af en toe stilstond, hoewel de spits toen wel voorbij was. Verder ging het eigenlijk wel soepeltjes. Het opnieuw inrichten van de computer voor Jan liep dan weer bepaald niet soepel. Eerst kreeg ik het internet en ook bankieren geïnstalleerd, maar weigerden de e-mail, de printer en Pages en enkele andere items elke medewerking. Dankzij de voortreffelijke service van Apple waarvan de service ook op zondag geopend is kon ik geleidelijk enkele hobbels oplossen, maar met e-mail en pages konden zij me toch ook (nog) niet helpen. Maandagmorgen de e-mail met behulp van Agnes van KPN ook aan de praat gekregen. Agnes verdient opslag, zo heb ik haar ook verteld, want wat Apple niet kon, kon zij wel. Met diverse omwegen en veel geduld met mij. Als ik nog een waardering mag schijven komt dit zeker voor. De printer moet eerst nog nieuwe inkt krijgen, die heel lang niet was gebruikt, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat ook gaat lukken. Alleen Pages bleef onvermurwbaar. Het moet toch gek gaan als we Applesoftware niet op een Applemachine kunnen installeren, zelfs niet met behulp van Apple. Dat kan ik niet geloven.

Vrijdag 27 september 2024.

Gisteren moeizaam mijn volgende computer naar huis gesjouwd. Traag, want de draagbeugel sneed toch wel enigszins in mijn hand. Nu nog de oude spullen overzetten op de nieuwe. Ben aan mijn volgende boek begonnen: Atlas van de geschiedenis van de misdaad. In Nederland. Nog even geen plaatje, want er zit een hobbel in mijn computer, die ik er nog niet uit heb. Maar dat komt nog wel. Het is maar goed dat ik de laatste dagen goed gewandeld heb, want vandaag lijkt het de hele dag een regendag te worden. Ik heb weer eens ouderwetse zuurkool gemaakt. En genoeg voor vier dagen. Drie dagen heb ik dus ingevroren. Ik doe dat niet vaak meer, maar dat zou wel beter zijn: 1. alles met uitsluitende natuurlijke ingrediënten, 2. volgens ambachtelijke traditie in elkaar gezet en 3. meteen ingevroren. Datzelfde moet ik nog eens doen met een flinke pan erwtensoep. Maar niet vandaag vanwege de vele regen. Er komen nog dagen genoeg.

Donderdag 26 september 2024.

Het boek “Een kleedje voor Hitler” heb ik uit. Een zeer indrukwekkend boek. De schrijver, Bas von Benda-Beckmann, een Nederlander woonachtig in Haarlem, stamt af van een Duitse adellijke familie. Hij beschrijft in het boek – te beginnen bij zijn overgrootvader – waar zij stonden in de Duitse geschiedenis en met name in de Hitlerperiode (plm. 1923 – 1945). Een nicht van hem, een zekere Luise, was getrouwd met generaal Alfred Jodl, een naaste medewerker van Hitler, die ook in Nederland de overgave van de Duitsers op 5 mei 1945 tekende. Jodl werd na de oorlog ter dood veroordeeld en opgehangen. Hij bleef beweren dat hij niets van de Holocaust geweten heeft, hoewel hij jarenlang elke dag bij Hitler was. Wat hij van alle ellende na de oorlog gezien heeft, vond hij afschuwelijk en Duitsland en de Duitsers onwaardig. Luise bleef in hem geloven: hij heeft van alle ellende niets geweten en was ook nergens schuldig aan. Ieder familielid was wel bij de nazi’s betrokken, op zijn minst als meeloper, maar vaker als (mede)dader. Hijzelf is geboren in 1977 in Nederland en heeft uiteraard er helemaal niets mee te maken gehad. Indrukwekkend hoe hij zijn eigen familie beschrijft: zorgvuldig zijn woorden kiezend, maar ook glashelder in zijn eigen standpunten. Het zal je familie maar wezen. Dit zal nog lang bij me nasudderen.

Woensdag 25 september 2024.

Dat was weer een heel lange dag, met vroeg op en laat weer thuis. En meteen ook uitslapen. Dat hoort er sinds enige tijd ook bij. Dat zal wel iets met leeftijd te maken hebben. Inhoudelijk hebben we met de Raad van Commissarissen van De Woonplaats overlegd. Vooral over het aantrekken van een volgende Huurderscommissaris en wat daar omheen allemaal moet gebeuren. Maar ook andere actuele zaken, zoals de komst van een nieuwe directeur. De reis verliep voorspoedig, zowel heen als terug. In de avond bij familie in Leusden langs gegaan. Altijd een goede bestemming.

Maandag 23 september 2024.

Onverwacht met een zoon geluncht. Die gaat binnenkort voor zijn werk naar Madrid en daarna voor een korte vakantie naar Japan. Vriendin uiteraard mee. Zou het goed met hem/ze gaan? Ik denk het wel. En nu voor mij weer de start van een drukke nieuwe week.

Zondag 22 september 2024.

En daar had ik dan de volgende leverancier die zijn afspraken niet nakomt. Ik had een nieuwe Mac besteld en meteen ook maar betaald en voor de aflevering afgelopen zaterdag afgesproken. En dat ging uiteindelijk niet door vanwege vervoersproblemen. Wanneer hij er dan wel is, kon de leverancier niet zeggen. Bovendien bleek me dat als ik binnenkort weer naar Enschede moet, op een ov-vriendelijk tijdstip, dus laat beginnen, er geen treinen rijden tussen Almelo en Enschede. Dus dat wordt toch weer een auto.

Zaterdag 21 september 2024.

Weer veel tijd besteed aan het voorbereiden van de komende dagen. En gewandeld. Het is opvallend dat ik sinds een week of zo aanzienlijk minder naar de super ben gegaan. Ik eet eerst mijn koelkast leeg en nieuw lekkers komt er gewoon niet bij. Uit ervaring weet ik dat ik de discipline goed kan opbrengen. En dit keer moet het echt wel een aantal weken duren. Tegelijk blijf ik me buiten de deur – rond etenstijd en in gezelschap – als anders gedragen. Ik eet mee met wat er wordt opgediend, want ik kan niet verwachten dat er met mij bijzonder rekening wordt gehouden. En dat hoeft ook niet. Ik haal het wel weer in.

Voor oudere gegevens zie het overzicht 2024, voor de meer chronologische gebeurtenissen, of de pagina: overpeinzingen en leuke belevenissen, of de pagina ‘eten en drinken’ elders op deze website.