Hoofdstuk XVI (2013 en 2014)

Hoofdstuk XVI (2013 en 2014).

1.Familiezaken.
Mijn slechtziende zoon Jeroen was bezig met een onbetaalde baan bij de Vereniging van Groningse Gemeenten, waardoor ik hem begin 2013 naar elke afspraak door de hele provincie heb gebracht. Als ik hem één keer ergens gebracht heb, dan kan hij hetzelfde adres de volgende keer zelf wel vinden. Eind maart solliciteerde Jeroen bij Achmea in Apeldoorn, waarvoor ik met hem samen naar Apeldoorn ben gegaan. Na afloop van dat gesprek was hij in principe aangenomen, als er een geschikte baan voor hem kon worden gevonden. Arie lag enkele dagen in het ziekenhuis, begin 2013. Ik had dat 1e kwartaal ook nog enkele e-mailcontacten met Charlotte, als vervolg van onze contacten in de paar voorafgaande jaren.  In maart 2013 kwamen Arie en Jan samen op bezoek in Haren. We troffen voorbereidingen voor een volgend neven / nichtenweekend, deze keer in Gaasterland. In april 2013 met neven en nichten naar de Bekedamster in Nijemirdum geweest. Het was weer ouderwets gezellig. Bezoeken o.a. aan diverse Friese ‘steden’. Daaraan aansluitend de Duinenmars gelopen en wel eerst 10 en de volgende dag 15 kilometer. Met de bewoners van de Jagershof gingen we in april naar Uithuizen (de Menkemaborg) en Pieterburen. Dertig april werd koning Willem-Alexander geïnstalleerd. Het eerste weekend in mei 2013 was ik met Jan weer in Maastricht. Huisje in Teuven, België. Gewandeld met Tonnie langs de Gulp (geweldig) en met Bart door Wyck en oud-Maastricht. Na vertrek van Jan kwam Carin erbij. Met haar in Keulen mijn gele pannenset gekocht. We zijn pas maandag 6 mei weer naar huis gegaan. Vrijdag 10 mei kreeg ik bericht dat Annemarie zich heeft verzoend met Arie (en andersom), nadat ze tientallen (?) jaren geen contact met elkaar hadden gehad. Het lijkt wel alsof het met deze familie steeds beter gaat. Op dezelfde 10e mei 2013 bedacht ik voor het eerst dat ik eerst de familie van Carin moet inlichten voordat ik met haar breek. Dat breken deed ik overigens pas in november 2015. 18 mei ging ik naar het TBC-museum te Appelscha. Oude zusters vanuit mijn tbc-periode die daar toen gewerkt hadden, vertelden dat het er bij hen heel anders aan toeging dan in Katwijk. De Katwijkse ‘methode’ is dus inderdaad het bedenksel van de oversekste kwakzalver: de zogenaamde dokter dr. E.H.J. Warns en zijn methode was dus niet de standaard-methode in Nederland of Europa. Dinsdag 21 mei 2013 begon Jeroen zijn loopbaan bij Achmea. God zij gelooft (of geloofd?) en geprezen. Mijn zorg van vlak na zijn geboorte, of hij met zijn oogafwijking ooit wel een baan zou krijgen, was voorlopig voorbij. In juni 2013 maakten we voorbereidingen voor de nichten- en nevenmidweek van september in De Rijp. In augustus 2013 kwam Bart nog wel een keer bij me lunchen en vanaf ongeveer deze tijd ging ik af en toe met Jeroen en Kirsten dineren. Ook met Bart was er nog een dinertje in het eerste kwartaal 2014. In september 2013 ging ik voor het eerst in decennia weer eens langs een orthopeed, in verband met het bij herhaling mislukken van het aanmeten van nieuwe orthopedische schoenen. Daar ontdekte de dokter (Tijdig), aan de hand van de gemaakte röntgenfoto, dat mijn rechterhielbeen een kwart slag gedraaid was. Ik loop dus als het ware steeds op de achterkant van het hielbeen. Verbazingwekkend. “Dat moet wel een vergroeiing in de jeugd zijn.” Daarna was er de neven- en nichtenmidweek in De Rijp. Woensdag 14 november 2013 bleek te Leer (D) dat de FWA 2014 ‘vergriffen ‘ was. Er bleek nog een laatste exemplaar te zijn bij een andere boekhandel. Volgend jaar dus eerder gaan. Maandag 2 december 2013 kreeg ik dan eindelijk na heel veel getob de nieuwe schoenen, die meteen prima pasten en die ik nog heb (2019). Op maandag 23 december 2013 ontdekte ik, door een hoogst zeldzaam bezoek van mij aan Mariannes Facebookpagina, dat ik blijkbaar opa was geworden. Het kind zou Marit heten en enkele maanden oud zijn. Meteen aan Charlotte een felicitatie gestuurd. Er kwam geen tegenreactie. Ik zie nu, in 2016 pas, dat ik in het eerste kwartaal van 2013 nog e-mails met Charlotte uitwisselde en ze op 13 december een kind had. Dan is de totale breuk tussen ons inderdaad vanaf ongeveer 1 april 2013 toen ze wist dat ze zwanger was. Ze wilde dus blijkbaar niet dat ik bij haar op bezoek kwam voor haar baby en daarom zweeg ze maar verder. Dus Marit moet van ongeveer november 2013 zijn. In januari 2023 bleek dat haar geboortedatum dichtbij 1 oktober 2013 moet liggen. Op dinsdag 8 maart 2014 weeg ik dan voor het eerst in vele jaren weer minder dan 100 kilo, 99,5 om precies te zijn. De voorlopig laagste stand bereikte ik op 21 maart 2014 met 97,7 kilo. Woensdag 25 juni 2014 bereikte ik de laagste stand van deze eeuw: 96,6 kilo. Ook in 2014 kwamen zowel Arie als Jan wel een of enkele keren langs. In het tweede kwartaal van 2014 had ik eerst de neven / nichtenmidweek in Winterswijk, komindebestee. In april 2014 had ik zelf een lange wandeling over de Holterberg bij Nijverdal. Ook nog in april was ik Maastricht en ging ik op bezoek bij Jan. In mei met Bart door het dal van de Jeker gelopen. In juni 2014 deden Carin en ik een verkennende tocht door Zeeland voor de volgende neven / nichtenmidweek in Zeeland in het najaar. Het zou Eede worden en dat hebben we meteen vastgelegd. Eind juni met Carin en Bart de Jezuïetenberg in Maastricht bezocht. Baaie interessant. Woensdag 2 juli 2014 kwam ik daarvan weer terug in Haren.

2. Werk.
Opdrachtjes bleven maar binnendruppelen. Maar veel omzet kwam er niet meer uit voort. Ik had natuurlijk nog altijd mijn pensioenen en een kleine verdienste van mijn werk voor het huurdersplatform. In mei 2013 was ik weer bij de Koninklijke BAM voor een nieuwe opdracht. En dat twee jaar na mijn pensionering!! In oktober 2013 nog een behoorlijke rekening bij de BAM ingeleverd. Ook in 2014 liepen de kleinere opdrachten verder.

3. Vrienden en vriendinnen.
Zondag 6 januari 2013 vroeg ik Rob Rapmund, van wie ik inmiddels wel al vermoedde dat hij in mijn verleden ook een kwalijke rol heeft gespeeld, zowel vanaf 1969 tot 1975, maar ook vanaf 1995 tot en met 2010 bij de Antilopenclub, om Facebookvriend van mij te worden. Hij reageerde vrijwel onmiddellijk met een positieve beslissing. Dat vond ik verrassend. Op mijn verzoek om een gezamenlijk dineetje, reageerde hij dan weer helemaal niet, tot ik merkte dat hij op vakantie in Thailand was. Wat doen Nederlandse mannen van onbetrouwbaar allooi, tevens naaste familie en goede vriend van twee pedofielen in Thailand? Uit betrouwbare bron vernomen dat vanaf 23 januari 2013 Rob Rapmund weer in het land was. Maar ook hierna bleef het oorverdovend stil. In deze tijd had hij me ook weer ontvriend, maar dat had ik aanvankelijk waarschijnlijk niet door, want daar kreeg en krijg je geen bericht van. Op zaterdag 24 maart heb ik nog een rappel aan hem gestuurd voor een reactie op mijn verzoek om een gezamenlijk etentje. De volgende dag al kreeg ik al zijn antwoord. Hij liet alle schijn varen en meldde dat hij vernomen had van de problemen tussen Peter Jacobs en mij, dat hij Peter altijd als een broer van hem had beschouwd, en geen etentje met mij wilde. Peter Jacobs had dus nog stevig de touwtjes in handen. En Rob Rapmund kunnen we vanaf deze dag ook bijzetten bij de categorie gewetenloze schurken. Geen wonder, want hij was een kind van de zus van moeder Jacobs, die even gewetenloos en slecht als haar zoons was, want die altijd meewerkte met haar zoon(s) als het ging om het gewelddadig verkrachten van de minderjarigen Carin van de Craats en Anneke de Combe en wie weet wie nog meer. Rob was dus blijkbaar even erfelijk belast als zijn beide neven, door hem dus als ‘broers’ gezien.

Na meerdere keren de datum waarop haar relatie met Peter Jacobs zou zijn verbroken, naar de toekomst te hebben verschoven, heeft Carin begin 2013 toegegeven dat die relatie op 11 oktober 1999 verbroken zou zijn. Ze heeft nooit toegegeven dat ze ook daarna nog die relatie heeft voortgezet. Tot wanneer? Wie zal het zeggen. Maar ook deze datum kon weer niet kloppen. Want wat gebeurde er dan met Pasen 2000, toen ze het hele weekend voor mij verhinderd was? Dat heeft ze nooit verteld. En waarom ging ze dan nog mee met Peter naar het North Sea Jazz Festival in de jaren 2000, 2001, 2002 en 2003? Voor de muziek? Dat was nooit eerder om deze reden geweest. Waarom gingen dan de Antilopenbijeenkomsten nog door, weliswaar vanaf 2003 in steeds lagere frequentie tot in 2010? Als die relatie al verbroken is dan zeker niet voor 2004, nadat moeder Jacobs was overleden en ze geen geschikte ruimte voor hun afspraakjes meer hadden. Tevens beweerde Carin bij herhaling dat Peter nooit bij haar thuis in Rijswijk geslapen heeft. Dat zou wel eens waar kunnen zijn, en dan zijn alle nachten van Peter met Carin dus geweest bij zijn moeder op de Karel Doormanlaan 111 te Rijswijk. De conclusie moet zijn dat de relatie van Carin met Peter in het voorjaar van 2003, toen moeder Jacobs van Rijswijk naar Ermelo verhuisde, voorbij was, althans wat het slaapgedeelte betreft. Maar waarom gingen ze ook na 2004 dan nog elk jaar met Valentijnsdag uit eten en ging zij ook altijd naar de verjaardagen van die twee rioolratten in Epe toe, allebei zeker tot en met 2010?
Eerste kwartaal 2013 gingen Carin en ik uit eten met Theo en Will.
Op 26 april 2013 vroeg ik me voor het eerst af of de relatie tussen Carin en Rob eigenlijk wel begin 1970 is uitgegaan. En zo niet, wanneer dan wel?
19 mei 2013 gaf dan, na meer dan twee jaar zeuren, Carin me gelijk dat ze met me op 26 oktober 1968 brak op verzoek van/in opdracht van Peter Jacobs.
Donderdag 6 juni 2013 naar Ria en Gerard Gutz-Wegner gegaan op de Pauwenlaan in Den Haag en hun alles verteld wat ik tot nu toe had achterhaald. Ik geloof niet dat het daarna nog goed kwam tussen Carin en het echtpaar Gutz.

Ik ging in juni 2013 uit met Lucas van Wees, een ex-collega. Ook lunchte ik die maand weer met ex-collega Hans Esveld in Rijswijk.

Zondag 30 juni 2013 ontdekte ik de reden waarom Peter af en toe een kopje koffie kwam drinken bij Carin en Jan. Dat wist ik van Peter. Bij het laatste dinertje dat ik met Peter had vroeg ik hem of hij Jan Korrubel, Carins overleden vriend van 1978 – 1986, had gekend. Jazeker, zei Peter. Was je ook op zijn begrafenis? Nee, zo goed kende ik hem nou ook weer niet. Aan Carin gevraagd: hoe kenden Peter en Jan elkaar? Carin: Peter kwam af en toe bij ons wel eens een kopje koffie drinken. Daardoor bedacht ik: Peter had slechte ervaringen gehad toen Carin kennis kreeg aan Jaap de Bruijne in 1973/1974. Toen het uitging tussen Jaap en Carin, raakte Carin immers weer bevriend met mij, terwijl Peter dat niet wist. Toen hij er achter kwam in februari 1975, dat het met Jaap uit was en weer aan met mij heeft hij haar duidelijk aan het verstand gebracht dat zij het weer uit moest maken met mij en weer aan moest maken met hem. Dus maakte Carin het voor het laatst uit met mij en ging ze weer verder met de nog altijd getrouwde Peter Jacobs. Zie verder desgewenst bij 1975. Juist vanwege deze slechte ervaringen wilde Peter op de hoogte blijven voor het geval het uit zou gaan met Jan. En dat gebeurde ook, want toen Jan begin 1986 onverwacht overleed, kon hij meteen naadloos weer verder met Carin. Een ander voordeel van de kennismaking tussen Peter en Jan was, dat het een vertrouwenwekkende maatregel was. Ik heb duidelijk aangetoond dat Carin ook ten tijde van haar relatie met Jan meeging met Peter Jacobs naar het North Sea Jazz Festival en dat is ook door Carin toegegeven, en dat was niet voor de muziek. Doordat Jan Peter zo kende was dat vertrouwd en kon Carin mee met Peter, ook overnachten. Hoe wist ik zo zeker dat Carin en Peter, ook toen Carin samenwoonde met Jan, de relatie met Peter ook in stand hield, terwijl ik jarenlang niet in de buurt was? Dag ging zo. Op 5 december 2012 overleed Dave Brubeck, waar Peter idolaat van was. Altijd en eeuwig stond in de zestiger en begin zeventiger jaren zijn muziek aan, ook in de auto bijvoorbeeld. Vooral Take Five, maar ook andere nummers. Ik vroeg aan Carin of Dave Brubeck ook op het NSJF had gespeeld. Carin: jazeker, meerdere malen zelfs. Koos: en jullie gingen daar uiteraard ook steeds heen? Carin: jazeker, meerdere keren zelfs. Dus heb ik eens opgezocht wanneer Dave Brubeck op het NSJF optrad. En dat bleek drie keer geweest te zijn, alle drie keren in de periode dat Carin met Jan samenwoonde. Dus Carin ging ook in die tijd mee met Peter naar het NSJF en niet voor de muziek. Even nog een keer voor goed begrip: iedereen mag met iedereen welke relatie dan ook aangaan of beëindigen, zo vaak als hij of zij maar wil. Als je intussen maar niet anderen en in het bijzonder mij daarmee niet permanent bedriegt, en al helemaal niet als die relatie van mij niet tevens betekent dat je omgaat met mensen die kinderen misbruiken. Dat was tientallen jaren met mij het geval. Ik wilde weten wat er zich steeds achter mijn rug om had afgespeeld en zich nog afspeelde. Voor je het weet was ik zelf ook onbedoeld en ongewild betrokken bij kindermisbruik. Dat mocht nooit gebeuren, vandaar mijn gepluis.

Zaterdag 13 juli 2013 zag Carin Peter bij de Gele Raaf, een snackbar op het Hendrik Ravesteijnplein in Rijswijk, vertelde ze, vlakbij haar huis. Via een omweg is ze naar huis gegaan. Peter is niet meer bij haar langs geweest, beweert ze. In augustus 2013 kwamen Paul en Lizzy Oomen nog langs in Haren voor een uitgebreide lunch.

Op zondag 25 augustus 2013 ontdekte ik dat Peter Jacobs zijn huis, aan de Kempenlaan 24 te Nunspeet, te koop stond. Gegeven hun leeftijd (71) kon ik me niet voorstellen dat ze nog wilden verhuizen, aangezien het huis ook nog eens vrijwel hypotheekvrij was. Het kon haast niet anders of Peter en Marja gingen uit elkaar. Dat had tot gevolg dat ik moest uitkijken dat Carin niet opnieuw met Peter een relatie zou aangaan, naast die met mij, zoals ze het wel vaker gedaan had. Nu had Peter immers geen alibi meer nodig. Ik stelde vast dat Peter niet meer bleef wonen in zijn huis te Nunspeet, en Marja daar wel bleef wonen. Ik vermoedde dat Peter dan wel bij zijn tweelingbroer Paul zou zijn ingetrokken. Die heeft ruimte genoeg en dat is goedkoop en hij heeft er zijn natje en droogje. Ik stelde dus bij Carin de nieuwe regel in, dat ik niet meer zou aankondigen wanneer ik bij haar langskwam en dat ik elke zaterdagavond wilde geacht worden met haar een afspraak te hebben, terwijl ik tegelijk niet kon garanderen dat ik elke zaterdag ook werkelijk kwam. Daar kon ik bij haar immers ook niet van op aan. Gegeven de verkoopsnelheid van huizen van deze prijsklasse te Nunspeet in 2013, kon ik uitrekenen dat het wel zeven jaar kon duren, voordat het huis ook echt verkocht was. Op 3 oktober 2013 versprong het ‘aantal maanden te koop’ naar 6 en dat betekende dat het huis Kempenlaan 24 sinds 3 april 2013 te koop stond, de tweede werkdag na Pasen. Op 5 oktober 2013 bezocht ik samen met Carin het terrein met huisje in Vught, waar in 1968 haar relatie met Peter Jacobs begon. In oktober 2013 was eerst nog het plan om samen met Tonnie per auto met vakantie naar Spanje, Sevilla te gaan voor een bezoek aan Bart, die daar stage liep. Nadat Tonnie had afgehaakt, besloot ik dan samen met Carin die reis te gaan maken. De belangrijkste reden was wel, dat, nu Peter weer vrijgezel was, ik het risico liep dat die twee elkaar weer zouden opzoeken en nieuwe plannen tegen mij zouden gaan smeden. Ze hadden daarvoor alle tijd, omdat ik wekenlang afwezig was. Wie weet wat me dan nog bij terugkomst te wachten zou staan. Ik was er nog niet aan toe definitief met Carin te breken. Ik wilde eerst nog enkele zaken uitzoeken, haar familie informeren en bovendien ze nog een tijdje dwarsbomen. Als ze bij mij was kon ze niet ergens anders zijn. Van zaterdag 26 oktober 2013 tot en met zaterdag 16 november zijn we dan op reis gegaan naar Spanje met een Touran, met vele stops onderweg, o.a. de Ardennen en Normandië en Gibraltar. Ook kwam ik voor het eerst, dankzij een overtocht naar Tanger, in Afrika met mijn beide reisgenoten: Carin en Bart. Het was mijn eerste bezoek aan Afrika, en hoogstwaarschijnlijk tevens ook mijn laatste bezoek aan dat continent. Woensdag 11 december 2013 zond ik per post aan Carin mijn bijdrage aan het boek Carin 50 jaar” dat al sinds 2000 bestond, maar waarvan ik het bestaan nooit geweten heb, en waaraan ieder een bijdrage mocht leveren, behalve ik – haar vriend – dan. Daaraan heb ik dus dertien jaar later, toen ik erachter was gekomen dat het boek bestond, alsnog mijn bijdrage toegevoegd. Dat was uiteraard niet zo’n vrolijke samenvatting vanaf 1964, toen ik haar leerde kennen. Op vijftien december 2013 kreeg ik van 15 personen, vijf mannen en tien vrouwen, een gelukswens. Dat is nogal een tegenstelling met het jaar 2000, toen ik er slechts eentje kreeg: van Kazia. Mijn verjaardag vierden we bij Elly in Waddinxveen, terwijl ik de aansluitende nachten een hotelkamer in Nootdorp had gehuurd. De jaarwisseling 2013/2014 heeft Carin bij mij doorgebracht. Op oudjaarsdag bekende ze voor het eerst dat ze inderdaad thuis verteld hadden dat ze op maandagavond 7 oktober 1968 naar de film Sisi zouden gaan. Dus die veronderstelling van me was een schot in de roos geweest. Ik woog op 1 januari 2014 107,1 kilo. Op 4 januari 2014 kwam Jan op bezoek. Onderweg terug naar de trein viel hij met een veel te laag bloedsuikergehalte. Halverwege en ook weer toen hij thuis was meldde hij dat alles weer goed ging. Eind januari 2014 gingen Carin en ik weer op huisjesjacht. Het werd komindebestee in Winterswijk. 18 februari was ik – gegeven afschrijving – bij Jan in Maassluis. 31 januari betaal ik Bart nog een keer met de mededeling: nu eerst contact. 7 maart nog een nabetaling over januari en februari. 28 februari opnieuw een betaling.

Ook in het tweede kwartaal van 2014 was ik regelmatig bij Carin of zij bij mij. De eetclub liep regelmatig door, ik had mijn lunch met Hans Esveld, mijn contacten met Tonnie, de regelmatige correspondentie met Marjolein in Canada, de bewonerscommissie, waarvan ik voorzitter was, en vele activiteiten voor het huurdersplatform in Enschede.
Er waren in het tweede kwartaal van 2014 twee merkwaardige incidenten. Eerst had Carin verteld, dat de zeldzame keren dat Peter Jacobs bij haar was de laatste jaren, hij altijd plaats nam in haar losstaande fauteuil en niet op de bank ging zitten. Daaruit zou ik moeten opmaken dat het toen echt uit was tussen hen. Op een zekere avond bij Carin vond ik in mijn rugzak, die altijd in haar losstaande fauteuil stond, een buisje bruistabletten voor voetbaden. Hoe kwam ik daar nou aan? Aan Carin gevraagd zei ze: Oh, die vond ik naast de stoel en ik dacht dat die uit jouw rugzak was gevallen, dus heb ik hem weer teruggedaan. Waarom zou ik bruistabletten voor voetbaden bij me hebben? Ik kan mijn beide voeten immers nooit naast elkaar in een voetenbad krijgen. Alleen als ik zou gaan staan, maar ik ga nooit vrijwillig staan op een met zeep ingesmeerd oppervlak. Dat is de goden verzoeken. Die bruistabletten kunnen dus nooit van mij zijn. Van wie dan wel? Volgens mij van iemand die in die stoel heeft gezeten, iets uit zijn zak haalde en dit buisje meetrok, zodat het op de grond gevallen is. Wie anders dan Peter Jacobs heeft er dan onlangs in die stoel gezeten? Na veel aandringen kwam Carin met de verklaring: dat buisje was van haarzelf. Maar waarom gooi je dan een buisje bruistabletten voor voetbaden van jouzelf in mijn rugzak, terwijl ik er niets aan heb en jij ze zelf blijkbaar dan wel gebruikt?
Peter was er dus kort voor mij ook geweest, maar dat had Carin nooit verteld. Dus hun relatie, waarvan ik niets mocht weten, liep in elk geval tot in april 2014 door. Ook in april was er nóg een vreemd incident. Carin vertelde me eens spontaan dat ze de telefoonnummers van Peter en Paul maar in haar telefoon had laten staan. Dan zag ze als er iemand belde meteen of het Peter of Paul was en dan kon ze de oproep laten liggen. OK, dat is jouw zaak. Ik had dat probleem nog niet bedacht. En inderdaad was het zo dat als ik er was en haar telefoon ging, ze eerst keek wie het was voordat ze opnam. Totdat ik op een avond thuis in Haren was en haar wilde spreken en haar opbelde. Ze gaf geen gehoor en was dus blijkbaar even weg. Een kwartier later belde ze mij terug en was verrast dat ze mij aan de telefoon kreeg. Ze had haar nicht Margit verwacht, zei ze. Ik was op mijn beurt ook verrast, want ik stelde vast dat ze, als ik niet bij haar was, blijkbaar elke telefoon opnam, en zelfs terugbelde,  zonder te kijken wie het was. Dat kijken naar het nummer deed ze blijkbaar alleen maar als ik bij haar was en dan was het wel handig als ze dan kon zien dat een van haar criminele vrienden of vriendinnen belde. Ze was weer eens door de mand gevallen. 7 april nog twee betalingen aan Bart. 29 april nogmaals een keer. 7 t/m 10  mei was ik in Maastricht. Midweek in Zeeland. 30 mei opnieuw Bart (254). 26 juni nogmaals Bart.

Begin juli was ik opnieuw in Maastricht. Zaterdag 5 juli en zondag 6 juli 2014 belde Carin zonder kennelijke reden, onder andere met de vraag of ik toevallig in de buurt was om haar te helpen. Ik vatte dat op, zo schrijf ik, als controle op waar ik uithing, zodat ze verder haar gang kon gaan. Waarmee dan ook. Dat heb ik haar maar meteen gemeld. Maandag 7 juli ben ik dan naar Rijswijk gegaan en Carin gevraagd of ze me voortaan niet meer op mijn vaste telefoon wilde bellen. Als ze me wil spreken dan graag op mijn mobiel. Dat weekend had ze dus afspraken die ik niet mocht weten en nog altijd (2023) niet weet.
Op 13 juli 2014 woog ik nog 94,8 kilo, een nieuw laagterecord sinds decennia. Eind juni 2014 had ik nog een huisje op de Veluwe gehuurd en heb er lange wandelingen gemaakt. 29 juli betaling aan Bart. 31 juli in Harderwijk. 9 augustus nog een keer naar de Posbank, volgens mij het mooiste stukje Nederland, maar de heide was nog niet in volle bloei. 16 augustus 2014 langs de Linge gelopen en daarna door naar Jan in Maassluis gereisd. Zondag 24 augustus de Loenense heide bewandeld. 1 september betaling aan Bart. Zondag 14 september 2014 bezocht ik nog Paul en Lizzy Oomen in Naaldwijk en ging daarna door naar Jan. In deze tijd speelde ook enorm een schimmel aan mijn linkerbeen op en begon ik met een zalfje daartegen. De oorzaak lag hem zonder twijfel in de stress als gevolg van de toestanden met Carin. Vanaf maandag 24 september 2014 hadden we weer een nichten- en nevenmidweek in Eede, Zeeland, de Biezenpolder, met onder andere een bezoek aan Brugge, Maldegem en een wandeling langs de Nederlandse en Belgische kust.

Vanaf 1 oktober 2014 is het onderscheid van deze verslaglegging in categorieën vervallen.

Zondag 5 oktober 2014 met Carin per Touran naar Vught getrokken voor de jaarlijkse herdenking van 1968. De activiteiten voor het platformbestuur en de bewonerscommissie gingen zoals altijd met regelmaat door. Ook de eetclub kwam regelmatig bijeen.

Donderdag 9 oktober 2014 werden de nieuwe iPhones 6plus bezorgd en ik ben dezelfde dag richting Maastricht getrokken, waar ik om half zes aankwam. Kort daarna kwam Bart erbij en we hebben samen zure bats gegeten en heb ik Bart zijn nieuwe iPhone afgeleverd. Overnacht in de Poshoorn. Vrijdag 10 oktober kwam Jan erbij. In de avond naar cafe De Belsj en daarna met Tonnie, Bart en Jan naar Witloof. De volgende dag met Tonnie en Bart langs de Gulp gelopen. In Slenaken een fantastisch kaasplankje genuttigd. De dag daarna met Jan naar Fort Eben Emael geweest en daarna met Jan in Valkenburg gegeten. Die dag had ik ook ruim 1000 euro gewonnen in de staatsloterij. Maandag 13 oktober 2014 zijn we dan weer huiswaarts gegaan. Het weekend daarna was ik bij Carin. 22 oktober ontdekt dat op het pand Vennenweg 8A te Epe een hypotheek rust van 545K. Volgens Carin was dat huis wel zes of zeven ton waard. Waarom dan de WOZ-waarde ruim 2 ton is kon zij ook niet verklaren. Vennenweg 8, het pand iets groter dan 8A, maar met ruim twee keer zoveel grond, staat te koop voor een vraagprijs van 550K en raakt niet verkocht. Het pand nr 8A staat dus flink onder water. Hoe het komt dat de bank eind 2005 aan twee 62+-ers zoveel hypotheek heeft verstrekt is dus ook nog een raadsel. Dat kan eigenlijk alleen met een onderpand of een garantstelling, of met een stevige overwaarde die er niet was. Vrijdag 31 oktober 2014 het eerste insectenvoedsel bij de Jumbo in Haren en betaling aan Bart. Half november was Carin weer een weekend bij mij. Op 18 november 2014 in het Haagse stadhuis heel wat info over Tymstra Scholen, waar Peter op heeft gezeten opgerakeld. Zo was hij niet minder dan 19 keer van Tymstra weggestuurd. Spijbelen was toch een hobby van hem. Op Facebook had hij vermeld, hetgeen er nog te lezen is,  dat hij op Tymstra Atheneum heeft gezeten, maar dat kan onmogelijk waar zijn. Immers het Atheneum als schoolsoort is pas in 1968 bij de Mammoetwet begonnen. De eerste Atheneumdiploma’s werden dus in 1974 uitgereikt. Wil Peter de lezer laten geloven dat hij van zijn 26e tot zijn 32e nog op school heeft gezeten? Ik houd het erop dat hij niet meer dan twee jaar voortgezet onderwijs heeft gehad, maar dat hij zich altijd veel beter voordeed dan hij in werkelijkheid was. Liegen en bedriegen was immers de tweede natuur van deze man. Of was het gewoon zijn eerste natuur? Op zaterdag 20 december 2014 was ik dan weer in Maastricht voor een weekend met Bart, Jeroen en Kirsten. Met zowel Kerst als Oud- en Nieuw was ik bij Carin. Dat zou de laatste keer zijn dat ik bij haar Kerst en/of Oud en Nieuw heb doorgebracht.

4. Allerhande.
Op 2 januari 2013 woog ik 106,8 kilo en op 2 januari 2014 107,1 kilo. Zondag 13 juli 2014 was mijn gewicht dan 94,8, het laagste gewicht sinds zeker 1989 of in die buurt. Na die 13e juli 2014 ging het gewicht dan toch weer gestaag omhoog.

Deze pagina heb ik laatstelijk herzien op 11 februari 2023 en is nu wel zo ongeveer af. Wordt alleen nog gewijzigd als zich echt belangrijke nieuwe gegevens gaan voordoen.