In het overzicht van het jaar 2022 meld ik traditiegetrouw eerst mijn situatie aan het begin van het jaar. Ook in 2021 werden mijn activiteiten als gevolg van de nog altijd doorlopende corona-pandemie bij vlagen beperkt, vooral als het ging om ontmoetingen. Vergaderingen van de clubs waarvan ik lid of bestuurslid was en ben, gingen per video en niet meer in persoon door. Niet meer uit eten, geen bezoek meer van en aan familie en vrienden. Geen huisje meer op de hei. Pas op 14 mei 2021 was ik voor de tweede keer gevaccineerd en kon er weer wat meer, op 9 november gevolgd door de booster. Vanaf de start van 2022 leek de pandemie over zijn hoogtepunt en kon er steeds meer. Er is in het jaar 2021 niemand in mijn naaste omgeving overleden, of ernstig ziek geworden. Ik ben nog altijd bestuurslid van de bewonersclub van mijn woonwijkje en ben ook nog lid van het bestuur van het Huurdersplatform De Woonplaats in de Achterhoek en Enschede. Ik ben ook nog lid van de ‘klankbordgroep’ van mijn gepensioneerdenvereniging, lid van de Hollandse Vereniging voor Genealogie, “Ons Voorgeslacht” en van de Moerdregste Historische Vereniging. Abonnee ben ik van het tijdschrift Archeologie en internetabonnee van de New York Times, The Guardian en de Times of Israel. Ik heb ook nog steeds de twee b.v. ’s Invictus b.v. en Qatraze b.v., die allebei nog actief zijn, al is het op een laag pitje. Ik ben lid van MyHeritage, zowel voor het medische deel, als voor het genealogische deel en van 23andme voor het DNA-deel. De aanvraag voor een driewielfiets, die loopt vanaf eind maart 2019, liep ook nog het gehele jaar 2021 door. Op 30 juli 2021 werd de nieuwe website www.deidentiteitsvinders.nl (ook: www.vandnanaaridentiteit.nl) gelanceerd. Het bezoek aan mijn diverse websites liep mede daardoor in 2021 flink op: van 7005 in 2020 naar 11.781 bezoekers in 2021. In dit tempo doorgaand zouden het in 2022 ruim 16.000 bezoekers kunnen zijn, als ik het ook volhoud om er geen reclame voor te gaan maken.
Zaterdag 1 januari 2022. De gebruikelijke oud- en nieuwviering met zelfgemaakte oliebollen. Op 4 januari overleed mijn eerste vaste vriendin Hilde-Mieke Gielen, zeventiger jaren, met wie ik ook enkele jaren heb samengewoond. Hilde-Mieke was een van de eerlijkste mensen die ik ooit ontmoet heb. Ze heeft me nooit belogen, bedrogen of bestolen, en dat kan ik van latere relaties bepaald niet zeggen. Jammer dat ze zo enorm jaloers was, waardoor onze relatie stukliep. Ze heeft me ook in 1974 aan het roken gekregen, waarmee ik pas op 2 oktober 2000 ben gestopt. Dat was uiteraard mijn eigen fout en niet die van haar. Ook vernam ik dat een ander leidster van de groep, Ria Götz-Werner, het afgelopen jaar overleden is. Met haar had ik altijd een goed contact, maar toch ook nooit een relatie.
Zaterdag 14 januari gingen de winkels weer grotendeels open, terwijl ik een dag eerder nog bij de tandarts was voor controle. Er was niets bijzonders. De bestuursbijeenkomst, gepland te Aalten op woensdag 19 januari ging niet door en werd digitaal gehouden. Op donderdag 20 januari brak het schandaal rond The Voice of Holland los, met vele vrouwen die onheus benaderd waren.
Dinsdag 25 januari gingen o.a. de restaurants weer open, tot 22.00 uur. Op donderdag 26 januari maakte ik voor het eerst in maanden weer een een megawandeling. Zaterdag 29 januari meld ik het vertrek van twee buren, een Indiase familie en een bewoner met veel aanloop. En de komst van twee nieuwe buren.
Op dinsdag 1 februari meld ik dat we tot hier toe nog geen winter hebben gehad en zelfs nog geen nachtvorst.
Woensdag 2 februari hadden we weer eens sinds lange tijd een fysieke vergadering, te Enschede. Op vrijdag 4 februari werden de Olympische Winterspelen te Peking geopend. Zaterdag 4 februari 2022 een uitgebreid artikel in de Telegraaf over een wetenschappelijk onderzoek over de samenhang tussen vitamine D en het krijgen van Covid. Ik zit dus wel snor hiermee. Deze dag kreeg ik ook mijn laatste schilderij van Jan Steen, dat ik ook vrijwel meteen ophing. Woensdag 9 februari plaatste ik weer een een megabestelling bij De Woeste Grond, die de volgende dag werd afgeleverd. Zaterdag 12 februari een artikel over de bestelling van software voor de Covid-pandemie / de ziekenhuisbezetting, door de latere minister Kuipers. Hij bestelde dat bij een relatie. Het systeem heeft nooit gedaan wat het had moeten doen, tot op de dag van vandaag (24.7.22) niet. Het is ook heel erg fout en erg wereldvreemd om zo’n bestelling bij een relatie te doen. Het is de garantie op mislukken. In de twee grote automatiseringsprojecten waar ik bij betrokken was, (de Hogeschool Holland en KPN Werving en Selectie) was ik of totaal niet betrokken bij de bestelling van hard- en software, dus kon ik op de leverancier steeds openhartig reageren, en deden de systemen het op de afgesproken dag, voor het afgesproken bedrag en met de afgesproken faciliteiten. Zolang ik er was is er met deze systemen helemaal niets verkeerd gegaan.
Dinsdag 14 februari 2022, Valentijnsdag. Zie de pagina ‘Overpeinzingen, deel II.
Zondag 20 februari begin ik voor het eerst met een nieuw toetje: yoghurt met stoofpeertjes. Ook doe ik in mijn blog de voorspelling dat Putin in de komende dagen wel met een oorlog tegen Ukraine zal gaan beginnen. ‘Voor het eerst een Europese oorlog sinds 1945’ schrijf ik er nog bij. Hij zal wel wachten tot de Olympische Winterspelen in Peking voorbij zijn, om zijn Chienese vrienden niet voor de voeten te lopen. En inderdaad werd ik donderdag 24 februari s morgens al om half zes in de morgen wakker met het nieuws dat de oorlog aldaar begonnen was.
Dinsdag 28 februari 2022
Het volgende boek waar ik mee bezig ben is dan “Empire of the Black Sea.” van Duane W. Roller. Het speelt zich af in de laatste drie eeuwen voor Christus vooral aan de noordkust van het huidige Turkije. Maar bij hun uitbreiding hadden ze uiteindelijk vrijwel de hele Zwarte Zee omringd, alsmede aan de linkerkant stukjes van de Grieken, waaronder het eiland Delos. Er heersten slechts acht koningen, zes van hen heette Mithridates, voordat het rijk ten onderging. Het betrof het Pontische rijk. Ze hadden dus ook contacten met de eerder door mij bestudeerde Scythen, maar zover ben ik nog niet. Kunstwerken heb ik nog nauwelijks van ze gezien, uitgezonderd hun munten. Ze hadden ook geen goud, terwijl de aangrenzende Scythen daarvan nu juist zoveel hadden. De vrouwennaam Laodike was er populair, ook in het koningshuis, waarvan ze er in die pakweg 250 jaar er niet minder dan 18 van hadden, in het boek netjes genummerd van Loadike I tot en met Loadike XVIII. Ik heb toch al zoveel moeite met namen uit elkaar houden, dus 18 Laodike’s van elkaar onderscheiden is gewoon teveel voor mij. Ongeveer tegelijkertijd waren er in Egypte de beroemde Cleopatra’s, waarvan Cleopatra VII de beroemdste was en die zeven kan ik ook al nauwelijks uit elkaar houden. Ze hadden dus ook in zekere periode het (thans Griekse) eiland Delos, waar toen een kleine 30.000 mensen op woonden. Het was in die tijd het centrum van de plaatselijke slavenhandel, waarvan er toen tot wel zo’n 10.000 per dag werden verhandeld. Nog even heb ik met Google het huidige eiland Delos opgezocht. Er blijken nu nog 24 vaste bewoners van dat eiland te zijn. En het is nu vooral een toeristische bestemming. Er zal met thans 24 bewoners en ooit tegen de 40.000 vast nog wel ergens een lapje grond voor een huisje zijn. Goed weer verzekerd en metaaldetector meenemen.
Woensdag 2 maart bestuursvergadering te Dinxperlo. Voor het eerst in tijden weer fysiek. De vergadering besloot unaniem om aan de ALV van 23 maart voor te stellen, mij weer voor een volgende periode te benoemen tot bestuurslid van het Huurdersplatform. Daarna begreep ik dat dat voor een periode van vier jaar was, en ik betwijfelde meteen of ik dat wel vol zou gaan maken. Tegen de aflooptijd ben ik op een oortje na 80 jaar. Ik zie wel. Het weekend van 5 en 6 maart was er dan weer het WK Allround Schaatsen in Hamar, in Noorwegen. Maandag 7 maart meld ik dat ik het boek over het Pontische Rijk uit heb.
Vrijdag 11 maart 2022 besloot dan de rechtbank in Groningen mij gelijk te geven in mijn zaak tegen de gemeente Groningen over de driewielfiets: hij werd toegekend. Dat vernam wel mijn advocaat die dag nog, maar het was blijkbaar al te laat om mij te informeren, want ik vernam het pas op maandag 14 maart. Zondag 13 maart had ik nog voor het eerst de buitenboel aan de voorkant van mijn huis een grondige grote beurt gegeven. Dat was ook weer voor het eerst in jaren, en het glom, blonk en rook dat het een lieve lust was. Maandag 14 schrijf ik ook voor het eert in mijn blog over mijn twijfels of ik wel met voortgaan met de beide clubs: bewonerscommissie in mijn wijkje en het platformbestuur in Enschede. Ik zou gaan nadenken over alternatieven, want niks doen is al helemaal niets voor mij. Woensdag 16 maart was er dan weer bestuursvergadering in Enschede, maar ook verkiezingen. Ik stemde op de Partij van het Noorden, omdat hun standpunten voor 69% overeenkwamen met de mijne. Geen andere partij kwam boven de 50%. D66 kwam in de stemwijzer op de 12e plaats van 16 partijen. Het blijkt maar weer eens hoever D66 van zijn wortels is afgedwaald.
Donderdag 17 maart werd mijn oudste broer Arie dan 83 jaar en ik heb hem daarna uiteraard gefeliciteerd. Vrijdag 18 maart haalde ik mijn tweede boosterprik.
Maandagmorgen 21 maart ben ik dan per trein vertrokken naar Leiden, voor een bezoek aan mijn oudste broer. Ik kwam perfect op tijd om 14.00 uur aan. Ik wist dat hij nog een bezoek van de huisarts verwachtte, of in dit geval een leerling-huisarts, en die kwam ook, maar duidelijk later dan de afgesproken tijd. En die nam alle tijd, zoals het ook hoort. Dan kon ik natuurlijk niet halverwege het gesprek opstaan en weglopen en dan wacht je beleefdheidshalve toch even totdat het gehele consult is afgelopen. Het was overigens niets bijzonders, voor zover ik kon beoordelen. In elk geval niets waar hij of ik erg ongerust van werden. Door deze vertraging zou ik dus ook later bij mijn andere broer in Maassluis aankomen en dan probeer ik toch de schade nog zoveel mogelijk te beperken. Bij een overstaptijd van 4 minuten te Leiden (17.11 – 17.15) wordt dat dus spannend, aangezien de perrons te Leiden de maximaal mogelijke lengte hebben, die ook geheel door de Spoorwegen worden benut. Alleen het aankomstperron helemaal teruglopen tot waar je er vanaf kon kostte al ongeveer twee minuten. Dan de trap naar beneden en een stukje verder weer omhoog en dan stond de volgende trein meteen boven aan de trap. Dat laatste viel dus weer erg mee, maar dat kun je niet weten als je met de wandeling begint. Voor hetzelfde geld moet je dan weer een heel lang perron teruglopen en dan mis je die trein geheid. Dus besloot ik – intuïtief – om dan toch maar vanaf de start iets sneller te lopen dan ik anders zou doen. Temeer ook omdat ik toch al zo vertraagd was. En halverwege het eerste loopperron gebeurde het. Om 17.12 uur struikelde ik, over ik weet niet wat, mogelijk mijn eigen voeten, en viel op mijn rechterhand en linkerknie. Ik stond vrijwel meteen weer op en liep verder. Gelukkig merkte ik dat de ingang van de trein die ik moest hebben precies boven de trap van aankomst op het perron was, en stapte naar binnen, terwijl de deuren vlak achter me en me zelfs nog licht rakende dichtscheerden. Een dame na mij kon nog net haar hand tussen de deuren steken, maar trok die toch maar terug. Ik was de allerlaatste die mee kon. Het heeft geen meter gescheeld. Ik moest staan, want de trein was eivol. En gedurende de rit naar Delft, had ik ook nauwelijks of geen last van rechterhand en linkerknie. Vanwege de adrenaline vermoed ik. Aangekomen in Delft moest ik verder met de bus en dat liep verder soepeltjes, overstappen op station Maassluis-Centrum ging ook volgens plan en bij broer Jan aangekomen om precies 18.30 uur. Een uur later dan de oorspronkelijke bedoeling. Pas toen ik eenmaal bij hem op de bank zat begon vooral de hand goed op te spelen en in mindere mate ook de knie. De hand zwol ook sterk op en ik kon er vrijwel niets meer mee doen. Ik bleef dus maar bij Jan slapen. De hele nacht heb ik geen oog dichtgedaan. De volgende dag, dinsdag 22 maart, ben ik dan toch maar heel langzaam, onderweg naar huis gegaan, alwaar ik om ongeveer half vier aankwam. Thuis gekomen heb ik eerst naar even per e-mail, de gereserveerde auto afgebeld en vervolgens volgens mezelf afgemeld voor de ALV te Aalten van 23 maart. Wel heb ik nog op verzoek per e-mail mijn bijdrage voor de vergadering gemaakt en opgestuurd. Zolang ik maar met één hand kon en kan tikken lukt het wel. Maar voor bijzondere tekens, waarvoor ik twee handen nodig heb gaat dat niet. En inmiddels vanaf vanmorgen weer wel, met mate. De nacht van dinsdag op woensdag heb ik toch nog enkele uren geslapen, en dat was al een enorme verbetering ten opzichte van de voorgaande nacht. Gelukkig heb ik heel veel voedsel en drinken in huis, dus ik hoefde en hoef de deur niet uit. En heb me ook nauwelijks aangekleed. De afgelopen nacht, 24 op 25 maart, sliep ik nog weer beter en was mijn nacht weer bijna normaal. Gisteren had ik me voorgenomen om vandaag weer boodschappen te gaan doen, maar ik stel het toch nog maar een dag uit, besloot ik zojuist. Ik kom niks tekort. Gelukkig heb ik voorlopig geen verplichtingen buitenshuis, dus het zal allemaal wel goedkomen. Ik kan alweer een leeg kopje verplaatsen, een bladzijde omslaan en een deur openduwen en ander licht werk doen. Opstaan van een bank of het bed, kost me nog wel veel moeite, maar als ik eenmaal sta lukt weer veel. Donderdag 24 ging ik zelfs naar bed, terwijl alles weer was afgewassen. Straks een was proberen.
De zomertijd is weer ingegaan en ik was niet voorbereid. Bij het wakker worden had ik niet meteen door dat de tijd was veranderd. Pas bij het oppakken van mijn iPhone realiseerde ik me dat ik enkele klokken handmatig moest verzetten. Dat is inmiddels gebeurd. Ook vanmorgen was de situatie van mijn verwondingen nog niet in enige mate veranderd, hoewel ik gisteravond voor het eerst weer mijn pistache-nootjes met beide handen kon ontschillen. Dat ging zelfs compleet ongemerkt en pas halverwege merkte ik dat ik weer iets kon dat een etmaal terug nog niet mogelijk was. Het wordt dus toch langzaamaan beter, maar voorlopig nog wel met de nadruk op langzaamaan. Ook het doen van de was en het weer opruimen daarvan ging goed. Vrijdag 25 maart 2022 was het dan zover dat ik voor het eerst weer buiten kwam. De voorafgaande dagen had ik de hele dag slechts een pyama aan, en was alles gericht op genezing. Ben met zoon Jeroen iets gaan drinken aan het meer. Het was immers je reinste lente. Op de terugweg boodschappen gehaald. De hand is in een soort stabiliteit gekomen. Al zeker 48 uur merk ik niets van een duidelijke verbetering. Hetzelfde geldt trouwens ook voor de knie. Ik kan nog steeds geen kracht zetten en opstaan vanaf een bank kost moeite. Zo goed als ik jaren binnenshuis het stoten van mijn voeten weet te vermijden, zo slecht lukt het me dat met de knie. Het was vanmorgen al de tweede keer dat ik mijn knie keihard stootte en het jodelen weer eens flink heb beoefend. Gelukkig ging hij beide keren niet bloeden, dus dat is weer een pluspunt. Ik heb nog altijd zeker een rustige week voor me, waarbij ik niet weg hoef, dus het genezen zal dan toch wel verder gaan, ga ik van uit.
Dinsdag 29 maart ging ik voor enkele Apple-accessoires naar de stad, maar kwam niet helemaal voldaan terug. Er moest ook nog besteld worden. In de avond een vergadering van onze Bewonerscommissie en dit zou wel eens mijn laatste vergadering van deze club geweest kunnen zijn, hoewel mijn lidmaatschap nog wel enkele maanden zou duren, tot medio augustus 2022. Woensdag 30 maart ging ik weer eens naar de kapper en donderdag 31 maart ging ik met Jeroen naar Zeist met op de terugweg een compleet witte wereld.
Dinsdag 12 april 2022.Vandaag moet het dan voor het eerst dit jaar weer boven de 20 graden uitkomen, en daar heeft menigeen, waaronder ik, al een tijdje reikhalzend naar uitgekeken. Dat betekent meer en langer luchten van mijn huis, minder vesten en truien aan en minder stoken. De betere tijden breken dus aan.
Woensdag 13 april: bij kinderen aan de deur een “Paasstol’ gekocht. Dit artikel is al jaren niet meer in de supermarkt of bij de reguliere bakker te verkrijgen. Om andersgelovigen niet voor het denkbeeldige hoofd te stoten, wil men verwijzing naar Christelijke feestdagen vermijden en daarom heten ze al jaren allemaal ‘feeststol’. Maar jammer genoeg voor de producenten lust ik geen feeststol, maar wel paasstol of kerststol. Als die er is koop ik die dus wel.
Vrijdag 15 april 2022, Goede Vrijdag. Vandaag dus weer de traditionele uitvoering van de Matheus Passion, door mij al bezocht of beluisterd vanaf 1965 of 1966, toen ik hem voor het eerst aanhoorde. Deze keer – 2022 – heb ik zelfs twee uitvoeringen gevonden: eentje op StingRay Classic die begint om 10.00 uur en duurt tot 12.40 en de andere begint om 12.20 en duurt tot 15.00 uur. De eerste komt uit Portugal, een gekend land waar het gaat om de beste uitvoering van de Matheus Passion, terwijl de andere uitvoering van het Amsterdam Baroque Orchestra & Choir is, onder leiding van Bachkenner Ton Koopman. Die laatste variant heeft het bezwaar dat het Amsterdams is, maar Baroque op barokke wijze spellen kan ik dan wel weer waarderen. En de autoriteit van Ton Koopmans is bovendien boven elke twijfel verheven. Ben benieuwd.
Zaterdag 16 april, Stille Zaterdag. Hoewel stil …… Er werd in elk geval nog de wielerwedstrijd voor profs: Parijs – Robaais gereden. Ofwel “De Hel van het Noorden”. Kinderhoofdjes. Vorig jaar kleddernat met vele valpartijen tot gevolg en dit jaar gortdroog met enorme stofgebieden. Het blijft een bijzondere wedstrijd. Zondag 17 april, Eerste Paasdag. Mijn jaarlijkse paasontbijt, met croissants, geschilderde eieren, en sinaasappelsap.
Woensdag 20 april 2022. Vandaag is dan de 133e geboortedag van wijlen Adolf. Vraag me af, hoeveel mensen in Nederland dit nu nog vieren. Je hoort daar al jaren niks meer over. Ik weet dat allemaal zo goed, omdat mijn broer Jan vandaag ook jarig is, en geboren in 1941. 20 april 1941 was de eerste verjaardag van de Führer die in Nederland gevierd is, na de bezetting in mei 1940. En precies op die dag werd mijn broer geboren. Zo onthoud ik beide verjaardagen zo goed. Het verhaal ging dat alle jongens die op deze dag geboren werden en Adolf werden genoemd, een mooi geschenk van de Führer zouden krijgen. Ik heb dit verhaal, buiten onze familie, nog nergens bevestigd gezien, maar ik heb er ook niet erg grondig naar gezocht.
Woensdag 27 april 2022.
Vandaag met openbaar vervoer via boodschappen te Assen naar Leeuwarden de wInkel www.olielamp.nl voor een nieuw glas voor de stokoude olielamp die ik had gekregen. Voor details zie ‘overpeinzingen’ deel III.
Donderdag 28 april 2022: Vandaag de aangifte Inkomstenbelasting 2021 gedaan en meteen maar weggedaan.
Zaterdag 30 april 2022. Vandaag zijn dan eindelijk mijn nieuwe sloffen, gevoerd met konijnenbont, afgeleverd. Dat is voor het eerst in vele jaren dat ik weer een paar sloffen voor in huis heb.
Maandag 2 mei 2022.
Wat een heerlijke dag vandaag. Niet zo heel erg warm, maar dat heeft van mij ook niet, een zonnetje en weinig wind. Genieten maar.
En ik heb alweer een boek uit, eigenlijk iets voor op het schema, want het aansluitende boek is er nog niet, maar verwacht ik pas dezer dagen. Het boek dat uit is, gaat over de geschiedenis van de zevende Duitse pantserdivisie, 1938 – 1945. Dat is de divisie die – tijdens de veldtocht tegen het westen in mei en juni 1940 – onder bevel stond van generaal Erwin Rommel. Misschien wel de meest gelauwerde en zelfs ook in het Westen meest geprezen Duitse generaal uit die tijd. Hij was in die veldtocht zijn collega-divisies steeds kilometers vooruit tot wel honderd kilometer aan toe. Na die veldtocht werd hij begin 1941 benoemd tot aanvoerder van het Duitse leger in Noord-Afrika en werd in 1943 verantwoordelijk voor de organisatie van de Atlantikwall, om de komende invasie van de geallieerden te proberen tegen te houden. Hij zat vervolgens ook in het complot tegen Hitler op 20 juli 1944. Hij kreeg de keus: of zelfmoord plegen en een volwaardige staatsbegrafenis krijgen met alle toeters en bellen, en tegelijk konden zijn vrouw en kinderen rekenen op levenslange ondersteuning door de Duitse staat, of een ‘rechtszaak’ met nagenoeg zeker de kogel en vrouw en kinderen naar een concentratiekamp. Het was een cynisme waar zelfs Poetin nog wat van kan leren. Hij koos voor zelfmoord en kreeg zijn staatsbegrafenis en vrouw en kinderen kregen de beloofde ondersteuning. Zijn zoon Manfred Rommel werd na de oorlog nog heel lang burgemeester van Stuttgart en bleef daar erg populair tot ergens in de negentiger jaren. Ook interessant in dit boek is de strijd van deze divisie tegen de Russen in de Oekraïne aan het eind van die oorlog. Ik zag daar dezelfde plaatsen voorbijkomen die ook weer vandaag de dag in het nieuws zijn. De Russen deden het toen een stuk beter en vooral sneller tegen de Duitsers als tegenwoordig tegen de Oekraïners.
Dinsdag 3 mei 2022.
Intussen ben ik begonnen met het volgende boek, The Horde:
Ik heb pas 20 van de ruim 300 pagina’s gehad en het lijkt me nu al erg interessant. Het gaat over Djengis Khan en zijn vier zonen die in de 13e en 14e eeuw grote delen van de wereld hebben bezet, tot en met Hongarije toe. Zo kwamen ze ook in wat nu Rusland is, en kwamen daar de eerste vorst (van Moskou) tegen, een zekere Vladimir. Hoe is het mogelijk. Schijfster beweert dat het vooral deze Mongolen zijn geweest die aan de wieg hebben gestaan van het huidige Rusland. Trouwens ook van Oekraïne. Dat is dus heel iets anders dan Poetin beweerde: dat Oekraïne nooit een echt land is geweest. Hij bedoelde waarschijnlijk: sinds het ontstaan van de Sovjet-Unie. Djengis was getrouwd met een zekere Börte en met haar kreeg hij vier zonen. De oudste was Jochi: een boom van een kerel. Vreemd eigenlijk dat dat hier maar zo weinig bekend is.
Woensdag 4 mei 2022.
Afgelopen herfst heb ik mijn eerste gele buitenplant gekocht. De naam is mij even ontschoten. Hij deed het aanvankelijk heel goed, misschien wel een beetje té goed, want hij groeide als kool. Hij werd wekelijks verzorgd door mijn hulp, die zeer groene vingers heeft, al zou je dat op het eerste gezicht niet zeggen. Maar al zijn die vingers nog zo groen, ze kan ook het weer een week vooruit niet overzien, dus ze stonden toch vaak te lang in de regen en/of te kort in de zon. Daar kon die plant niet tegen. Dus enkele weken geleden stelde ik vast dat van die plant helemaal niets meer over was: niets groens en zelfs geen takje. Dus ik wou alles alweer wegmikken als zoveelste mislukt experiment met planten van me. Maar ik had niet op de groene vingers gerekend. Toen ik mijn voornemen kenbaar maakte zei ze streng: nee, niks aan doen en zo laten. Die plant komt echt wel weer tevoorschijn. Het is namelijk een vaste plant. Dat verband ontging me totaal, maar ik heb er ook even totaal geen verstand van. Wie schetste dus gisteren – bij het volgende bezoek van mijn hulp – mijn verbazing toen zij vaststelde dat de plant inderdaad weer tevoorschijn was gekomen. Ik zag vanuit het raam nog helemaal niks, maar vanmorgen zag ik inderdaad een groen blaadje tevoorschijn gekomen. Hoe is het mogelijk. Als er een bloem volgt komt er hier een foto. Deze dag, ging ik ook naar Maassluis, naar broer Jan. Die zit al een tijdje enigszins in de versukkeling, en we moesten van alles en nog wat bijpraten. ’s Avonds weer eens naar De Lantaern, voor een verrukkelijke maaltijd. De volgende dag, nog in Maassluis, opnieuw restaurant, dit keer Kevin, ook een goede tent. Vrijdag 6 mei dan naar ‘neef’ Piet van Leeuwen in Leusden, voor opnieuw een gezellige bijeenkomst met aansluitend een lekker maaltje.
Zondag 8 mei 2022.
In het westen is het vandaag V-E-dag (Victory in Europe): het einde van de Tweede Wereldoorlog in Europa in 1945, nu alweer 77 jaar geleden. In Rusland vieren ze die dag op 9 mei, met een militaire parade. Van dat verschil over het einde van die oorlog hebben sommige Duitse legereenheden toen geprofiteerd. Dan wilde een Duitse divisie zich op 8 mei overgeven aan de Russen, maar die Russische commandant weigerde de overgave, omdat voor hem het staakt het vuren pas de volgende dag was. Vervolgens vertrok diezelfde 8e mei de hele Duitse divisie, met achterlating van alle spullen, zodra het donker was, lopend naar het westelijk front, dat toen doorgaans enkele tientallen kilometers ver was, om zich de volgende dag over te geven aan de Britten of de Amerikanen. De Amerikanen stuurden ze dan terug naar de Russen en ze moesten dan 10 jaar in krijgsgevangenschap in Rusland, maar de Britten lieten ze dan meestal binnen de kortste keren vrij, zodat ze naar huis konden of naar wat daar nog van over was.
Maandag 9 mei 2022. Alle ogen zijn vandaag gericht op Moskou, waar president Poetin zijn jaarlijkse toespraak houdt ter gelegenheid van de viering van het einde van de Tweede Wereldoorlog. Ik zelf, als doorgewinterde Kremlinwatcher, tevens geroutineerd waarzegger, verwacht er niet zoveel van. Hij kan ook niet zoveel, behalve dan een dramatische verslechtering voor iedereen aanbieden. Maar om verschillende redenen geloof ik daar niet in. Omdat hij met elke ‘mildere’ aanpak alleen maar het risico loopt, dat het nog slechter voor Rusland kan uitpakken, dan het toch al voor ze is. Alles opgeven zou verreweg het verstandigst zijn, maar dat ligt ook al niet in zijn karakter. Kortom: ik verwacht veel bombarie maar weinig concrete maatregelen.
Dinsdag 10 mei 2022. Mijn verwachting van gisteren over de toespraak van Poetin kwam precies uit: enige bombarie maar geen inhoud. Dit ongetwijfeld tot teleurstelling van veel andere Kremlinwatchers, die van alles en nog wat verwachtten en voorspelden. De conclusie is dus nu definitief: Poetin heeft geen opties meer. Dus hij blijft doormodderen. Hoe dan ook is het een interessante tijd. Verder ben ik vanaf vandaag met stoken gestopt. Al heel snel in de morgen is het namelijk buiten net zo warm als ik het binnen stookte (20,0 graden), dus dat moet verder te overleven zijn, tot aan de volgende winter.
Woensdag 11 mei 2022. Twee secties, eentje over Huis ter Drift te Doorn (plm. 1952 en de andere over het Grotiuslyceum (1968). Vandaag ook weer een dagje Dinxperlo. Vrijdag 13 mei de kapper, zaterdag 14 mei verse tuinbonen en doperwten te koop.
Verder heb ik mijn boek over de Horde uit, van mevrouw Marie Favereau en ik heb weer heel wat opgestoken. Het blijft toch bijzonder dat een nomadisch volk, zonder steden dus, en met een meereizende administratie, een zo groot gebied heeft weten te besturen, waarin vaak wel steden lagen. Zo hebben ze eeuwenlang o.a. Rusland bezet, van het ontstaan plm 1200 tot 1480. Daar hoorde soms wel en soms niet ook Kiew bij, maar dat bepaalden de Russen niet, maar juist de Mongolen, of andere buren zoals Polen/Litauen of het Byzantijnse Rijk. Ook was voor mij een verrassing dat vanaf 1547 de eerste Russische Tsaar Iwan IV (de Verschrikkelijke), 1530 – 1584, was. Tsaren waren er eerder van Bulgarije heb ik nu geleerd. Pas vanaf 1480 konden de Russen zelf bepalen, al dan niet met behulp van oorlogen, hoe groot hun rijk precies was.
Dinsdag 17 mei bericht van fabrikant Hase van mijn nieuwe fiets, dat de levertijd van een Kettwiesel 16 weken is. Dus zou hij uiterlijk in september geleverd kunnen worden. Het werd eind oktober.
Vrijdag 20 mei stelde ik vast dat ik nog altijd plm 45 contacten had, ongeveer evenveel als ik al vele jaren heb. Voor elke afvaller komt er toch steeds weer een nieuwe bij. Dat is uiteraard geen bewuste strategie, maar zo gaat het blijkbaar gewoon met mij. Zondag 22 mei heb ik ontdekt dat onze moeder haar drie zoons verschillend heeft bedeeld met begrafenispolissen. De oudste – Arie – kreeg er eentje van 1000 gulden, de tweede zoon – Jan – kreeg er vier met elk dezelfde waarde en de jongste – ik – kreeg helemaal niets. Behalve dan een la vol met gespaarde Douwe Egbertspunten van de koffie en de thee. Bij onderzoek bleek dat je als werkende eenling ongeveer 40 jaar moest sparen om recht te hebben op een zwaar verzilverd theelepeltje, met bijbetaling van f 4,95. Ik heb meteen alle punten weggegooid en heb nooit meer iets van Douwe Egberts gekocht. Dinsdag 24 mei ontving ik To Risk it All van admiraal Stavridis. Vrijdag 25 mei tandarts: geen bijzonderheden en voor het eerst verse kapucijners. Zaterdag 28 mei uit met Hans Esveld in Rijswijk en daarna naar broer Jan in Maassluis. Maandag 30 mei was ik bij de huisarts (vervangster) zonder belangrijke aanleiding, waar zij vaststelde dat mijn prostaat niet is gegroeid, maar ze me niet kon vertellen, of het feit dat in 2019 niets op mijn longfoto te zien was, betekende dat ik nooit tbc heb gehad of dat dat nu niet meer zichtbaar was. Dat moet ik dus nog eens uitzoeken.
Juni 2022. Donderdag 2 juni begon ik met het boek To Risk it All te lezen, en was er een ‘brainstormsessie’ te Aalten. De Woonplaats, de Achterhoekse gemeenten, de politie en diverse zorginstellingen waren vertegenwoordigd. Vrijdag 3 juni kocht ik een dahlia bij Tuinland te Groningen.
Zaterdag 4 juni maakte ik de afrastering aan de grens van mijn plaatsje om te voorkomen dat er daar in de herfst zoveel bladeren liggen. Zondag 5 juni was het Pinksteren, en 6 juni was het ook D-Day. Opvallend was dat daar hier geen aandacht aan werd besteed, maar dat er in Normandie nog zeker 10 herdenkingen waren. De jongste deelnemer van toen was op 6 juni 1944 18 en die zou dan dit jaar 96 jaar moeten zijn, dus het aantal mannen dat er bij was is nu toch duidelijk aan het uitsterven. Woensdag 8 juni waren er bij onze groenteboer Berends waren er voor het eerst kersen. Zondag 12 juni begon ik met het boek over de Perzen. Woensdag 15 juni hadden we dan weer een zogenaamde themadag te Enschede. De dagen erna was het bloedheet, tenminste 30 graden. Zondag 19 juni was het dan maximaal 16 graden, en deze dag overleed Wim Dik, o.a. voormalig CEO van KPN vanaf 1988, aan wie ik heel veel te danken heb gehad en zonder wie het megaproject met zoveel succes, beschreven op www.invictusbv.nl nooit een succes was geworden. Maandag 20 juni kwam ik bij een behandelaar die zich voorstelde met “Ik ben Gerrit”. Precies als het liedje uit de zestiger of zeventiger jaren, dat vervolgde met “en ik steel als de raven.” Woensdag 23 juni dagje Enschede, met de combi auto en trein. Op de terugweg 2,5 uur vertraging dus heel laat thuis. Zondag 26 juni in het nieuws dat Togo en Gabon (samen 10 mio inwoners) het Frans als voertaal hebben afgeschaft en zijn overgestapt op het Engels. Het begin van de afkalving van het Frans als wereldtaal. Maandagmorgen 27 juni verbaasde ik me er over dat de buurt zo vroeg van huis vertrok, tot ik doorhad dat het geen zondag maar maandag was. Woensdag 29 juni was ik op weg naar de kapper, toen ik een buuf van mijn leeftijd tegenkwam en ik haar dat vertelde. Ze reageerde met: NEE, NIET NAAR DE KAPPER. HET ZIT NOU JUIST ZO MOOI! Ben toch maar wel gegaan. Donderdag 30 juni vertelde een Vlaamse leraar Nederlands, dat zijn leerlingen het Frans beschouwen als een dode taal, net als het Grieks of het Latijn. Mooi nieuws is dat ook.
Juli 2022. Vrijdag 1 juli begon de nieuwste versie van de Ronde van Frankrijk weer. Dit keer in Kopenhagen. Deze dag ben ik ook begonnen met het boek over de Vikingen van Luit van der Tuuk. Deze laatste is mijn held, omdat hij de eerste en bijna de enige is die het enorme gat tussen het vertrek van de Romeinen uit onze streken in plm. 270 en de komst van Karolingen in plm. 650 heeft weten te dichten. Wat gebeurde er dan hier in die lange periode? Volgens mijn leraar A.W.E. Dek, kamen na het vertrek van de Romeinen, eind vijf eeuw, meteen de Merovingen onder wie hij nog Clovis noemde, maar waarvan we nu weten dat hij Chlodovech heette. Niet dus. De Romeinen vetrokken al tweehonderd jaar eerder en Chlodovech is hier nooit geweest. Zaterdag 2 juli werd mijn kapot hordeur gerepareerd. De dag dat ik ook mijn winterjasmijn kocht, die zou moeten gaan bloeien van december tot en met februari. Plaatje van een volwassen winterjasmijn:
Compost en mest gekocht voor de aanleg van mijn plantentuintje. Mijn hulp heeft het allemaal in orde gemaakt:
Gieter gekocht. Maandag 11 juli weer eens een bezoekje aan de Chinees. Vanaf 18 juli werd het dan weer eens bloedheet met een maximum hier volgens het KNMI van 35,8 graden. In huis werd het nooit warmer dan 22 graden. Vrijdag 22 juli haalde ik weer eens mijn Allinsonboden in Helpman op. Zaterdag 23 juli begon ik met het boek Het Begin van Alles:
De juichkreten op het kaft deel ik niet. Er staan wel ongelooflijk veel details in van over de hele wereld, met accent toch op de V.S., maar daaruit trek ik de conclusie dat de ontwikkeling van de mensheid overal anders ging. Er is geen lijn in te ontdekken, terwijl wel steeds de verwachting wordt gewekt dat die lijn er wel is. Schrijvers beweren bij hoog en laag dat een staat van oorlog tussen stammen en volkeren niet de normale gang van zaken was (en volgens hen dus is!). Vrede was regel en oorlog de uitzondering. Mensen zijn vreedzaam en slechts bij uitzondering gewelddadig. Ik geloof er geen bal van. In de begintijd gingen volgens mij mensen elkaar met stenen en stokken te lijf en bij opgravingen duizenden jaren later vind je dan ook: stenen en stokken, als er dan tenminste van de stokken nog iets over is. Ga dat maar eens interpreteren. Kortom: ook deze schrijvers, met veel respect voor het enorme werk dat ze hebben geschapen, hebben zich laten leiden door hun wensen, zoals zij zagen dat het gebeurd zou moeten zijn. 27 juli mosselen bij Iet. Zondag 31 juli met 6.88 meter de laagste stand van de rijn bij Lobith ooit, met tendens: verder dalend.
Augustus 2022. Maandag 1 augustus mijn enorme voorraad bestek en keukengerei drastisch gesaneerd. Donderdag 4 augustus mijn nieuwe schoenen opgehaald:
Daarna naar Zwolle gegaan voor overleg met een huurder. Het was een bloedhete dag. Maandag 8 augustus het bericht dat onze Chinees er begin volgend jaar mee ophoudt. Vrijdag 12 augustus buiten 31,1 en binnen 21,5 graden. Zaterdag 13 augustus met zoon en schoondochter gegeten bij de Graansilo in Groningen. Redelijk maar absoluut geen top. Vanaf maandag 15 augustus staat mijn abonnement bij KPN weer op mijn privénaam.
Dinsdag 16 augustus steunstokken voor mijn winterjasmijn geplaatst, die inderdaad als kool groeit en zichzelf niet omhooghoudt. Deze dag ook begonnen met een nieuw boek: Joseph Torrigan: Prestige, Manipulation and Coercian. Gaat over de machten die een rol speelden bij de opvolging van Stalin (1953) en Mao (1976).
Donderdag 18 augustus arriveerden de twee eerste bestelde boekenkasten voor in de slaapkamer. Vrijdag 19 kappersbezoek en maakte ik de nieuwe boekenkasten af. Zaterdag 20 augustus het om 06.15 uur op voor het platformbestuursuitje te Apeldoorn met een bezoek aan de Apenheul en Paleis Het Loo. In de avond diner bij restaurant De Heerleijckheijt. Zondag 21 augustus autotochtje naar het dorp Veele met herdenkingsplaat voor hun bevrijding door Belgen in april 1945:
Maandag 23 augustus 2022 heeft ook Algerije besloten het Frans als voertaal en taal in het onderwijs af te schaffen en daarvoor in de plaats het Engels te kiezen. Wat fijn dat ik toch de teloorgang van het Frans mag meemaken. Vrijdag 26 augustus deed ik weer een megabestelling van ‘meukvrij vlees’ zodat ik weer een aantal maanden met vlees vooruit kan. Zaterdag 27 augustus had ik het boek “Prestige ..” alweer uit. Echt interessant over hoe die machtswisselingen in die landen is gegaan. Dezelfde dag bestelde ik mijn derde boekenkast voor in de slaapkamer en ben ik begonnen met het volgende boek: De heerser van Nicolo Machiavelli:
Zondag 28 augustus ging ik met een buurvrouw naar een Indonesisch Restaurant te Niehove (plm 130 inwoners). In geen jaren zoal niet ooit, zo lekker Indonesische gegeten. De Eisseshof, zo’n mooie Indonesische naam. Dinsdag 30 augustus overlijdt dan te Moskou Gorbachov. De meest iconische figuur van mijn leven: hij schafte het eenpartijstelsel in de sovjet-unie af, organiseerde vrije verkiezingen en hief uiteindelijk de hele sovjet-unie op. Diezelfde avond om een uur of 10 bestelde ik nieuw beddengoed bij Smulders, en dat werd inderdaad de volgende morgen al bezorgd. Vanuit Kapelle in Zeeland en met veel files onderweg, als gevolg van een staking. Petje weer af voor PostNL.
Donderdag 1 september stelde ik vast dat mijn gasverbruik over de maand augustus 40% minder was dan mijn verbruik in augustus 2021. Dezelfde dag werd de megabestelling meukvrij vlees afgeleverd. Vrijdag 2 en zaterdag 3 september heb ik de derde en voorlopig laatste boekenkast in mijn slaapkamer in elkaar gezet en gevuld. Woensdag 7 september Centraal Medisch Tuchtcollege in Den Haag. Om 7.09 de trein, zitting van 11.00, via Rijswijk, begraafplaats (geen verandering) naar TheVillage, restaurant bij/van station Voorburg. Trein van 14.47 naar Haren, 18 uur Chinees en 19.00 thuis. Donderdag 8 september Enschede, selectie commissarissen. Woensdag 14 september Rotterdam, pensioengroep, daarna naar neef Piet. Vrijdag 16 september naar Enschede, introductie call-center. Heel erg goed.
Zaterdag 17 september zag ik voor het eerst sinterklaasspullen bij de Jumbo. Maandag 19 september tandartsbezoek (controle) en boek van een buurvrouw/kunstenares met eigengemaakte Weespermoppen. Dinsdag 20 september naar Enschede voor het jaarlijkse overleg met de voltallige RvC, woensdag 21 september opnieuw naar Enschede, voor eigen vergadering en overleg met De Woonplaats. Om 18.00 bij de Chinees en om 19.00 uur weer thuis. Donderdag 22 september begon aan het eind van ons blokje de vernieuwing van de gasaansluitingen, wat er de hele dag in beslag nam. Pas in november zouden wij hiervoor aan de beurt komen. Dus heel snel gaat dit project niet. Wellicht is het stopwerk. Vrijdag 23 september boek over Magellaan (eerste reis om de wereld) en Gorbatchov aangeschaft. Historische volgorde: Brezjnev overleed op 10 november 1982 als 75-jarige, opvolger Andropov overleed op 9 februari 1983 als zeventiger, diens opvolger Tsjernenko overleed op 10 maart 1985 als 73-jarige. Toen waren de oude mannen van het politburo blijkbaar op, en kwam de 59-jarige Gorbatchov aan de macht.
Later in deze reeks, begin november of zo, mijn conclusies.
Zaterdag 24 september ben ik begonnen met de herinrichting van de boekensite www.qatraze.nl Eerste deel: alle geplaatste boeken opnieuw beschouwen en eventueel ook de prijs herzien.
Dinsdag 27 september werd mijn beging leeggehaald door een gespecialiseerd bedrijf, ter voorbereiding van de komst van mijn nieuwe fiets. Mijn container kon vanaf vandaag dan weer binnen staan in plaats van permanent buiten. Woensdag 28 kon ik dan een afspraak maken met Welzorg over de precieze levering. Tot mijn stomme verwondering bleek dat de fiets, ook na flink doorvragen, nog helemaal niet bij Welzorg was aangekomen en er dus ook geen afspraak voor de levering kon worden gemaakt. Dat bericht aan mijn advocaat. Donderdag 29 september kwam bericht van mijn advocaat dat er een communicatiestoornis was bij Welzorg en dat er toch een afspraak over de levering van de fiets kon worden gemaakt.
Zondag 2 oktober 2022. Intussen ben ik met mijn volgende boek begonnen: Gorbachov. Het boek is niet erg groot: ongeveer een flinke pocket, maar wel erg dik: 693 pagina’s. En ook met vrij kleine letters, zodat ik hiermee wel een flinke tijd bezig ben. Het kostte bijna € 20,00. Qua gewicht, 584 gram, is dit één van de voordeligste boeken van de laatste jaren: slechts ongeveer € 3,40 euro per ons.
Zaterdag 1 oktober verscheen de oliebollenkraam – traditioneel – weer in het dorp en ik heb meteen maar dit oudejaarsgebak even geproefd. Zondag 2 oktober vierde ik om 00.10 uur het moment waarop ik 22 jaar geleden met roken ben gestopt. Dinsdag 4 oktober was ik weer eens bij de kapper en woensdag 5 oktober was ik weer in Aalten voor een Algemene Ledenvergadering van het Huurdersplatform. Vrijdag 8 oktober werd door de Oekraïners de brug die de Krim met het vasteland van Rusland verbindt, vernield. Zaterdag 8 oktober ging ik met een zoon uit eten in een Thais restaurant. Vrijdag 14 oktober voor het eerst in vele manden weer eens naar Duitsland voor boodschappen en in de avond met de buuf naar de Chinees, voor ‘het menu van de chef’. Dinsdag 18 oktober werd inderdaad volgens afspraak mijn nieuwe fiets afgeleverd. Woensdag 19 oktober was ik voor het eerst bij een nieuwe club van De Woonbond, te Utrecht, die gaat over de vrije sectorhuren. Het gezelschap bleek voornamelijk te bestaan uit mannen, en dat terwijl alle andere huurdersclubs waarvan ik lid was en ben, voor zeker 90% een vrouwenzaak is.
Maandag 24 oktober 2022. Vanaf morgen ga ik echte proefritjes met mijn nieuwe fiets maken. Dat betekent meteen dat ik vanaf morgen soms moeilijker of in elk geval anders bereikbaar ben. Immers, met een handbike heb je beide handen nodig om veilig met het ding om te kunnen gaan, zolang je erop zit. Als er dan iemand belt kan ik de telefoon niet opnemen, zonder het verkeer en mezelf in gevaar te brengen. Dus de telefoon kan dan gewoon doorlopen zonder dat er iets gebeurt. Het ligt er ook aan waar ik op dat moment precies ben. Midden in druk stadsverkeer, of op een lange eenzame weg, kan het wel even duren voordat ik ergens veilig kan stilstaan. Graag bij niet opnemen dus een bericht inspreken, dan kan ik later beoordelen hoe urgent een boodschap is. Of later nog een keer bellen, dat is meestal het beste. Het kan ook zijn dat ik net weg ben, en dan duurt het ook even of op het punt sta thuis te komen en dan komt mijn reactie dus relatief snel. Maar ook bij een sms-je of een whatsappje hoor ik wel aan een geluidje dat er een reactie is, maar zal ik ook daarop niet altijd meteen reageren. Hetzelfde geldt uiteraard voor een e-mail. Een handbike dwingt je dus meer dan bij een bukfiets, om geen mobiel te gebruiken in het verkeer. De kans dat ik daarvoor ooit een bekeuring zal krijgen is dus helemaal nul. Dat is toch een voordeel.
Donderdag 27 oktober 2022. Iets later dan ik aanvankelijk van plan was, kwam ik dan eindelijk toch toe aan mijn eerste oefenrit met de nieuwe fiets. De rituele handelingen die daarbij hoorden zaten nog niet in mijn reflexen. Dat kan ook eigenlijk nauwelijks. Zo moest ik voor het eerst de accu plaatsen, en daarvoor moest de zitting naar voren. Ik heb wat af staan tobben met alle mogelijke instellingen, maar de leuning kwam niet verder dan hooguit enkele centimeters naar voren. In arren moede heb ik dus maar de leverancier gebeld. Binnen een minuut waren we er uit. Achter de rugleuning zat een vrij slap gespannen koordje en daar moest je aan trekken. De leuning floepte met het grootste gemak helemaal naar voren. Daar had ik nou een half uur mee staan tobben. Het plaatsen van de accu ging vervolgens op zichzelf wel goed, maar de precieze stand van het benodigde sleuteltje was me nog een hele tijd een raadsel. Ik kwam er uit: bij het plaatsen de sleutel zo ver mogelijk tegen de klok indraaien en bij het verwijderen de sleutel de tegenovergestelde kant op. Het hielp ook niet dat er dan steeds geen klikje volgde, of een beetje weerstand, zodat je wist dat je goed zat. Vervolgens bleek de fiets toch nog nauwelijks van zijn plaats te krijgen. Wat moet er dan nog meer? Geloof het of niet, maar het duurde nog weer enkele minuten voordat ik doorhad dat hij ook nog van het slot afmoest, waarvoor weer een ander sleuteltje nodig was. Toen kon dus het fietsen beginnen. Eerst nog even op de parkeerplaats enkele rondjes gemaakt en daarna, via de foto’s, de openbare weg op. Ik begin eraan te wennen. Ik kwam in een rondje via de weg rondom mijn huis, tot en met de 3e (van 8) versnellingen en haalde een snelheid van 17 kilometer per uur. Voor een eerste keer vond ik het wel weer even genoeg. Nu elke dag oefenen en steeds iets verder.
Vrijdag 28 oktober 2022, een spontaan bezoekje aan de Duitse super Combimarkt in Weener. In de avond een wildproefavond in Gasselte. Zie hiervoor bij ‘eten en drinken.
Zaterdag 29 oktober haalde ik voor het eerst met mijn nieuwe fiets een pakje op bij de firma Reinhart, wat ik zonder fiets nooit kon doen.
Zondag 30 oktober 2022. Inmiddels ben ik aan het eind gekomen, van mijn boek over Gorbatchov. Hij is zojuist afgetreden als laatste president van de Sovjet-Unie, waarmee tevens de Sovjet-Unie was opgeheven, op 25 december 1991. De laatste veertig of zo bladzijden gaan dan nog over zijn periode als ambteloos burger tot 2016, bij het einde van dit boek. Hij overleed zoals bekend eind augustus van dit jaar. Ik vind het een van de beste boeken van de afgelopen vele jaren die ik gelezen heb. Mede omdat ik natuurlijk ook in de zeventiger jaren enkele reizen door de Sovjet-Unie heb gemaakt, en direct na de val, in de zomer van 1992 nog een keer. Daardoor herkende ik ook veel. Zijn grote en onpeilbaar belangrijke verdienste was dat hij heel geleidelijk de op tal van terreinen totaal vastgelopen moloch ‘Sovjet-Unie’ heeft ‘omgeturnd’, gesplitst in 15 geheel onafhankelijke deelrepublieken, die zelf konden streven naar een opener maatschappij, die ook gewoon wilden meedoen met andere wereldburgers. Verkiezingen heeft hij er ingevoerd. Voor de omzetting naar een markteconomie, heeft hij wel een aanzet gegeven, maar de realisatie kwam pas na zijn tijd, onder Yeltsin, als het over Rusland gaat. En dat ging eigenlijk helemaal niet goed. Ik had zelf in de ondergangsperiode mijn handen vol aan mijn levensproject bij KPN, dus ik merkte de afgelopen dagen pas hoeveel nieuws ik uit die tijd heb gemist. Zo herinnerde ik me wel het beeld van voor het laatst neerhalen van de sovjetvlag van het Kremlin, maar zijn slottoespraak tot de Russen, die ook door o.a. CNN werd uitgezonden, heb ik toen compleet gemist. Zelfs het bestaan ervan heb ik nooit geweten. Een verbijsterend boek, met ongelooflijk veel details en toch heel goed leesbaar. 693 bladzijden met vrij kleine letters. Een must voor ieder die het communisme wil bestuderen, als die mensen er nog zijn.
Woensdag 2 november was ik eerst nog bij een zogenaamde themabijeenkomst te Enschede en ben ik daarna begonnen met mijn boek van Marina Hyde.
Donderdag 3 november 2022 heb ik mijn rol als bestuurslid van de bewonerscommissie van dit wijkje neergelegd en mezelf meteen maar uitgeschreven bij de KvK en het UBO-register. Een nieuwe ploeg staat klaar om de rollen over te nemen. Dat heb ik dan sinds 18 mei 2011 gedaan, en dan mag het wel een keer. Met het huurdersplatform heb ik dan sinds 19 oktober 2011 meegedaan, en dat zou ik dan volgens gemaakte afspraken nog tot medio maart 2024 moeten volhouden. Of was het nou maart 2025? Zoals ik me nu voel moet dat gaan lukken. Zondag 6 november begon het veldritseizoen weer. Maandag 7 november kwam de bestelde hygrometer aan en ik stelde vast dat het in mijn huis toen 72% vochtigheid was. Dat kwam – bleek achteraf – omdat ik niet stookte. Want na het stookbegin zakte de vochtigheidsgraad naar tussen 40 en 50%. Woensdag 9 november was weer een dagje Dinxperlo en de eerste keer dat ik met mijn nieuwe fiets naar de garage ging en de volgende dag weer op de fiets naar huis.
Dinsdag 15 november 2022, ging ik weer voor boodschapjes naar Duitsland. Woensdag 16 november fietsen naar de kapper, de Wibra en Oosterhaar: iets teveel van het goede. Vrijdag 18 november ben ik voor het eerst gaan stoken op 18 graden. Zaterdag 19 november ben ik dan voor het eerst deze winter gaan stoken. En al binnen enkele uren daalde vochtigheidsgraad in huis al naar 52% van eerder maximaal 76 %. Een mooi succes dus en al heel snel. Historie: de klimaattop in Egypte, met ontelbare landen aanwezig, werd een complete mislukking. De armere landen wilden uitsluitend praten over meer geld naar hen toe, maar niet over wat er nou met het klimaat verder met worden gedaan. In 2024 is de volgende ‘klimaattop’ in Parijs. Waarom eigenlijk? Kunnen we de naam niet gewoon veranderen in : “de meer geld naar arme landentop” ? Want over het klimaat ging het niet en gaat het ook de volgende keer niet.
Woensdag 23 november was mijn huis aan de beurt voor het vervangen van de grijs gietijzeren gasbuizen, door buizen van kunststof. Vanaf 08.00 uur tot plm. 14.15 kon ik dus geen gas gebruiken. aar ook dat hebben we toch weer overleefd.
Dinsdag 29 november 2022. Al vele jaren kijk ik bij het boodschappen doen en het bijhouden van mijn voorraden een aantal dagen vooruit. Daar heb ik niet echt een systeem voor, want al diezelfde jaren ben ik eigenlijk geen dag iets tekort gekomen. Ik heb eigenlijk altijd aardappels, rijst en pasta, meerdere groentes (eventueel ook in blik), vlees en vis, brood en broodbeleg, koffie en thee en enkele liters water in huis. Los van allerhande andere spullen, zoals voor schoonmaak, keukenpapier, toiletpapier, zeep, was- en schoonmaakmiddelen. Als de stroom uitvalt, het water of het gas of alle drie tegelijk, kan ik nog makkelijk een week of zelfs enkele weken vooruit. Het enige dat al decennia door mijn hoofd zweeft is om een wereldradio op batterijen te kopen. Want als inderdaad de stroom een keer voor langere tijd uitvalt, mis ik ook meteen alle informatie waarom dat eigenlijk is en dus ook wanneer het weer hersteld kan zijn. Want dan doen radio en tv en na enige tijd ook je mobiele telefoon het niet meer en val je in een informatiewoestijn. En dat is voor deze informatiemaniak, dramatisch. Nu is dat lange uitvallen nog nooit eerder gebeurd, zo lang als ik leef, maar geen mens weet of en wanneer dat dan nog gaat gebeuren. In elk geval zijn de tijden, met de Oekraïense oorlog gaande, een stuk onzekerder geworden. Het moet nu toch eindelijk een keer gaan gebeuren.
Woensdag 30 november 2022. De soap rond mijn nieuwe fiets bleek gisteren nog altijd niet ten einde. Er waren twee batterijen/accu’s meegeleverd, en eentje daarvan kreeg ik niet verder opgeladen dan met 3 van de 5 ledlampjes, terwijl de oplader aangaf dat hij vol was. Dus werd een week geleden die ene accu ingeleverd en er zou vandaag een nieuwe worden geleverd. Dus ik ging ervan uit dat de leverancier hem kwam brengen en dat daarmee het euvel was verholpen. Dat bleek al snel niet het geval. De nieuwe accu aangesloten aan de oplader, gaf er al na twee ledlampjes de brui aan. Ook de accu die in orde leek, hield het na vier lampjes voor gezien. Opnieuw zei de oplader steeds dat de accu vol was. Het probleem leek hem dus te zitten in de oplader en niet in de accu. Aangezien het geheel splinternieuw is, was er nog garantie aan de orde. Maar moet nu eerst de ‘oude’ oplader worden nagekeken en gerepareerd, of moet er meteen maar een nieuwe oplader komen? Dat gaf weer veel overleg tussen allerlei mensen, die blijkbaar geen van allen het antwoord hierop wisten. Uiteindelijk werd besloten toch maar meteen een nieuwe oplader te laten komen. Geen mens kan dan zeggen hoe lang dat gaat duren en ik schat dat ik met drie vrij kleine fietstochtjes wel door alle energie heen ben. Dat is dus ergens in de loop van de volgende week. Wordt vervolgd. Hoe lang nog? Wie het weet mag het zeggen.
Vrijdag 2 december 2022.Gisteren viel dan ineens, zonder enig commentaar, de groene kaart met bijbehorend plakplaatje voor op de fiets in de bus. En met alles dat ik ontvang, ging ik dit epistel ook maar eens bestuderen. Het viel me op dat ik nu ook met mijn fiets niet alleen in Duitsland en België mag fietsen, maar ook in de meeste andere Europese landen. Zelfs in Rusland en de Oekraïne. Bovendien liggen nu ook Iran en Israel binnen mijn bereik om naartoe te fietsen. Wat ik miste is Moldavië en Transnistrië. Dat was de reis per auto die ik nog in 1992 heb gemaakt: Roemenië, Moldavië, Transnistrië, Oekraïne (Odessa). In Moldavië was ik toen nog wel verzekerd, maar om het kleine landje Transnistrië door te kunnen moest ik een aparte verzekering afsluiten. Dat kon niet aan de grens en daarvoor moest ik eerst (onverzekerd dus) naar de hoofdstad Chisinau of was het Tiraspol? gaan. Maar deze keer kan deze reis dus mogelijk helemaal niet maken. Als ik nu naar Odessa wil dan moet ik via Hongarije omfietsen. In Iran kan ik nog wel komen via Turkije, maar hoe ik naar Israel zou moeten weet ik nog niet. Het stukje door Syrië is niet toegestaan, evenmin vanuit Iran door Irak en Jordanië. Mogelijk is er een pont vanaf Cyprus of zo, waar ik dan ook weer met een pont vanaf Griekenland of zo naartoe zal moeten. Voorlopig blijf ik toch maar in mijn omgeving rondfietsen. Zelfs Duitsland, met een kilometer of 50 is me nog een hele tijd veel te ver. Als ik er al ooit op deze manier kom.
Op donderdag 4 december 1941, vandaag dus 81 jaar geleden, liep het Duitste offensief tegen Moskou vast en kregen de Duitse troepen het bevel zich terug te trekken op verdedigbare stellingen. Daarmee was het hoofddoel van de Duitse aanval op de Sovjet-Unie, om al in augustus 1941 Moskou veroverd te hebben, compleet en ook definitief mislukt. Het was in Nederland die dag maximaal 5 graden, dus ongeveer gelijk aan wat het vandaag is, maar in Moskou werd het die dag in 1941 niet warmer dan -40 graden, tegenover nu -10. Het was in Rusland toen sowieso een heel stuk kouder dan tegenwoordig in dezelfde tijd. Deze week nog worden in Moskou weer temperaturen boven het vriespunt verwacht. De Duitsers hadden toen geen winteruitrusting, en ook waren hun voertuigen en wapens niet tegen die extreem lage temperaturen bestand: ze weigerden gewoon dienst. De vergelijking met vandaag in het oosten is verder ook frappant. In Kiev is het nu -3 graden en later deze week worden daar temperaturen van plus 8 graden verwacht. Kom je zuidelijker, dus in Cherson of in de Donbas, waar nu het front loopt, dan zijn en worden de temperaturen er nog een paar graden hoger. Dit in tegenstelling met de temperaturen daar in WO II, toen het daar ook al fors vroor. Het verbaast me dan ook zo vaak, dat de ‘deskundigen’, allerlei uitspraken doen over de oorlogssituatie daar in combinatie met het te verwachten weer, die kant noch wal raken. En de ‘deskundigen’ praten daarbij elkaar ook steeds kritiekloos na. De ‘deskundigen’ varen compleet blind op de temperaturen in WO II, zonder naar de werkelijkheid van vandaag te kijken. Er is iets gaande in de wereld: een klimaatverandering. Maar dat is bij deze ‘deskundigen’ nog totaal niet doorgedrongen.
Dinsdag 6 december 2022.De Goedheiligman is weer naar Spanje. Dus nu gaan we op weg naar de Kerst. Voor mij de 77e keer alweer. En wat mij betreft in precies dezelfde toestand als de vorige 76 keer. Dat is uiteraard niet helemaal waar, want Kerst 1991, 11 dagen na mijn feitelijke scheiding, staat me toch niet bij als een Topkerst.
Woensdag 7 december 2022. Intussen heb ik mijn jaarafrekening voor energie gekregen. Tot mijn verrassing bleek daaruit dat ik ruim 400 euro ga terugkrijgen. En samen met de dit jaar (te) ontvangen 2 maal 190 euro heb ik dan tegen de 800 euro aan energie bespaard. Op een tarief van 106 euro per maand is dat toch ruim meer dan de helft en enorm. Bij mij dus voorlopig geen energiekostenproblemen. En dan moet de winter nog gaan komen. Als het me lukt om de maximale temperatuur in mijn huis op 18 graden te houden, zoals tot en met vandaag, dan moet dat voor volgend jaar om deze tijd, nog veel meer gaan opbrengen. Tot december volgend jaar hou ik dan nog mijn huidige lage tarief en wat daarna gebeurt is nog in de schoot van de toekomst verborgen. Dat zien we tegen die tijd wel weer.
Vanmorgen is dan voor mijn directe zijburen ook de vernieuwing van hun gasleidingen begonnen, wat voor mij op 23 november al gebeurd is. We zitten uiteraard op dezelfde hoofdleidingen en dat betekent dat het voor mijn deur weer helemaal opengebroken is. Sterker nog: het is nog erger dan bij mij de vorige keer. De vorige keer kon ik nog steeds mijn voordeur uit, al was het wel wat provisorisch, maar deze keer zit er zo’n diep en groot gat pal voor mijn deur dat het deze keer niet makkelijk zal zijn om boodschappen te gaan doen. Ze zullen me vast wel helpen, maar gelukkig hoef ik ook de deur niet uit. Al verwacht ik nog wel dat er een pakje voor me kan aankomen, en de bezorger kan volgens mij dan niet bij de bel. Ook is het een mooie kans om vast te stellen wat het effect op mijn binnentemperatuur is als in dit huis naast me vandaag niet wordt gestookt.
Donderdag 8 december 2022.Alle opbrekerij is weer voorbij, alleen was ik wel mijn deurmatje kwijt. Na enig zoeken trof ik hem weer aan tussen de struiken. Blijkbaar had in de vroege morgen een van de werkers het deurmatje met een zwiep de struiken ingestuurd. Dat was gisteren al mijn malheur. Dus dat viel erg mee. Ook de postbode / koerier kwam pas toen mijn deur weer bereikbaar was, en zelfs met twee pakketjes, dus dat ging ook allemaal soepeltjes. Het is blijkbaar de tijd dat alles meezit voor mij. Net als bij iedereen zal hij vast wel weer een keer gevolgd worden door minder vrolijke tijden. Mijn nieuwe boek is “De ondergang van Rome” van Goldsworthy. Van deze Engelsman heb ik meer boeken en hij schrijft boeiend, zelfs ook nog in de Nederlandse vertaling. Ik ben vooral geïnteresseerd in die ondergang, omdat ik graag wil weten wat er hier op gevolgd is: de Merovingische periode. Dus noem dat dan maar de overgang. Bovendien wilde ik meer weten waarom eigenlijk de Romeinen in plm 270 uit ‘Nederland’ vertrokken. Dat las ik voor het eerst op bordjes in het park Arentsburg in Voorburg, omdat daar blijkbaar het oude Forum Hadriani van de Romeinen was gevestigd. Intussen weet ik hiervan dat volgens Goldsworthy de Romeinen zich plm 270 terugtrokken achter de Rijn en alle noordelijk daarvan gelegen plaatsen opgaven. Ook hij vertelt niet waarom dat gebeurde. Het probleem is ook dat hij niet aangeeft wat hij nu verstaat onder “de Rijn”. Bedoelt hij de Rijn zoals hij toen liep, dus van Arnhem – Utrecht – Bodegraven – Alphen aan den Rijn – Leiden – Valkenburg – Noordzee. Of zoals hij nu loopt en bij Hoek van Holland in de Noordzee komt, via de Nieuwe Waterweg? Vermoedelijk het laatste, want dat was het geval, alleen bestond die watergang toen nog niet, terwijl benoorden de Oude Rijn geen plaatsen waren. Ook het bijgeleverde kaartje geeft geen duidelijkheid. Ook de in het boek opgenomen kaartjes hebben hetzelfde euvel als in meer dan 90% van de boeken met kaartjes: de in de tekst genoemde plaatsen staan niet op de kaartjes, terwijl de plaatsen die wel op de kaartjes staan niet in de tekst voorkomen. Ik heb het boek natuurlijk nog lang niet uit, dus wie weet komt er nog een goede verklaring.
Zaterdag 10 december 2022.De soap van mijn fiets is weer een fase verder. De laatste fase was dat de bijgeleverde accu’s niet konden worden bijgeladen. Eerst omdat verondersteld werd dat het aan een accu zou liggen. Toen bleek dat dat niet het geval was werd verondersteld dat het dan aan de oplader moest liggen. Dus werd me een nieuwe oplader opgestuurd. Zo’n oplader heeft twee uiteinden met een snoer. Het ene snoer heeft een stekker die in het stopcontact moet. Dat is een gewone huis- tuin – en keukenstekker, die inderdaad weer precies in mijn stopcontact paste. Aan het andere eind van het snoer zit echter een heel aparte stekker, die moet passen in de accu. En het probleem is nu dat de stekker aan de nieuwe oplader niet past in de bijbehorende accu’s. Dus moet er voor de derde keer iemand van de leverancier komen om vast te stellen welke stekker er dan aan zou moeten zitten. Zo zijn we al sinds de levering op 18 oktober bezig om het apparaat ook echt te laten werken zoals bedoeld en afgesproken.
Vanaf maandag 12 december heb ik de volgende stookdiscipline, voor zover ik thuis ben uiteraard: overdag gaat om 12.00 uur of kort daarna de thermostaat op 18 graden. Pas ergens in de loop van de avond, maar uiterlijk als ik naar bed ga gaat hij weer naar 15 graden. De volgende morgen is hij dan in lek geval tot medio januari 2023 nog niet tot 15 graden gedaald. Vergelijk dat maar eens met een jaar eerder, toen ik bijna 24 uur per etmaal de kachel op 21,5 graden stookte. Dinsdag 14 december weer een vergaderdag te Enschede, en de volgende dag voor de 77e keer mijn verjaardag gevierd. Het menu was, zoals al tientallen jaren op deze dag: bruine bonen met spek en gebakken aardappelblokjes, voorzien van voldoende piccalilly.
Maandag 19 december 2022.Het meest opmerkelijke nieuws van vanmorgen is wel dat de Flevolandse boeren dit jaar een topoogst aan uien binnen hebben gehaald. Er blijkt op de hele wereld een fors uientekort, terwijl toch de ui de meest gegeten groente ter wereld is. De prijs is al drie keer zo hoog als die van vorig jaar en stijgt nog verder, dus die lopen binnen. Ben ik dus alweer te laat om in de meest veelbelovende diensten en producten te beleggen. En ik dacht nog wel dat het om wollen dekens ging: helemaal fout. Het is ook niet makkelijk, dat blijkt wel weer. Verder staat er deze week nog een tandartsbezoek op het programma en mogelijk ook nog een vergadering te Rotterdam, dus dat wordt nog even afwachten.
Maandag 19 december mijn halfjaarlijkse bezoek aan de tandarts, zonder problemen, en dinsdag 20 december een bezoekje aan de kapper. Dan zie ik er met de Kerst weer uit om door een ringetje te halen. Weet niet wat ik me precies daarbij moet voorstellen, maar goed. Woensdag 21 december was er een vergadering van de Woonbondclub waarvan ik lid ben, over het beleid rondom de vrije sectorhuur. Vrijdag 23 december haalde ik dan weer mijn jaarlijkse megabestelling nootjes bij mijn favoriete nootjesboer op, omdat deze er rond de jaarwisseling niet altijd is. Daar kan ik voorlopig ook weer tegen. Op 24 december weer het jaarlijkse diner met overnachting, dit keer bij Fabuleus in Zuidlaren.
De beide Kerstdagen heb ik dan weer in gepaste rust doorgebracht. Ik had – anders dan vorig jaar – dit jaar geen kerstboom gezet, dus die hoef je dan ook niet op te ruimen. Sportwedstrijden, boodschapjes, een wandelingetje. En veel informatie opzuigen. Dat was het wel. Op 28 december bereikte ik meer dan 2738 bezoek in een maand, waarmee december 2022 de vierde plaats qua aantallen inneemt sinds de start in 2000. De drie nog drukkere maanden rond 2000/2001 waren het gevolg van veel reclame, waaronder ook radioreclame. Dat heb ik sinds voorjaar 2001 niet meer gedaan: alle bezoekers komen sindsdien spontaan op zoeken of als vaste klanten.
Tot aan de jaarwisseling 2022/2023: sportwedstrijden (schaatsen en veldrijden) en op oudejaarsavond zelfgebakken oliebollen, zoals ik al tientallen jaren doe. Ze smaakten deze keer iets minder dan anders. Analyse: te hoge temperatuur van het vet, en vervolgens iets te lang gebakken. De friteuse, die ik ook al heel lang had, heb ik na de jaarwisseling weggemikt. Volgende jaarwisseling met een nieuw apparaat.