Hoofdstuk XVII Het jaar 2015.
De jaarwisseling 2014/2015 had ik met Carin doorgebracht. Het zou de laatste keer zijn.
Het hele jaar 2015 gingen de afspraken met de eetclub, de bewonerscommissie te Haren, de vergaderingen en andere bezigheden voor het platformbestuur te Enschede, bezoeken aan Jan, etentjes met Jeroen (regelmatig) en Bart (minder vaak), af en toe een etentje met Theo en Will in De Meern, Paul en Lizzy Oomen, mijn bezoeken van en aan Carin, mijn e-mailcorrespondentie met Marjolein in Canada en mijn lunches met Hans Esveld voort. Andere of hiervan afwijkende zaken vermeld ik dan nog apart. Af en toe kwam er ook nog een enkele klant.
Vrijdag 23 januari 2015 ging ik voor een dinertje met Jan en Arie en onze nichten Lida en Elly naar Easy Dinner in Waddinxveen. Het was gezellig en lekker maar de tent, zo schrijf ik, was slecht gemanaged en had een hopeloze akoestiek, zodat we elkaar vaak niet konden verstaan. Zelfs niet de linker of rechter buurvrouw of -man. Bovendien merkte ik achteraf pas dat de Turkse eigenaar ook een handel had in halalvlees, dus we hebben daar dan ook vast halalvlees gegeten (van onverdoofd geslachte koeien). Al met al wat mij betreft niet voor herhaling vatbaar. Carin en ik gingen eind januari nog op jacht naar huisjes voor de volgende bestemming voor de volgende nichten/nevenmidweek. Onze keus viel op een huisje in Scherpenzeel. Dat aan ieder meegedeeld. Kort daarop meldde Jan dat hij voortaan niet meer mee kon/wilde gaan op een midweek, in verband met zijn gezondheidstoestand, hetgeen voor Lida en Elly reden was om dan het hele gebeuren verder maar af te schaffen en ons te beperken tot af en toe een uitje met etentje. Elly en Lida vonden dat we of met zijn vijven uitgaan of helemaal niet. In elk geval niet als Jan er niet bij was, konden we niet meer samenkomen. Jan, Arie en ik hadden er geen enkel probleem mee om dan zonder Jan uit te gaan, maar dat kon dus niet volgens beide dames. Ik had nog aangevoerd dat in een gezelschap als het onze, met allemaal 65+-ers, er vroeg of laat toch iemand als eerste zou gaan uitvallen en vervolgens geleidelijk volgende personen. Maar het mocht niet baten: we doen iets of met zijn vijven of we gaan helemaal niet. Zo gezegd, zo gedaan. Vanaf dat moment gingen we alleen nog maar een dagje uit, met diner, op een makkelijker bereisbare afstand in het westen van Nederland. Uiteraard zou dat dan doorgaan, had ik al voorspeld, totdat de eerste geheel zou uitvallen, want dan was alles voorbij. We doen immers iets met vijf personen of helemaal niet. Zo wilden de dames het namelijk.
Donderdag 5 februari 2015 overleed Lizzy, de vrouw van Paul Oomen. Dezelfde dag ontdekte ik voor het eerst dat de 14e februari al vanaf de start in 1969 voor het paar Carin van de Craats/Peter Jacobs altijd al een bijzondere dag is geweest, waarop ze elkaar ontmoet(t)en. Dat heb ik uiteraard nooit eerder begrepen en dus heb ik niet altijd ingevuld wat we wel en niet op 14 februari deden. Maar wat er door de jaren heen wel staat geeft me voldoende overtuiging dat het voor hen een bijzondere dag was. Zo zat ik op 14 februari 20.. plots onbedoeld het paar in de weg, toen ik onverwacht bij Carin verbleef in verband met mijn opdracht in de Binckhorst bij Post, als gevolg van mijn verstuikte rechterenkel. Nu begreep ik ook waarom Peter Jacobs ineens bij Carin verscheen op 15 februari en hij ons beiden meenam voor een etentje bij Chez Moi in Rijswijk. Ik begreep totaal niet waarom Peter plots zo vrijgevig was, maar met het jongste inzicht over de 14e februari begreep ik het ineens wel. Per 26 februari 2015 stapte ik over van Ziggo op KPN. Het relatief kleine Ziggo was overgenomen door het veel grotere UPC en het geheel was doorgegaan onder de naam Ziggo. Van een topmanager van UPC had ik al eerder begrepen dat UPC een slechte naam in de markt had, hetgeen UPC ervan overtuigde dat ze met een andere naam verder moesten gaan. Een bizarre conclusie. De enige juiste methode is volgens mij dat men dan zijn prestaties moest verbeteren. De service van Ziggo was al niet ideaal en na de overname door UPC kon hij alleen maar slechter worden. Hierdoor verloor ik ook onverhoeds mijn website met de gehele kwartierstaat. Gelukkig had ik van bijna alles nog een print gemaakt, zodat ik deze informatie op een andere, maar dan nu eigen website kon plaatsen. Dat is dus vanaf 1 april 2016 deze website geworden. Voortaan kon ik ook naar Investigation Discovery kijken, en dat heb ik ook regelmatig gedaan. Op 7 maart 2015 heb ik met Carin te Luttelgeest elk twintig aardbeiplantjes gekocht met toebehoren van kweekbakken, grond en mest. Het was verrassend dat de plantjes het bij Carin een stuk beter deden dan bij mij. Ze kon ook eerder en meer oogsten. Zo mogelijk nog verrassender was dat na de oogsttijd haar aardbeiplantjes voornamelijk overleden, terwijl ze bij mij bijna allemaal overleefden. Noch van het eerste noch van het laatste begreep ik iets. De oogst van 2015 werd uiteindelijk 750 gram aardbeien. 20 maart 2015 ging ik weer eens naar Maastricht. Afwisselend met Tonnie en met Bart gewandeld en mee uit eten geweest. Met Tonnie eindelijk d’Observant eens bezocht. Dankzij de iPhone konden we ineens wel de weg vinden, wat ons eerder niet lukte. Vanaf vrijdag 27 maart 2015 was ik een aantal dagen ziek. Keelpijn, voelde me beroerd en at slecht. Ziek zijn bij mij is zo’n zeldzaam verschijnsel, dat ik het hier toch maar even meld.
2 april koop ik mijn keukenmachine en ben ik o.a. begonnen met het maken van diverse paté’s. Zaterdag 18 april viel ik nog een keertje, maar behalve een zere hand had ik verder niks. Woensdag 22 april 2015 heb ik nog bij haar Carin’s verjaardag gevierd. Ik was vaak niet op haar verjaardag, omdat ik er in de eerste plaats niet van hield, in de tweede plaats in een drukke huiskamer zoals bij haar, er geen enkele plek is waar ik kan zitten zonder mijn stijve been in gevaar te brengen, en in de derde plaats ik niet bij haar naar het toilet kan, zonder de deur open te laten. Van die handicap van mij heeft Carin jarenlang schaamteloos misbruik gemaakt, zoals op 22 april 2000 en vele andere jaren, waar ze de gelegenheid te baat nam om dan met haar criminele vrienden en vriendinnen af te spreken. Deze verjaardag was dus de laatste keer dat ik dat bij haar heb gevierd. In de avond van zondag 26 april had Carin met mij bij haar thuis nog haar familie op bezoek. Alleen Dirk jr, Joyce en Eline waren er niet bij. Ik vond het wel een goed idee dat ik – in verband met mijn plannen – nog een keer met haar familie was. In mei ging ik nog met Carin naar St. Agatha Rode in België. Bezoek aan Brussel, o.a. het Paleis voor Schone Kunsten. In de loop van deze maand heb ik me voor het eerst gerealiseerd dat op 22 april 2000, de vijftigste verjaardag van Carin te Epe, waar ik niet bij mocht zin en met haar ook geen afspraak kon maken, Dirk jr 11 was, Annemieke 16 en Marleen 18. Dat waren precies de leeftijden waarop Paul Jacobs zijn jongens het liefst zag en waarop Peter Jacobs zijn meisjes het liefste had. Nog ook in deze maand ontdekt dat het grotendeels tussen Peter en Carin uit is gegaan in 2003, (en niet in oktober 1999, zoals Carin beweerd heeft), toen zijn moeder verhuisde van Rijswijk naar Ermelo, waar ze in 2004 overleed. Vanaf mei 2003 konden ze geen gebruik meer maken van de Karel Doormanlaan 111. Maar helemaal uit was het toen toch ook niet, want Carin bleef op hun verjaardagen komen, en Peter nam Carin nog altijd mee uit eten op Valentijnsdag. En wie weet wat ze nog meer deden. Als het al een keer gestopt is, dan is dat in elk geval pas na 2011 geweest, want pas vanaf 2012 heb ik alle dagen met Carin gereserveerd die ze tot dan toe met haar criminele vrienden en vriendinnen had afgesproken, zoals alle zaterdagavonden, 14 februari, 22 april 28 juli en 19 september en dat tot en met november 2015.
In mei 2015 werden onze woningen verkocht van De Woonplaats aan een particulier Orangerock / Orangevast, nadat de nieuwe eigenaar akkoord was gegaan met de voorwaarden van de Bewonerscommissie. Dat heb ik maar gedacht, want enkele maanden later bleek dat de nieuwe eigenaar slechts voor ‘gezien’ had getekend en niet voor ‘akkoord’. Als ik dat ten tijde van de verkoop had geweten was ik nooit akkoord gegaan met de verkoop en was er van ons een negatief advies naar de Minister gegaan, met als gevolg dat de verkoop niet door was gegaan. Ik was vereerd dat het platformbestuur me vroeg of ik toch deel wilde blijven uitmaken van het bestuur. Blijkbaar werd mijn bijdrage wel gewaardeerd.
Donderdag 14 mei 2015, Hemelvaartsdag, belde Carin me om tien voor elf wakker. Ze vroeg of we met de groep ooit de Rode Kruismars hadden gelopen. Dat had ze me al eens eerder gevraagd en het antwoord was: nee, nooit. Het belang van dit telefoontje en deze vraag bleek me pas in het weekend van 17/18 juni. Zie aldaar.
Na een weekend bij Carin ben ik maandagmorgen 15 juni naar Enschede vertrokken voor een bijeenkomst bij De Woonplaats. Daaraan voorafgaande ging ik nog even naar de Rijswijkse Begraafplaats aan de Churchilllaan, op driehonderd meter van Carins’ huis en bezocht daar de graven van vader, moeder, en Peter’s oudere broer. Tot mijn grote verrassing stond daar een hengselmandje op, met een totaal verdord plantje, zodat ik het dus zeker geen naam meer kon geven, maar gelukkig was nog een deel van de plastic verpakking intact. Daarop stond dat het een ‘Margriet in hengselmand’ betrof, gekocht in de Bonus van Albert Heijn. Wie anders dan Margriet Jacobs had dus onlangs deze plant gekocht bij wijze van groet aan moeder Jacobs, die overleden was in 2004? Vader Jacobs overleed in de vijftiger jaren en broer Ralph begin zestiger jaren en die heeft ze allebei niet gekend. Margriet Jacobs heeft niet alleen altijd geweten van de relatie van Carin met Peter en wist ook waar het was, en daar heeft ze blijkbaar nooit een probleem van gemaakt. En ze heeft alles – net als Carin – voor mij en anderen geheim te houden. Ze wist dan vermoedelijk ook van de wandaden tegen kinderen van haar eigen man, want ze was getuige a décharge op zijn proces. Margriet is dus net zo’n gore schurk als haar man, zwager en schoonmoeder. Nu was het nog zaak na te gaan wanneer de ‘Margriet in hengselmand’ in de bonus was. Dat bleek in de week van 14 mei geweest te zijn. Dat plantje is dan na een week of vier/vijf wel compleet verdord, dat klopte dus wel. Maar als Margriet zo dichtbij Carin was, zou ze dan niet even langs zijn gegaan? Dat was nog geen tien minuten te voet of twee minuten per auto. Overdag moest Carin uiteraard werken, behalve dan uiteraard op …… Hemelvaartsdag. En dan is dat eigenaardige telefoontje van tien voor elf op Hemelvaartsdag van Carin aan mij ook meteen verklaard. Ze moest even tijdig checken of ik wel thuis was en zo ja dan kon ze wel enkele uren Margriet ontvangen. Niemand maakt een afspraak om 10.42 uur of 11.07, maar doorgaans op een heel uur en soms op een half uur. Dus elf uur een afspraak met Margriet ligt dan voor de hand. Dan moest Carin natuurlijk voordat Margriet aan de deur staat even checken of ik thuis ben en ook weer niet vlak voor die tijd, want dan staat toch ineens je gast voor de deur. Dan is tien voor elf een prima checktijd. Carin ontkende dat allemaal, maar kon ook geen andere verklaring geven voor deze merkwaardige en ’toevallige’ combinatie.
Op 17 juni 2015 had ik namens het platformbestuur een belangrijke bijeenkomst te Nieuwegein, georganiseerd door BZK over de nieuwe Woningwet en legde daar diverse goede contacten. In juli was Marjolein in Nederland en heb ik met haar enkele afspraken gehad. Op 9 juli nam ik mijn nieuwe stoomreiniger in gebruik. In augustus ben ik ermee begonnen om alles voor Dirk op papier te gaan zetten, zodat hij het desgewenst achteraf nog eens kan nalezen wat ik allemaal te vertellen had. Zaterdag 5 september hadden we het platformuitje in Dinxperlo, waar ook Carin nog bij was.
Zaterdag 10 oktober was ik voor het eerst bij Ons Voorgeslacht, waarvan ik al een tijdje lid ben, in Delft. Maandag 12 oktober ontdekt dat Jan Leenderts van Leeuwen, onze oudst bekende voorvader van Van Leeuwen, overleden in 1714, niet in Zevenhuizen begraven moet liggen maar in de kerk van Moordrecht.
Woensdag 28 oktober had ik om 08.00 uur al in het UMCG een afspraak met schoenmaker Schoumaker, omdat ik met Carin naar Limburg zou gaan. Schoumaker kwam echter niet opdagen en bleek na telefonische navraag mijn gerepareerde schoenen per post te hebben opgestuurd. Daardoor kon ik ook mijn volgende paar schoenen niet ter reparatie afgeven en besloot deze voortaan maar naar een Harense schoenenboer te brengen. Wie zijn afspraken met mij niet nakomt, die zal het weten. Van Groningen NS en in verband met een springer via Amsterdam-Zuid naar naar Den Bosch getrokken, waar Carin niet op het afgesproken tijdstip was, in verband met een afwijking van haar TomTom. Daarna samen doorgegaan naar Posterholt. De volgende dag het Pieterpad gelopen van Montfort naar Nieuwstad, ruim 23 kilometer. Vrijdag naar natuurgebied de Meinweg. Daarna naar Duitsland naar Viersen en daar de Fischer Welt Almanach van 2016 gekocht. Zaterdag 14 november was ik bij Dirk en Dinja van de Craats en heb ze mijn hele geschiedenis met Carin uit de doeken gedaan. Ik had alles ook voor ze op papier gezet.
Op zaterdag 21 november ontdekte ik dat ik afgelopen nazomer opnieuw grootvader ben geworden, deze keer van Tessa. Dat is dan na Marit van oktober 2013. Beide kinderen zijn dan wellicht onvoordelig jarig, want vanaf hun eerste schooldag lopen ze de rest van hun schooltijd een jaar achter de andere kinderen aan. Daar is dus mogelijk niet over nagedacht.
Zondag 23 november 2015 ben ik dan naar Carin gegaan, voor een kopje thee, en heb mijn relatie met haar beëindigd. Daarna ben ik doorgereisd naar Jan in Maassluis.
Vrijdag 27 november was de promotie van Charlotte, die ik heb bijgewoond. Vlak voor het promotiemoment liep Marianne nog langs mijn stoel en beet mij toe: “Dit wordt niet op prijs gesteld”. Ik reageerde niet. Marianne de Kemp is een persoon zonder enige beschaving, die er geen enkel probleem mee heeft om op een plechtig moment een scheldpartij te beginnen.
Donderdag 3 december was er de gedenkwaardige eetclubavond waarop een deelnemer al bij het begin van de bijeenkomst aangeschoten bleek te zijn. Het was bijna het einde van de eetclub geworden.
Vrijdag 11 december heb ik met een Touran Jeroen opgehaald en ben met hem naar Valkenburg gereden. Bart kwam kort na ons daar aan. Zaterdag 12 december gingen we gedrieën naar Monschau. Zondag naar Oud-Rekem, het mooiste dorp van Vlaanderen. Maandag 14 december ging ik weer met Jeroen naar Groningen.
Dinsdag 15 december 2015 kreeg ik vier felicitaties. Het schommelt dus elk jaar enorm.
Zaterdag 26 december met Jan naar Arie. Zondag 27 december ging ik weer naar huis. Dinsdag 29 december ben ik weer eens – vlakbij huis – gevallen en heb opnieuw mijn hand geblesseerd. Het nieuwe jaar luidde ik met 99,0 kilo uit en passeerde ik de jaarwisseling zonder verder gezelschap.
Deze pagina is laatstelijk bijgewerkt op 31 januari 2023 en is nu wel zo ongeveer af. Hij zal alleen nog worden gewijzigd als zich een werkelijk belangrijke nieuwe ontwikkeling voordoet.