2011.
In alle bewaarde overzichten blijkt er alleen nog een gaatje te zijn tussen 15 juni en 1 juli 2011, waarvan geen aantekeningen zijn, maar hoogstwaarschijnlijk is hier niets bijzonders gebeurd.
1. Familiezaken.
Het jaar 2011 begon ermee dat ik 112,5 kilo woog. Zowel Bart als Jeroen kwamen regelmatig langs. Op zaterdag 8 januari 2011 ontmoetten we in Reeuwijk onze nichten Lida en Elly van Vliet, die we in geen vijftig jaar of zo hadden gezien. Elly had mijn oude website op het internet gevonden en contact met me gezocht. De broers hadden op station Bodegraven afgesproken en zijn met Jan per auto naar Reeuwijk getogen. Jan had de speciaal voor de nichten aangeschafte cadeautjes (glazen met onze namen en gevuld met bonbons) thuis laten liggen. Hij wilde het liefste door de grond zakken, toen hij dat ontdekte. Het weerzien was hartelijk en gezellig. Donderdag 17 februari haalt Jeroen zijn bachelor. In februari 2011 kiest Bart voor Spaans als studie. Op 17 februari 2011 kreeg ik het bericht dat tante Tonia was overleden, maar zonder datum waarop. Ze werd op dinsdag 17 februari gecremeerd. Op zondag 3 april 2011 woog ik nog 104,4 kilo. Regelmatig kwam ik bij Jan op bezoek en ook kwamen zowel Arie als Jan wel eens dag bij mij in Haren op visite. Vanaf 12 september 2011 hadden we de eerste nichten/neven-midweek nabij Elburg, Oosterwolde.
V.l.n.r.: Arie, Koos, Jan, Elly.
Op 3 mei 2011 ben ik samen met Jeroen nog langs mijn laatste ouderlijke woning, Johan Gramstraat 26 in Den Haag gelopen, onderweg naar Carin. Bart ging in de zomer van 2011 op vakantie naar Peru. 19 mei 2012 was ik nog bij broer Jan. Begin september 2012 hadden we dan weer een neven/nichtenmidweek in Sevenum, Noord-Limburg. Met Charlotte had ik gedurende deze jaren nog met enige regelmaat een e-mailuitwisseling, over beider activiteiten en belangstelling, bedoeld om het pad te effenen voor een mogelijke onderlinge ontmoeting op een later tijdstip.
2. Werk en inkomen.
De gehele periode had ik vrijwel continu werk via de b.v.’s, ook na mijn pensionering nog, maar erg druk had ik het er nu ook weer niet mee. Vanaf 1 december 2011 kreeg ik ook pensioen (van KPN en Aegon) en AOW. Geleidelijk kon ik daardoor mijn inventaris thuis grotendeels vernieuwen, . Op 6 april 2011 interview door Pauw en Witteman van Ad Scheepbouwer, die zowel CEO van Post als van Telecom was geweest. Scheepbouwer had er naar eigen zeggen tien jaar over gedaan om tot het inzicht te komen dat callcenters ondingen zijn, die je moet vervangen door eigen personeel. Heel bizar. Dat had ik hem inderdaad al tien jaar eerder verteld, maar daar wou hij toen niets van weten. Bij uitbreiding moet je zelfs helemaal niets uitbesteden, volgens mij. Dat kan volgens mij ook makkelijk als je er maar een ijzersterk arbeidsmarktimago op na houdt, gekoppeld aan een even ijzersterke selectie. Als privé-inkomen over heel 2011 had ik volgens de fiscus € 18.584,–. Zakelijk maakte ik over 2011 een verlies van € 1.481. Vennootschapsbelasting over 2011 ging nog op zijn janboerenfluitjes. Ik gaf omzet en kosten op, eventueel afschrijvingen, en dan volgde een soort ambtshalve aanslag. Dat zinde de fiscus totaal niet en dat heb ik later omgezet in een echte aangifte, via een administratiebureau, en een echte aangifte en -slag. Ik weet nog dat ik de financiën vanaf ongeveer oktober 2011 heb gelaten voor wat ze waren, in de wetenschap dat vanaf 20 december 2011 mijn pensioenen en de AOW zouden gaan beginnen en ik vanaf dat moment eventuele achterstanden makkelijk kon gaan betalen. Mijn leveranciers in 2011 waren Main voor energie, Ziggo voor tv, vaste telefoon en internet, Anderzorg voor de ziektekosten, De Woonplaats voor de woning, mijn boodschappen kocht ik nog vrijwel helemaal bij Albert Heijn. Mijn mobiele telefoonabonnement liep, zakelijk, bij T-Mobile.
3. Vrienden en vriendinnen.
In februari 2011 begon de e-mailvriendschap met Marjolein in Canada. Carin was mijn vaste vriendin, bij wie ik onregelmatig op bezoek ging en zij bij mij. Na de herontdekking in maart 2011 van het gebeurde in het weekend van 5 op 6 oktober 1968 ben ik van 15 tot 19 april 2011 bij Carin op bezoek geweest, met een uitgewerkt papier, waarop mijn bevindingen tot dan toe. Ze herinnerde zich niets meer van dat weekend, hetgeen mij extreem onwaarschijnlijk of liever nog onmogelijk leek. Geleidelijk kwam ik de daarop volgende jaren achter steeds meer zaken die zich eerst tussen 1968 en 1975 hadden voorgedaan, en na de hernieuwde kennismaking van mij met Carin in januari 1995 gedurende tientallen jaren opnieuw. Op 20 juli 2011 had ik nog een eetafspraak met Peter Jacobs op mijn uitnodiging bij restaurant ’t Eibertje in Nunspeet. Kosten € 108,75. Daar heb ik hem nog allerlei vragen kunnen stellen, maar nog lang niet zoveel als ik met de wetenschap van later had kunnen stellen. Ik hoefde hem echter nooit meer te zien of te spreken. Ook ontdekte ik – in 2011 nog – de veroordeling wegens het misbruiken van kinderen van Paul Jacobs te Epe. Opmerkelijk is nog de rol van Carin van de Craats bij mijn herontdekkingen. Zoals al gesteld, ontkende ze aanvankelijk elke herinnering aan haar geschiedenis met de gewetenloze crimineel Peter Jacobs en zijn even criminele familie, maar heel geleidelijk gaf ze toch steeds meer toe. Dat ze zich wel herinnerde wat er in het weekend van 5/6 oktober 1968 gebeurd was, dat ze inderdaad -zoals ik al veronderstelde – thuis gezegd had dat ze naar de film Sisi waren geweest, maar daar in werkelijkheid nooit bij is geweest. Maar elke bevestiging ging steevast gepaard met nieuwe leugens of misleidingen en verzwijgingen of zelfs onverwachte bekentenissen. Onder andere de gebeurtenissen in december 1968 besproken, toen ze plots meldde dat er toen geen padvinderijverplichtingen voor Peter hoefden te zijn, omdat zijn vrouw Ellen de Bie een maand lang in het ziekenhuis was opgenomen. Dat Peter in 1995 bij nader inzien inderdaad twee keer per week met haar op bezoek ging bij de zieke Kerner, maar dat hij na afloop geen koffie meer kreeg, omdat ‘hij anders bleef plakken’. Het eerste was een bekentenis, maar het tweede was weer een leugen. Met het inzicht van later is dat op zichzelf wel waar, omdat de afspraken tussen Carin en Peter immers niet bij haar in Rijswijk plaatsvonden, maar op de Karel Doormanlaan 111 te Rijswijk, bij zijn moeder. Dat ze nooit geweten heeft van het kindermisbruik van Paul Jacobs, en dat ze daar pas achter kwam, toen ze in 1995, bij de ziekte van Kerner, ze nog eens bij Paul op bezoek in Epe was, merkte dat er ineens op een zaterdag geen kinderen meer rondliepen. Zijn arrestatie was echter in september 1989. Bij zijn rechtszaak in 1991 meldde Paul aan de rechter, aldus de kranten, dat bijna al zijn vrienden en vriendinnen hem in de steek hadden gelaten. Geen wonder natuurlijk als je eerst de kinderen van je vrienden en vriendinnen hebt misbruikt. En dan zou het tot 1995 geduurd hebben, voordat er ineens geen kinderen meer over de vloer kwamen? Hoeveel ouders zouden daarvoor eerst zes jaar bedenktijd nodig hebben? Kortom: bij elke bekentenis van Carin kwamen weer nieuwe leugens. En zo ging het maar door. Een verzoek van mij aan Jantine Hansen voor een gesprek werd door haar geweigerd. Ik had al een vermoeden dat ook zij een kwalijke rol heeft gespeeld, o.a. bij de organisatie van de reünie van 1989, die zij met Carin georganiseerd en waarvoor ik en anderen niet waren uitgenodigd, waaronder haar zwager Fred Haighton. Haar weigering met mij te praten bevestigde mijn vermoeden dat ook deze Jantine veel te verbergen had en heeft. Ook in mei 2011 ben ik nog op consult bij een dokter van Altena, longarts in Beatrixoord geweest. Deze dokter van Altena, bleek ‘dokter’ Warns nog goed gekend te hebben. Warns was volgens hem een autoriteit op het gebied van tuberculose, zeker bij kinderen, omdat hij ‘daarmee ook zoveel ervaring had.’ Het zoveelste voorbeeld dat ervaring helemaal niets zegt over iemands kwaliteiten en dat je dus in veruit de meeste gevallen niet op ervaring moet selecteren.
Ik had de eetclub, met Dick, Ria en Tini die met regelmaat bij elkaar kwam. Eens per jaar had ik – zeker vanaf 2011 – een lunch met oud-SDUB-collega Hans Esveld.
Ik maakte regelmatig afspraken met vrienden Theo en Will in De Meern, doorgaans samen met Carin. Ook had ik nogal wat contacten met Paul en Lizzy uit Naaldwijk en Gerard Laanen uit Scheveningen. Ook eens per jaar had ik een diner met ex-collega Lucas van Wees uit Delft. Met Tonnie van Mulken uit Maastricht had ik regelmatig telefonisch contact, en toen Bart in Maastricht ging studeren heb ik er meerdere weekends doorgebracht. Dat gaf de mogelijkheid zowel met Bart als met Tonnie, of met beiden tegelijk af te spreken.
Het is verrassend, dat hoewel ik al vanaf zeker medio 2011 wist dat ik mijn relatie met Carin zou gaan beëindigen het nog zo lang geduurd heeft (tot november 2015). Dat kwam ook omdat ik, altijd uitgaande van het goede in de mens, zo lang deed over het trekken van conclusies. Pas door mijn voortdurende gewroet in het verleden, gecombineerd met de voortdurende ontkenningen en nog veel meer: het zwijgen van Carin, ontdekte ik maar heel langzaam wat er allemaal achter mijn rug om gepasseerd was. Elke keer bleek dat wat Carin wel te melden had, later toch weer niet bleek te kloppen. Hetzelfde gold overigens Peter Jacobs: die probeerde het ook allemaal veel kleiner voor te stellen dan het in werkelijkheid was. Dat doen overigens alle criminelen en mensen zonder geweten: het bagatelliseren en minimaliseren van het eigen slechte aandeel van zaken. Alle gevangenissen in de wereld zitten dan ook permanent propvol met onschuldige mensen. 5. Bewonersactiviteiten.
Op 18 mei 2011 had ik de eerste vergadering van de Bewonerscommissie Jagershof, toen door mij nog Wooncommissie genoemd. Korte tijd later werd ik van deze commissie de voorzitter. Op woensdag 19 oktober 2011 woonde ik te Zutphen voor het eerst de ledenvergadering bij van het platform van huurdersverenigingen en bewonerscommissies van De Woonplaats. In dat bestuur bleek nog een Koos van Leeuwen te zitten. Deze vroeg me te overwegen lid van hun bestuur te worden, althans zo begreep ik het. Dat heb ik ook inderdaad gedaan. Eerst was ik een kandidaat-lid en na ongeveer een jaar werd ik gewoon lid van dat bestuur, tot op heden (2024). Dat leverde een kostenvergoeding en een bescheiden verdienste op. Sinds die 19e oktober 2011 heb ik verder alle vergaderingen van het bestuur van het Huurdersplatform en het overleg met de Directie in 2011 en 2012 bijgewoond, met uitzondering van de ALV van maart 2022, kort na een val me.
6. Allerhande:
Op 3 januari 2011 woog ik 112,5 kilo. Op 21 december 2011 kreeg ik mijn eerste AOW en mijn eerste pensioen bijgeschreven. Vanaf deze dag had ik dus geen enkel financieel probleem meer voor de rest van mijn leven. Precies zoals ik het al vanaf mijn eerste baan in 1967 georganiseerd had.
Op 17 september 2011 was er nog een reünie van de Wegelaergroep in Buitenzorg, Baarn. Gegeven alle perikelen die ik dit jaar ontdekt had en waar de Wegelaergroep ook een bedenkelijke rol in had gespeeld, ben ik niet geweest. Ik had er uiteraard ook geen zin meer in om mensen te ontmoeten die mij en anderen zoveel leed hadden aangedaan. Ik ga ervan uit dat ik vanaf hier ook nooit meer iets met de Wegelaergroep te maken wil en zal hebben. Dit stukje geschiedenis is dus definitief afgesloten.
Het jaar 2012.
Op 1 januari 2012 woog ik 107,5 kilo.
Begin 2012 met Bart en Jeroen meerdere taaloefeningen gedaan. Zondag 8 januari 2012 hebben de drie broers met Carin, onze halfzuster Tineke met haar dochter Pimpernel voor het eerst ontmoet in de Lickebaertshoeve in Maasland, Gaag.
v.l.n.r.: Arie, Carin, Koos, Tineke, Pimpernel en Jan.
Heel wat over onze vader geleerd. O.a. ook dat hij “de liefste en leukste vader was die een kind zich maar kon wensen”. Ook haar dochter Pimpernel was aanwezig. Zaterdag 28 januari 2012 hadden we weer een neven/nichtenmiddag en -avond. Jeroen mocht in dezelfde tijd een sollicitatiepak en andere kleren van me kopen. Dat heeft Bart t.z.t. dus ook nog tegoed. In een gesprek met Jeroen beweert deze in maart 2013 dat hij nooit van zijn moeder heeft gehoord waarom zijn vader en moeder van elkaar zijn gescheiden. Hij weet voor 99,9 % zeker dat ook Bart en Charlotte dat nooit hebben gehoord. Begin april 2012 was ik bij Lida in Den Bosch om haar van enkele computerproblemen af te helpen. Eind april 2012 was ik in Maastricht voor Bart en Tonnie. Begin juni was ik met Jan op Landal Cauberg bij Maastricht, uiteraard ook mede voor Bart en Tonnie. Eind juni /begin juli was ik opnieuw in Maastricht.Over 2012 had ik een verlies voor de VB van € 1000,00 en een aanslag van nihil. Ik kocht bij T-Mobile op 11 april 2012 nog mijn Apple iPhone 4S. Mijn eerste smartphone. Widexs zorgde nog tot 1-2-2012 voor mijn websites. Ik had nog een domeinnaam www.solliciteernu.nl Dat was ik totaal vergeten, maar ik zag dat bij de zakelijke stukken van 2011 die ik intussen heb weggemikt. Tonnie was eerst nog getrouwd, maar vanaf maart 2012 raakte ook zij gescheiden. Zondag 4 maart 2012 stond – volgens een telefoontje van Carin – Peter Jacobs plots en onverwacht, zoals hij altijd deed, voor haar deur. Hij beklaagde zich bij haar erover dat hij zoveel contacten had verloren door het bekend worden van het kindermisbruik van broer Paul. Hij wilde het niet aan de grote klok hangen en het blijft tenslotte zijn broer. Dat was dus precies hetzelfde kletsverhaal dat hij aan mij wilde verkopen. Ik heb Peter toen geantwoord dat ik de grote klok niet ben en niemand mij moet bedriegen. Volgens Carin kreeg hij van haar nog een kopje koffie en is hij binnen twintig minuten weer verdwenen. Engijgeleufthet. Maart 2012 met de neven en nichten naar de Goudvink in Hezingen (Twenthe) voor een midweek. Op woensdag had Carin last van een sterk opgezwollen been. Bij de lunch spraken we af, omdat de keuken zo klein was, dat we om de beurt onze eigen lunch zouden klaarmaken. Ik meldde Carin dat ik voor haar wel haar lunch zou maken als ik aan de beurt was, dan kon zij met haar been omhoog blijven zitten. Ze wilde één boterham met kaas. Jan was nog vóór mij, maar die moest nog even zijn bloed prikken, dus dat duurde iets langer. Vervolgens kon Jan de kaas niet vinden. Carin stond op en wees hem de kaas aan, maar dat had blijkbaar heel wat voeten in de aarde, want ze bleef een hele tijd weg. Ik zat met mijn rug naar de keuken. Precies zeven minuten nadat Jan weer was gaan zitten, kwam ook Carin weer terug uit de keuken, mét boterham met kaas voor zichzelf en ging weer op haar plek zitten met been omhoog. Ik was ziedend. Ik ging vervolgens alleen iets voor mezelf maken. Dit was voor mij een herhaling van 5 en van 26 oktober 1968. Waarschijnlijk was ze aan het dagdromen over de mooie tijden met Peter Jacobs, zodat ze even onze afspraak was vergeten. Eind maart 2012 ben ik speciaal op afspraak nog een keer naar haar toe gegaan, om de zaken uit ons verleden te bespreken, maar Carin bleef over alle belangrijke zaken zwijgen als het graf of nieuwe leugens vertellen. Dat was dus weer eens een compleet zinloze reis geweest.
Plm 23 april was ik nog met Jan bij zus Tineke in Neede.
De ALV van het Huurdersplatform De Woonplaats van maart 2012 heb ik niet bijgewoond, kort na een val van me. Ik heb ook nog een boeking van 29 juni t/m 6 juli 2012 voor een huisje bij Landal / Cauberg en nog een nacht in een B&B van 11 op 12 augustus 2012 in Liessel.
Vanaf het tweede kwartaal van 2012 heb ik getobd met de firma OIM te Haren, bij het tot tweemaal toe doen maken van nieuwe orthopedische schoenen. Het werd beide keren een totale mislukking, met telkens bloed in beide schoenen, en ik heb mijn geld helemaal teruggekregen. In augustus 2012 kocht ik mijn huidige (2024) koelkast.
Pas in de tweede helft van 2012 drong het tot me door dat Carin – net als Peter en zijn familie – ook geen geweten kon hebben. Ze heeft immers nooit ergens spijt van gehad. Als ze de kans gekregen hadden zouden ze het later precies weer zo doen, als ze het gedaan hebben. Ze kwamen er immers steeds mee weg. Van 2 t/m 16 november 2012 voor mezelf een huisje in Harderwijk, Het Verloren Dorp, gehuurd. Hiervoor had ik een busje gehuurd van 23 tot en met 29 november 2012. Dit klopt dus niet.
Rond mijn verjaardag in 2012 was ik met Carin in Antwerpen, voorafgegaan door een voorstelling van het Weihnachtsoratorium van Bach te Delft. Met Kerst 2012 hadden Carin en ik de Kerstmaaltijd bij broer Dirk van de Craats te Zaandam.
Het jaar 2013. Op 2 januari woog ik 106,8 kilo.
Familiezaken. Mijn slechtziende zoon Jeroen was bezig met een onbetaalde baan bij de Vereniging van Groningse Gemeenten, waardoor ik hem begin 2013 naar elke afspraak in de hele provincie heb gebracht. Als ik hem één keer ergens gebracht heb, dan kan hij hetzelfde adres de volgende keer zelf vinden.
Eind maart solliciteerde Jeroen bij Achmea in Apeldoorn, waarvoor ik met hem samen naar Apeldoorn ben gegaan. Na afloop van dit gesprek was hij in principe aangenomen, als er een geschikte baan voor hem kon worden gevonden. Arie lag begin 2013 in het ziekenhuis, na een val. Ik had begin 2013 ook nog enkele e-mailcontacten met Charlotte. Totdat deze zonder verdere aankondiging helemaal stopten. Ze reageerde gewoon nergens meer op. Achteraf bezien besloot ze met contacten met mij te stoppen toen ze merkte dat ze zwanger was. Er was immers het risico dat ik mijn eerste kleinkind wilde zien. Daarop moest ik dus 18 jaar gaan wachten. In het eerste kwartaal van 2013 ben ik met Carin nog uit eten geweest met Theo en Will uit De Meern. In maart 2013 kwamen Arie en Jan samen op bezoek in Haren. We troffen voorbereidingen voor een volgend neven/nichten midweek, deze keer in Gaasterland. Dat werd april in de Bekedamster in Nijemirdum. Bezoeken aan diverse Friese ‘steden’. Tussen de middag waren de winkels er gesloten, net zoals vroeger in Den Haag. Tweemaal de Duinenmars gelopen, 13 en 14 april, zaterdag 10 kilometer en zondag nog eens 15 kilometer. Met de bewoners van de Jagershof gingen we naar Uithuizen (de Menkemaborg) en Pieterburen. Maandag 22 april ben ik blijkbaar uit eten geweest met Carin, bij Akihito in Rijswijk. Op zondag 28 april gingen broer Jan, Carin en ik naar Hanting Cuisine in de Prinsestraat in Den Haag; op dat moment hadden ze 1 Michelinster. Op 30 april 2013 werd koning Willem-Alexander geïnstalleerd. Het eerste weekend van mei 2013 was ik met Jan in Maastricht. Huisje gehuurd in Teuven in België. Met Tonnie gewandeld langs de Gulp (geweldig) en met Bart door Wijck en Oud-Maastricht gelopen. Op 1 mei met het gezelschap, waaronder Bart, gegeten bij Gauchos in Maastricht, waarbij Bart de grootste biefstuk koos. Na vertrek van Jan kwam Carin erbij. Met haar op 3 mei 2013 in Keulen bij Karstadt mijn gele pannenset gekocht. We zijn pas op maandag 6 mei 2013 weer naar huis gegaan. Vrijdag 10 mei 2013 kreeg ik bericht dat dat Annemarie zich weer heeft verzoend met Arie (en andersom), nadat ze tientallen (?) jaren geen contact met elkaar hadden gehad. Op diezelfde 10e mei bedacht ik dat ik eerst de familie van Carin moest informeren voordat ik met haar breek. Die familie is immers ook, met kinderen, vele malen omgegaan met die twee pedofiele criminele heren. Op 18 mei 2013 ging ik naar het TBC-museum in Appelscha. Oude zusters uit mijn tbc-periode, beheerden dit museum, en vertelden dat het bij hen heel anders toeging dan in Katwijk onder de leiding van de crimineel Warns. De Katwijkse methode is dus inderdaad een bedenksel van de oversekste kwakzalver: de zogenaamde dokter dr. E.H.J. Warns. Op 21 mei 2013 begon Jeroen zijn loopbaan bij Achmea. Mijn zorg van vlak na zijn geboorte of hij ooit wel een goede baan zou krijgen, was voorlopig voorbij. In juni 2013 maakten we de voorbereidingen voor de komende nichten- en nevenmidweek in De Rijp, in september. In juni 2013 ben ik ook nog uit eten geweest met ex-collega Lucas van Wees in Delft. En heb ik geluncht met een andere ex-collega: Hans Esveld in Rijswijk.
In augustus 2013 kwamen Paul en Lizzy Oomen nog langs in Haren voor een uitgebreide lunch.
In augustus 2013 lunchte ook Bart nog bij mij. Vanaf deze tijd ging ik af en toe met Jeroen en Kirsten dineren.
In september 2013 was er de neven/nichtenmidweek in De Rijp en ging ik voor het eerst sinds 2007 weer eens langs een orthopeed. Dokter Tijdens. Dit in verband met de moeilijkheden van het krijgen van geschikte orthopedische schoenen. Daar ontdekte dokter Tijdens dat mijn rechter hielbeen, een kwart slag gedraaid was. Ik loop dus steeds op de achterkant van het rechter hielbot. “Dat moet wel een vergroeiing in de jeugd zijn.”, aldus dokter Tijdens. In mei 2013 had ik nog een vrij grote opdracht voor de BAM, waarvoor ik in oktober nog een mooie rekening kon insturen. Woensdag 14 november was ik in Leer en haalde daar de laatste Fischer Weltalmanach 2014 op. Maandag 23 december ontdekte op Mariannes Facebookpagina dat ik blijkbaar opa was geworden van een kleindochter met de naam Marit. Uiteraard heb ik meteen Charlotte gefeliciteerd, maar ik kreeg geen enkele reactie terug. Later begreep ik dat Marit op of omstreeks 1 oktober 2013 al geboren was.
De kwestie Carin en Peter in 2013.
Zondag 6 januari 2013 vroeg ik Rob Rapmund, van wie ik inmiddels al vermoedde dat hij bij mijn verleden ook een kwalijke rol heeft gespeeld, zowel van 1969 tot 1975 als opnieuw van 1995 tot 2010 bij de Antilopenclub, om Facebookvriend van mij te worden. Hij reageerde vrijwel onmiddellijk met een positieve beslissing. Dat verraste mij. Op mijn aansluitende verzoek om een gezamenlijk dinertje, reageerde hij dan weer helemaal niet, tot ik merkte dat hij op vakantie in Thailand was. Wat doen Nederlandse mannen van onbetrouwbaar allooi, tevens naaste familie van twee pedofielen, in Thailand? Op 23 januari zou hij weer terug zijn, een rappel gestuurd op 24 januari, en daarop reageerde hij afwijzend. Hij had intussen begrepen dat er problemen waren tussen Peter en mij en wilde daarom geen afspraak met me. Peter Jacobs had dus nog stevig de familietouwtjes in handen en Rob Rapmund konden we vanaf dat moment bijzetten bij de categorie gewetenloze schurken. Geen wonder, want hij was een kind van de zus van de moeder van de broertjes Jacobs, die altijd met haar zoons meewerkte bij het misbruik van Carin en Anneke en wie weet wie nog meer. En haar huis daarvoor ter beschikking stelde. Rob was dus blijkbaar even erfelijk belast als zijn beide neven, door hem als ‘zijn broers’ gezien. Veel later heb ik vastgesteld dat Rob nog wel op Facebook zit, maar daar nog maar één vriend heeft: zijn vrouw. Zelfs zijn ‘broers’ en andere familie komen er niet meer op voor. Ieder mag daar het zijne van denken.
Na meerdere keren de datum waarop haar relatie met Peter Jacobs zou zijn verbroken, naar de toekomst te hebben verschoven, heeft Carin begin 2013 toegegeven dat die relatie op 11 oktober 1999 verbroken zou zijn. Maar ook deze datum kon weer niet kloppen. Want wat gebeurde er dan met Pasen 2000, toen ze het hele weekend voor mij verhinderd was? Dat heeft ze nooit verteld. En waarom ging ze dan nog mee met Peter naar het North Sea Jazz Festival in de jaren 2000, 2001, 2002 en 2003? Voor de muziek? Dat was nooit eerder om deze reden geweest. Waarom gingen dan de Antilopenbijeenkomsten nog door, weliswaar vanaf 2003 in steeds lagere frequentie tot in 2010? Als die relatie al verbroken is dan zeker niet voor 2003, nadat moeder Jacobs verhuisd was naar Ermelo, en de Karel Doormanlaan 111 te Rijswijk niet meer beschikbaar was. Tevens beweerde Carin bij herhaling dat Peter nooit bij haar thuis in Rijswijk geslapen heeft. Dat zou wel eens waar kunnen zijn, en dan zijn alle nachten van Peter met Carin dus geweest bij zijn moeder op de Karel Doormanlaan 111 te Rijswijk. De conclusie moet zijn dat de relatie van Carin met Peter in het voorjaar van 2003, toen moeder Jacobs van Rijswijk naar Ermelo verhuisde, voorbij was, althans wat het slaapgedeelte betreft. Maar waarom gingen ze ook na 2004 dan nog elk jaar met Valentijnsdag uit eten en ging zij ook altijd naar de verjaardagen van die twee rioolratten in Epe toe, allebei zeker tot en met 2010?
Op 26 april 2013 vroeg ik me voor het eerst af of de relatie tussen Carin en Rob eigenlijk wel begin 1970 is uitgegaan. En zo niet, wanneer dan wel?
Op 19 mei 2013 gaf dan, na meer dan twee jaar zeuren, Carin me gelijk dat ze met me op 26 oktober 1968 brak op verzoek van/in opdracht van Peter Jacobs.
Donderdag 6 juni 2013 naar Ria en Gerard Gutz-Wegner gegaan op de Pauwenlaan in Den Haag en hun alles verteld wat ik tot nu toe had achterhaald. Ik geloof niet dat het daarna nog goed kwam tussen Carin en het echtpaar Gutz.
Zondag 30 juni 2013 ontdekte ik de reden waarom Peter af en toe een kopje koffie kwam drinken bij Carin en Jan. Dat wist ik van Peter. Bij het laatste dinertje dat ik met Peter had vroeg ik hem of hij Jan Korrubel, Carins overleden vriend van 1978 – 1986, had gekend. Jazeker, zei Peter. Was je ook op zijn begrafenis? Nee, zo goed kende ik hem nou ook weer niet. Aan Carin gevraagd: hoe kenden Peter en Jan elkaar? Carin: Peter kwam af en toe bij ons wel eens een kopje koffie drinken. Daardoor bedacht ik: Peter had slechte ervaringen gehad toen Carin kennis kreeg aan Jaap de Bruijne in 1973/1974. Toen het uitging tussen Jaap en Carin, raakte Carin immers weer bevriend met mij, terwijl Peter dat niet wist. Toen hij er achter kwam in februari 1975, dat het met Jaap uit was en weer aan met mij heeft hij haar duidelijk aan het verstand gebracht dat zij het weer uit moest maken met mij en weer aan moest maken met hem. Dus maakte Carin het voor het laatst uit met mij en ging ze weer verder met de nog altijd getrouwde Peter Jacobs. Zie verder desgewenst bij 1975. Juist vanwege deze slechte ervaringen wilde Peter op de hoogte blijven voor het geval het uit zou gaan met Jan. En dat gebeurde ook, want toen Jan begin 1986 onverwacht overleed, kon hij meteen naadloos weer verder met Carin. Een ander voordeel van de kennismaking tussen Peter en Jan was, dat het een vertrouwenwekkende maatregel was. Ik heb duidelijk aangetoond dat Carin ook ten tijde van haar relatie met Jan meeging met Peter Jacobs naar het North Sea Jazz Festival en dat is ook door Carin toegegeven, en dat was niet voor de muziek. Doordat Jan Peter zo kende was dat vertrouwd en kon Carin mee met Peter, ook overnachten. Hoe wist ik zo zeker dat Carin en Peter, ook toen Carin samenwoonde met Jan, de relatie met Peter ook in stand hield, terwijl ik jarenlang niet in de buurt was? Dag ging zo. Op 5 december 2012 overleed Dave Brubeck, waar Peter idolaat van was. Altijd en eeuwig stond in de zestiger en begin zeventiger jaren zijn muziek aan, ook in de auto bijvoorbeeld. Vooral Take Five, maar ook andere nummers. Ik vroeg aan Carin of Dave Brubeck ook op het NSJF had gespeeld. Carin: jazeker, meerdere malen zelfs. Koos: en jullie gingen daar uiteraard ook steeds heen? Carin: jazeker, meerdere keren zelfs. Dus heb ik eens opgezocht wanneer Dave Brubeck op het NSJF optrad. En dat bleek drie keer geweest te zijn, alle drie keren in de periode dat Carin met Jan samenwoonde (1978 – 1986). Dus Carin ging ook toen ze samenwoonde met Jan mee met Peter naar het NSJF en niet voor de muziek. Even nog een keer voor goed begrip: iedereen mag met iedereen welke relatie dan ook aangaan of beëindigen, zo vaak als hij of zij maar wil. Als je intussen maar niet anderen en in het bijzonder mij daarmee niet permanent bedriegt, en al helemaal niet als die relatie van mij niet tevens betekent dat je omgaat met mensen die kinderen misbruiken. Dat was tientallen jaren met mij het geval. Ik wilde weten wat er zich steeds achter mijn rug om had afgespeeld en zich waarschijnlijk nog steeds afspeelde. Voor je het weet was ik zelf ook onbedoeld en ongewild betrokken bij kindermisbruik. Dat mocht nooit gebeuren, vandaar mijn gepluis
Zaterdag 13 juli 2013 zag Carin Peter bij de Gele Raaf, een snackbar op het Hendrik Ravesteijnplein in Rijswijk, vertelde ze, vlakbij haar huis. Via een omweg is ze naar huis gegaan. Peter is niet meer bij haar langs geweest, beweert ze.
Op zondag 25 augustus 2013 ontdekte ik dat Peter Jacobs zijn huis, aan de Kempenlaan 24 te Nunspeet, te koop stond. Gegeven hun leeftijd (71) kon ik me niet voorstellen dat ze nog wilden verhuizen, aangezien het huis ook nog eens vrijwel hypotheekvrij was. Het kon haast niet anders of Peter en Marja gingen uit elkaar. Dat had tot gevolg dat ik moest uitkijken dat Carin niet opnieuw met Peter een relatie zou aangaan, naast die met mij, zoals ze het wel vaker gedaan had. Nu had Peter immers geen alibi meer nodig. Ik stelde vast dat Peter niet meer bleef wonen in zijn huis te Nunspeet, en Marja daar wel bleef wonen. Ik vermoedde dat Peter dan wel bij zijn tweelingbroer Paul zou zijn ingetrokken. Die heeft ruimte genoeg en dat is goedkoop en hij heeft er zijn natje en droogje. Ik stelde dus bij Carin de nieuwe regel in, dat ik niet meer zou aankondigen wanneer ik bij haar langskwam en dat ik elke zaterdagavond wilde geacht worden met haar een afspraak te hebben, terwijl ik tegelijk niet kon garanderen dat ik elke zaterdag ook werkelijk kwam. Daar kon ik bij haar immers ook niet van op aan. Gegeven de verkoopsnelheid van huizen van deze prijsklasse te Nunspeet in 2013, kon ik uitrekenen dat het wel zeven jaar kon duren, voordat het huis ook echt verkocht was. Op 3 oktober 2013 versprong het ‘aantal maanden te koop’ naar 6 en dat betekende dat het huis Kempenlaan 24 sinds 3 april 2013 te koop stond, de tweede werkdag na Pasen. Op 5 oktober 2013 bezocht ik samen met Carin het terrein met huisje in Vught, waar in 1968 haar relatie met Peter Jacobs begon. In oktober 2013 was eerst nog het plan om samen met Tonnie per auto met vakantie naar Spanje, Sevilla te gaan voor een bezoek aan Bart, die daar stage liep. Nadat Tonnie had afgehaakt, besloot ik dan samen met Carin die reis te gaan maken. De belangrijkste reden was wel, dat, nu Peter weer vrijgezel was, ik het risico liep dat die twee elkaar weer zouden opzoeken en nieuwe plannen tegen mij zouden gaan smeden. Ze hadden daarvoor alle tijd, omdat ik wekenlang afwezig was. Wie weet wat me dan nog bij terugkomst te wachten zou staan. Ik was er nog niet aan toe definitief met Carin te breken. Ik wilde eerst nog enkele zaken uitzoeken, haar familie informeren en bovendien ze nog een tijdje dwarsbomen. Als ze bij mij was kon ze niet ergens anders zijn. Van zaterdag 26 oktober 2013 tot en met zaterdag 16 november zijn we dan op reis gegaan naar Spanje met een Touran, met vele stops onderweg, o.a. de Ardennen en Normandië en Gibraltar. Ook kwam ik voor het eerst, dankzij een overtocht naar Tanger, in Afrika met mijn beide reisgenoten: Carin en Bart. Het was mijn eerste bezoek aan Afrika, en hoogstwaarschijnlijk tevens ook mijn laatste bezoek aan dat continent. Woensdag 11 december 2013 zond ik per post aan Carin mijn bijdrage aan het boek Carin 50 jaar” dat al sinds 2000 bestond, maar waarvan ik het bestaan nooit geweten heb, en waaraan iedereen een bijdrage mocht leveren, behalve ik – haar vriend – dan. Daaraan heb ik dus dertien jaar later, toen ik erachter was gekomen dat het boek bestond, alsnog mijn bijdrage toegevoegd. Dat was uiteraard niet zo’n vrolijke samenvatting vanaf 1964, toen ik haar leerde kennen. Op vijftien december 2013 kreeg ik van 15 personen, vijf mannen en tien vrouwen, een gelukswens. Dat is nogal een tegenstelling met het jaar 2000, toen ik er slechts eentje kreeg: van Kazia. Mijn verjaardag vierden we bij Elly in Waddinxveen, terwijl ik de aansluitende nachten een hotelkamer in Nootdorp had gehuurd. De jaarwisseling 2013/2014 heeft Carin bij mij doorgebracht. Op oudjaarsdag bekende ze voor het eerst dat ze inderdaad thuis verteld hadden dat ze op maandagavond 7 oktober 1968 naar de film Sisi zouden gaan. Dus die veronderstelling van me was een schot in de roos geweest.
Het jaar 2014. Op 2 januari 2014 woog ik 107,1 kilo.
In een vorig overzicht meld ik nog dat ik in het eerste kwartaal nog een dinertje met Bart had. Ik wil nog uitzoeken waar en wanneer dan. Mijn gewicht was op 8 maart 99,5 kilo, op 21 maart was het 97,7 kilo en op 25 juni bedroeg het 96,6 kilo en op 13 juli nog 94,8 kilo. Het voorlopige dieptepunt. Op 4 januari 2014 kwam Jan op bezoek; teruglopend naar het station viel hij met een veel te laag bloedsuikergehalte. Eind januari 2014 gingen Carin en ik weer op huisjesjacht in de Achterhoek. Het werd komindebestee in Winterswijk. Op 21 maart at ik bij de Rijswijkse Chinees, alleen, en overnachtte ik bij Villa Margaretha. Van 21 tot 23 april huurde ik bij Europcar een VW Golf. Ook in april maakte ik nog een lange wandeling over de Holterberg. 22/23 mei overnachtte ik weer bij Villa Margaretha. 7 tot 10 mei en eind juni nog een keer, ging ik weer naar Maastricht en bezocht ik met Carin en Bart de Jezuïetenberg. Woensdag 2 juli kwam ik weer thuis van deze reis. 9 juli liep ik over de Posbank, maar die was nog niet in volle bloei. 16 augustus wandeling langs de Linge. Zondag 24 augustus de Loenense Heide. Zondag 14 september bezoek aan Paul en Lizzy in Naaldwijk, daarna Jan. September begon ook een plekje schimmel aan mijn linker onderbeen, dat onregelmatig steeds weer opkwam tot op heden. Vanaf maandag 24 september midweek met neven/nichten in Eede, Zeeland. O.a. bezoek aan Brugge, Maldegem en de Nederlandse en Belgische kust.
Zondag 5 oktober met Carin naar Vught, voor de jaarlijkse herdenking van wat er op 5 oktober 1968 gebeurd was.
Donderdag 9 oktober werden de nieuwe iPhones 6plus ontvangen en ben nog dezelfde dag naar Maastricht getrokken waar ik om half zes aankwam. Kort daarna kwam Bart erbij en hebben we zure bats gegeten en heb ik Bart zijn nieuwe iPhone gegeven. Overnacht in De Posthoorn. Vrijdag 10 oktober kwam Jan erbij en zijn we naar cafe de Belsj gegaan en hebben we gegeten bij Witloof. De volgende dag met Tonnie en Bart langs de Gulp gelopen. In Slenaken met Jan erbij een eersteklas kaasplankje genuttigd. Zaterdag 11 oktober ben ik met Jan naar Fort Eben Emael gegaan en daarna naar Valkenburg voor het diner. Maandag 13 oktober gingen we dan weer naar huis. Die dag heb ik ook ruim duizend euro gewonnen bij de Staatsloterij. Op zaterdag 20 december was ik dan met Bart, Jeroen en Kirsten in Maastricht.
31 januari betaal ik Bart met de mededeling: nu eerst contact. 28 februari nog een keer en op 8 maart nog een nabetaling (moet ik nog nakijken). Ook 7 april, nog twee keer, en 29 april nog een keer. Ik noteer nog: 30 mei Bart en 26 juni nog een keer. 29 juli opnieuw. 1 september en 31 oktober nogmaals. Ik neem aan dat dit betalingen zijn geweest en geen afspraken. De eetclub die ik had liep nog regelmatig door, ik had mijn lunch met Hans Esveld, had contacten met Tonnie in Maastricht, correspondeerde met Marjolein in Canada, had de Bewonerscommissie nog, waarvan ik voorzitter was, en vele activiteiten voor het Huurdersplatform van De Woonplaats in Enschede.
Wat er in 2014 gebeurde en ik nieuw ontdekte rondom de relatie tussen Carin van de Craats en Peter Jacobs en de rest van die criminele familie.
Helaas was deze soap in 2014 nog niet ten einde. Dat zou pas gebeuren op vrijdag 22 november 2015, toen ik een eind aan mijn relatie met Carin maakte.
In het tweede kwartaal van 2014 waren er twee merkwaardige gebeurtenissen. Eerst had in april Carin verteld dat de zeldzame keren dat Peter de laatste jaren bij haar thuis kwam, hij altijd plaatsnam in de aparte fauteuil in haar woonkamer en niet bij haar op de bank kwam zitten. Daaruit zou ik moeten opmaken dat het toch echt al jaren uit was tussen hen. Volgens mijn reconstructies stopte de relatie in mei 2003, toen moeder Jacobs verhuisde naar Ermelo, en ze dus geen gebruik meer konden maken van moeders’ woning. Desondanks bleef volgens mij de relatie bestaan, wellicht op een iets andere manier, gegeven de verjaardagen waarop ze elkaar bleven ontmoeten, het voortbestaan van de Antilopenclub, en het jaarlijkse vieren van Valentijnsdag. Op een avond in 2e kwartaal van 2014, kwam ik bij Carin aan en zette mijn rugzak in de aparte fauteuil, en ging bij Carin op de bank zitten. Wat later die dag vind ik in mijn rugzak een buisje met bruistabletten voor voetenbaden. Hoe kwam ik daar nou aan? Desgevraagd zei Carin: oh, die vond ik naast de fauteuil en ik dacht dat dat wel uit je tas was gevallen en heb het dus teruggestopt. Waarom zou ik nou bruistabletten voor voetenbaden hebben? Ik kan mijn beide voeten immers niet naast elkaar in een voetenbad zetten, alleen als ik zou gaan staan. En gaan staan op een met zeep ingesmeerde vloer zou ik nooit doen. Dat is vragen om grote problemen. Van wie was dat buisje dan wel? Het moet van iemand geweest zijn die kort voor mijn komst in die stoel had gezeten en iets uit een zak had gehaald, waardoor het buisje naast de stoel op de grond was gevallen. Drie keer raden wie er kort voor mijn komst in die stoel had gezeten. Ook in april was er nog een incident. Carin vertelde me dat ze de telefoonnummers van Peter en Paul maar in haar telefoon had laten staan. Dan zag ze als er eentje van de twee belde meteen wie het was, en dan kon ze de oproep laten liggen. Totdat ik haar op een avond belde en ze niet opnam. Een kwartier later belde ze me terug en was verrast toen ze mij aan de telefoon kreeg. Ze had haar nicht Margit verwacht. Nu was ik weer verrast. Dat eerst kijken wie er belt gebeurde blijkbaar alleen als ik bij haar was. Als ik er niet was nam ze gewoon meteen op. Ze was alweer door de mand gevallen.
Op zaterdag 5 of zondag 6 juli belde Carin me op, op mijn vaste telefoon. Of ik toevallig in de buurt was om haar even te helpen. Ik vatte dat op als controle, daar waren meer incidenten van geweest, om te kijken of ik thuis was. Zo ja, dan kon ze ook met haar criminele vrienden en vriendinnen afspreken, want dan was ik voorlopig niet in Rijswijk. Ik verzocht haar dus mij voortaan op mijn mobiele nummer te bellen. Maar waar het echtpaar Jacobs-Visser is gebleven weet ik niet.
Het laatste fenomeen gebeurde op 18 november 2014 in het Haagse stadhuis. Daar trof ik de stukken van Tymstra Scholen aan, vroeger in het Haagse de school waar je naartoe most als je je overal elders je onmogelijk had gemaakt. Daar bleek Peter Jacobs op te hebben gezeten. In het ‘straffenregister’ stond dat Peter Jacobs ook daar wel 19 keer van school was gestuurd. Het was dus een brave lieverd. Op zijn Facebookpagina stond dat hij gezeten op het Tymstra Atheneum. Het Atheneum werd echter pas in 1968 in Nederland ingevoerd, en de eerste diploma’s werden uitgereikt in 1974. Peter was van 1942. Zou hij werkelijk van 26e tot zijn 32e daar op school hebben gezeten? Het is gewoon wat mooier aan elkaar gelogen dan het werkelijk was. Dat past ook helemaal bij zijn persoonlijkheid.
Het jaar 2015.
De jaarwisseling 2014/2015 met Carin te Haren doorgebracht. Het zou de laatste keer zijn.
Het hele jaar 2015 gingen de afspraken met de eetclub, de bewonerscommissie Jagershof, de vergaderingen en andere bezigheden van het Huurdersplatform De Woonplaats, bezoeken aan Jan, etentjes met Jeroen (regelmatig) en Bart (minder vaak), af en toe een etentje met Theo en Will in De Meern, Paul en Lizzy Oomen, mijn e-mailcorrespondentie met Marjolein in Canada en mijn lunches met Hans Esveld door.
Vrijdag 23 januari 2015 ging ik voor een dinertje met Jan, Arie en onze nichten Lida en Elly naar ‘Easy Dinner’ in Waddinxveen. Het was gezellig en lekker, maar de tent was slecht gemanaged en had een hopeloze akoestiek, zodat we elkaar vaak niet konden verstaan. Zelfs niet de linker- of rechter buurvrouw of – man. Bovendien ontdekte ik later dat de eigenaar ook nog een handel had in halalvlees. Van onverdoofd geslachte koeien dus. Dus dat zullen we hoogstwaarschijnlijk ook wel gegeten hebben. Wat mij betreft was dit niet voor herhaling vatbaar.
Carin en ik gingen eind januari 2015 nog op jacht naar huisjes voor de volgende neven/nichtenmidweek en onze keus viel op een huisje in Scherpenzeel. Kort daarop meldde Jan dat hij voortaan niet meer wilde/kon meegaan op een midweek. Omdat de beide dames niet zonder Jan uit wilden, was daarmee het project neven/nichten voorbij. Er konden nog wel etentjes zijn.
Donderdag 5 februari 2015 overleed Lizzy, de vrouw van Paul Oomen. Dezelfde dag ontdekte ik dat de 14e februari al van de start in 1969 voor het paar Peter Jacobs/Carin van de Craats altijd een bijzondere dag is geweest, waarop ze elkaar ontmoetten. Dat had ik nog nooit eerder begrepen en dus heb ik daar agendatechnisch en qua dagboek nooit rekening mee gehouden.
Per 26 februari 2015 stapte ik over van Ziggo naar KPN. Het kleine Ziggo was overgnomen door het veel grotere UPC en het geheel was doorgegaan onder de naam Ziggo. Een topmanager van UPC vond dat UPC een slechte naam had, qua spullen en service en vond dat ze met een andere naam verder moesten gaan. Een bizarre conclusie. Het toch al niet perfecte Ziggo kreeg een nog minder perfecte concurrent als ouder. Dat kon onmogelijk goed gaan. Hierdoor verloor ik ook meteen mijn website met de gehele kwartierstaat. Het heeft vervolgens geduurd voordat ik weer een eigen website had. Dat is dus deze website geworden per 1 april 2016.
Op 6 maart 20915 heb ik samen met Carin nog aardbeiplantjes gekocht in Luttelgeest. De oogst van 2015 werd nog 750 gram aardbeien. 20 maart 2015 ging ik weer eens naar Maastricht gegaan en waar ik afzonderlijk met Tonnie en Bart heb gewandeld en met hen beiden uit eten ben geweest. d’Observant bezocht. Vanaf vrijdag 27 maart was ik een aantal dagen ziek: keelpijn en mij niet lekker voelend.
Donderdag 2 april koop ik mijn keukenmachine en begon paté’s te bakken. Woensdag 22 april heb ik bij Carin haar verjaardag gevierd. Dat was uitzonderlijk want ik kwam als regel op geen enkele verjaardag en dus ook niet op de hare. Van die handicap van mij heeft Carin tientallen jaren lang schaamteloos misbruik gemaakt. Dan kon zij namelijk zonder dat ik er zelfs maar van wist met haar criminele vrienden en vriendinnen afspraken. In de avond van zondag 26 april had zij met mij ook haar familie op bezoek. Alleen Dirk jr , Joyce en Eline waren daar niet bij. Rond deze tijd realiseerde ik mij voor het eerst wat er op 22 april 2000 gebeurd is: Carin’s 50e verjaardag in Epe. Ik mocht daar niet bij zijn en ik kon geen afspraak met haar maken op de dagen ervoor en erna. Daar waren wel al haar criminele vrienden ne vriendinnen, plus Dirk jr(11) Annemieke (16) en Marleen (18). Dat waren precies de leeftijden waarop Paul Jacobs zijn jongens het liefste had en Peter Jacobs zijn meisjes.
Hierna ontdekt dat het tussen Peter en Carin grotendeels maar niet helemaal uit is gegaan in 2003 (en niet in 1999 zoals Carin beweerde) toen zijn moeder van Rijswijk naar Ermelo verhuisde en ze dus geen gebruik meer konden maken van haar woning aan de Kael Doormanlaan 111 te Rijswijk. Wel bleef o.a. dat ze elkaars verjaardagen vierden en uitgingen op 14 februari (Valentijnsdag).
In mei 2015 werden de woningcomplex Jagershof verkocht door De Woonplaats aan Orangerock/Orangevast, nadat de nieuwe eigenaar akkoord was gegaan met onze voorwaarden. Dat dacht ik maar, want in werkelijkheid had hij onze voorwaarden slechts voor ‘gezien’ ondertekend. Twee bestuursleden, van wie er tenminste één hiervan geweten moesten hebben, verlieten daarop het bestuur.
Donderdag 14 mei, Hemelvaartsdag. Carin belde mij om tien voor elf wakker met de vraag of wij ooit de Rode Kruismars hadden gelopen. Antwoord: nee, nooit. Vrijdag 15 juni afspraak te Enschede. Eerst nog even langs de begraafplaats Rijswijk, waar op het graf een hengselmand stond met een verdorde Margriet, uit de bonus rond Hemelvaart van de Albert Heijn. Toen begreep ik pas dat het telefoontje van Carin op Hemelvaartsdag alleen bedoeld was om te controleren of ik thuis was, zodat zij Margriet kon ontvangen. Waar wie anders zou een Margriet (al dan niet in hengselmand) op het graf van de Jacobsen plaatsen, dan Margriet Jacobs. Wie eerde Margriet hiermee? Margriet bekende zich hiermee tot fan van die familie en wist van hun wandaden. We kunnen dus deze Margriet bij dezelfde categorie bijzetten.
Woensdag 17 juni was er een belangrijke bijeenkomst te Nieuwegein, waar Minister Blok van BZK en toerspraak hield ter gelegenheid van de introductie van de nieuwe Woningwet, per 1 juli 2025. Hij zei onder meer, dat voortaan gemeenten, woningcorporaties en huurders voortaan volstrekt gelijkwaardige partners waren bij de introductie per genoemde datum van de prestatieafspraken. In juli was Marjolein in Nederland en had ik enkele afspraken met haar. Zaterdag 5 september hadden we het platformuitje in Dinxperlo waar ook Carin nog bij was. Zaterdag 10 oktober was ik voor het eerst bij Ons Voorgeslacht in Delft.
Woensdag 28 oktober had ik om 08.00 uur al een afspraak met schoenmaker Schoumaker in het UMCG, maar deze kwam niet opdagen. Daardoor gingen er ook andere afspraken van mij de mist in. Het bekende een breuk met deze schoenmaker. Die 28e oktober per trein naar Limburg gegaan, waarbij Carin me van de trein haalde in Den Bosch. Overnacht in Posterholt. De volgende dag deel Pieterpad gelopen van Montfort naar Nieuwstadt. Vrijdag 30 oktober naar natuurgebied De Meinweg. Ook naar Viersen (D) voor de Fischer Welt Almanach 2016.
Zaterdag 14 november ben ik naar Dirk en Dinja van der Craats gegaan en heb ze de situatie uitgelegd, ook over wat er in april 2000 gebeurd is. Alles op papier aan ze overhandigd. Zaterdag 21 november 2015 ontdekte ik dat ik afgelopen weken opnieuw grootvader ben geworden van een kleindochter Tessa. Dat is dan de tweede na Marit van oktober 2013. Vrijdag 23 november 2015 ben ik naar Carin gegaan voor een kopje thee en maakte ik onze relatie uit.
Vrijdag 27 november ben ik naar de promotie van Charlotte gegaan, die ik heb bijgewoond. Kort voor de plechtigheid kwam Marianne langs om mij nog even flink uit te schelden. Een dame zonder enige innerlijke beschaving, zo stelde ik toen definitief vast. Ik reageerde helemaal niet.
Donderdag 3 december was er een eertclubavond, waarbij een deelnemer al direct bij het begin aangeschoten bleek te zijn. Het was bijna het einde van de eetclub geworden.
Vrijdag 11 december heb ik met een Touran Jeroen opgehaald en ben met hem naar Valkenburg getrokken. Bart kwam kort daarna bij ons aan. Zaterdag 12 december gingen we naar Monschau, zondag naar Oud-Rekem, het mooiste dorp van Vlaanderen. Maandag 14 december ging ik met Jeroen weer terug naar Groningen.
Dinsdag 15 december 2015 kreeg ik slechts vier felicitaties. Zaterdag 26 december met Jan naar Arie. Zondag 27 december ging ik weer naar huis. Dinsdag 29 december 2015 ben ik weer eens gevallen, vlakbij mijn huis, en bezeerde een hand. Het oude jaar uitgeluid met 99,0 kilo en ik passeerde de jaarwisseling zonder enig gezelschap.
Voor het laatst bijgewerkt op 26 december 2024.
